Sylvia Earle beroemde citaten

Mensen vragen: Waarom zou ik me om de oceaan bekommeren? Omdat de oceaan de hoeksteen is van het levensondersteunende systeem van de aarde, vormt het klimaat en het weer. Het bevat het grootste deel van het leven op aarde. 97% van het water op aarde is daar. Het is het blauwe hart van de planeet-we moeten voor ons hart zorgen. Het is wat het leven mogelijk maakt voor ons. We hebben nog steeds een goede kans om dingen beter te maken dan ze zijn. Ze zullen niet beter worden tenzij we de actie ondernemen en anderen inspireren om hetzelfde te doen. Niemand is zonder macht. Iedereen heeft de capaciteit om iets te doen.

Het is een waardering voor het leven in het algemeen, elk stukje leven, het kleinste schepsel dat leeft in de darmen van termieten die termietenleven mogelijk maken - naar de bladeren die zuurstof produceren en kooldioxide grijpen en met water eenvoudige suikers maken die een groot deel van de wereld voeden. Dit zijn alledaagse wonderen.

De oceanen verdienen ons respect en zorg, maar je moet iets weten voordat je er om kunt geven.

We willen onszelf zien als echt speciale wezens die uniek zijn in het universum en dat zijn we ook. En we hebben dat vermogen om ons af te vragen, onszelf te bevragen en onszelf te zien in de context van al het leven dat aan de huidige tijd is voorafgegaan, en alles wat op de een of andere manier ver in de toekomst zal gaan.

Met elke druppel water die je drinkt, elke ademhaling die je neemt, ben je verbonden met de zee. Het maakt niet uit waar op aarde je woont.

Als Darwin in een onderzeeër kon stappen en kon zien wat ik heb gezien, duizenden meters onder de oceaan, ben ik er gewoon van overtuigd dat hij geïnspireerd zou worden om te gaan zitten en opnieuw te beginnen schrijven.

Elke keer als ik in de oceaan glijd, is het alsof ik naar huis ga.

Als sommige mensen naar een garnaal Kijken, denken ze: "Hmm. Heerlijk. Als ik naar een garnaal kijk, denk ik: "je bent een wonder, absoluut ongelooflijk. Je voorouders zijn honderden miljoenen jaren terug gegaan."En om zoiets simpels als een garnalencocktail te ontwikkelen, moet je de honderden miljoenen jaren berekenen die voorafgingen aan dat moment waarop je daar zat met je saus en vork in evenwicht.

Geen water, geen leven. Geen Blauw, geen groen.

Het heeft deze vele honderden miljoenen jaren gekost om de aarde te finetunen tot een punt waar het geschikt is voor mensen zoals wij.

We moeten de oceanen respecteren en voor ze zorgen alsof ons leven ervan afhangt. Omdat ze dat doen.

Het grootste deel van het leven op aarde heeft een diep verleden, veel dieper dan het onze. En we hebben geprofiteerd van de distillatie van alle voorgaande geschiedenis, noem het evolutionaire geschiedenis als je wilt.

Verreweg de grootste bedreiging voor de oceaan, en dus voor onszelf, is onwetendheid. Maar daar kunnen we iets aan doen.

Als Darwin kon zien wat we nu zien, wat we nu weten over de oceaan, over de atmosfeer, over de aard van het leven, zoals we het nu begrijpen, over het belang van microben - ik denk dat hij gewoon van vreugde zou stralen dat veel van de gedachten en de glimpen van de Majesteit van het leven op aarde die hij tijdens zijn leven had, nu vele malen groter werden.

Er wordt veel aandacht besteed aan regenwouden vanwege de diversiteit van het leven daar. De diversiteit in de oceanen is nog groter.

De diversiteit van het leven op aarde is over het algemeen verbazingwekkend. Maar ondanks die grote aantallen is het ook belangrijk om te erkennen dat elke soort, op de een of andere manier, kwetsbaar is voor uitsterven. En in onze tijd op aarde is onze impact op de diversiteit van het leven diepgaand geweest.

Ik hoop op uw hulp om de wilde oceaan te verkennen en te beschermen op een manier die de gezondheid zal herstellen en daarmee de hoop voor de mensheid zal verzekeren. Gezondheid voor de oceaan betekent gezondheid voor ons.

In plaats van bang te zijn voor evolutie en te proberen onderzoek te onderdrukken, moeten mensen genieten van de vreugde van het weten en een sereniteit en een vreugde vinden in het deel uitmaken van de rest van het leven op aarde. Niet los daarvan, maar een deel ervan.

