Harry Crews beroemde citaten

De taak van de schrijver is om naakt te zijn, niets te verbergen. Om weg te kijken van niets. Om ernaar te kijken. Niet knipperen. Om niet beschaamd of beschaamd te zijn. Strip het naar beneden en laten we naar beneden gaan waar het bloed is, het bot is. In plaats van het te verbergen met kleding en allerlei andere spullen, luxe!

Er is iets moois aan alle littekens van welke aard dan ook. Een litteken betekent dat de pijn voorbij is, de wond is gesloten en genezen, klaar met.

Ik wilde nooit goed afgerond zijn. Ik bewonder niet goed afgeronde mensen noch hun werk. Voor zover ik kan zien, is er nooit iets goeds in de wereld gedaan door goed afgeronde mensen. Het goede werk wordt gedaan door mensen met gekartelde, gebroken randen, omdat die randen dingen snijden en een afdruk achterlaten, een ontwerp.

Als je wacht tot je tijd hebt om een roman te schrijven, of tijd om een verhaal te schrijven, of tijd om de honderdduizenden boeken te lezen die je al had moeten lezen - als je wacht op de tijd, zul je het nooit doen. want er is geen tijd; de wereld wil niet dat je dat doet. De wereld wil dat je naar de dierentuin gaat en suikerspin eet, bij voorkeur zeven dagen per week.

Als je gaat schrijven, in hemelsnaam, probeer dan naakt te zijn. Probeer de waarheid te schrijven. Probeer onder alle schijn te komen, alle excuses, alle leugens die je verteld zijn.

Onderwijzen, echt onderwijzen, is - of zou moeten zijn-een rommelige zaak.

De hel kwam samen met God, hand in hand. De stank van zwavel wervelde in de lucht van de kerk, vuur brandde in de gangpaden en zwavel regende uit de dakrame. Uit de ovenmond van de evangelist spuwden beelden van een plaats met hooivorken en duivels en meren van vuur die voor altijd brandden. God had zo ' n plek gemaakt omdat hij zoveel van ons hield.

God houdt van de auto. Het toont het naakte hart dat in ons allemaal leeft. De mens heeft de auto uitgevonden, maar de auto-ongetwijfeld uit pure boosaardigheid-heeft de geschiedenis van de wereld veranderd door de mens opnieuw uit te vinden.

Ik ben niet perfect."Het kwam uit