Tien procent van de grote vissen blijft over. Er zijn nog steeds blauwe walvissen. Er is nog steeds krill op Antarctica. Er zijn een paar oesters in Chesapeake Bay. De helft van de koraalriffen is nog in goede staat, een met juwelen versierde gordel rond het midden van de planeet. Er is nog tijd, maar niet veel, om dingen om te draaien.

De waarnemingen die zich in de loop der jaren hebben ontwikkeld, hebben ons perspectief gegeven over waar we in passen. We zijn nieuwkomers, echt recent aangekomen op een planeet die vier en een half miljard jaar oud is.

Haaien zijn prachtige dieren, en als je het geluk hebt om er veel te zien, betekent dat dat je in een gezonde oceaan bent. Je moet bang zijn als je in de oceaan bent en geen haaien ziet.

Evolutie is niet iets om bang voor te zijn. Het moet gevierd, omarmd en begrepen worden.

Succes onder water hangt vooral af van hoe je jezelf gedraagt. Duiken kan de meest ontspannende ervaring ter wereld zijn. Je gewicht lijkt te verdwijnen. Ruimtereizen zullen voor enige tijd alleen beschikbaar zijn voor een paar individuen, maar de oceanen zijn beschikbaar voor bijna iedereen - nu.

Mensen die ik ken die slagen vinden het niet erg om te werken. Degenen die bekwaam zijn, lijken het leuk te vinden om dingen goed te doen-niet te stoppen omdat ze niet hebben bereikt wat ze wilden in de eerste ronde. Ze zijn bereid om het twintig keer te doen, indien nodig. Er is een illusie dat de goede mensen gemakkelijk iets kunnen doen, en het is niet noodzakelijk waar. Ze zijn gewoon vastbesloten om het goed te doen. Ik was onder de indruk toen ik een van de vrouwen van Radcliffe hoorde praten over het schrijven van een gedicht, hoeveel herzieningen een enkel gedicht soms moet doorstaan -- vijftig of zestig herzieningen om uit te komen met een gedicht van zestien regels lang.

Ik heb veel helden: iedereen en iedereen die er alles aan doet om de natuurlijke wereld beter te verlaten dan ze hem hebben gevonden.

We moeten op de een of andere manier onze verbinding met de natuur stabiliseren, zodat over 50 jaar, 500 jaar, 5000 jaar er nog steeds een wild systeem zal zijn en respect voor wat er nodig is om ons te ondersteunen.

Het beeld van de aarde vanuit de ruimte veranderde onze kijk op onszelf. Het is misschien wel het belangrijkste beeld dat bestaat - omdat we onszelf in context kunnen zien op een manier die anders heel moeilijk uit te leggen zou zijn. Het zou ons moeten inspireren om ons erover af te vragen, om alles te willen weten wat we kunnen en alles te doen wat we kunnen om ervoor te zorgen.

Net als een schipbreuk of een steiger, verzamelt bijna alles wat een structuur vormt in de oceaan, of het nu natuurlijk of kunstmatig is in de loop van de tijd, leven.

Dit is een levende planeet. Rondkijken. Mars, Venus, Jupiter. Kijk verder dan ons zonnestelsel. Waar anders is er een plek die werkt, die precies goed is voor mensen zoals wij? Het is niet zomaar meteen gebeurd. Het is kwetsbaar voor onze acties. Maar het is het resultaat van vier en een half miljard jaar evolutie, van verandering in de loop van de tijd. En het verandert elke dag, de hele tijd. Het zou in ons belang zijn om te proberen een bepaald niveau van stabiliteit te handhaven dat ons in staat heeft gesteld te gedijen, om niet de systemen te vernietigen die ons leven geven.

Toen ik op de planeet aankwam, waren er maar twee miljard. Wilde dieren waren overvloediger, wij minder; nu is de situatie omgekeerd.

Velen van ons vragen wat ik als één persoon kan doen, maar de geschiedenis leert ons dat alles goed en slecht begint omdat iemand iets doet of niet doet.

Ik raad iedereen aan: kijk in de spiegel. Vraag jezelf af: Wie ben jij? Wat zijn jouw talenten? Gebruik ze en doe waar je van houdt.

Ik wil dat iedereen in de oceaan springt om zelf te zien hoe mooi het is, hoe belangrijk het is om kennis te maken met vissen die in de oceaan zwemmen, in plaats van alleen te zwemmen met schijfjes citroen en boter.

Wetenschappers houden nooit op met vragen. Het zijn kleine kinderen die nooit zijn opgegroeid.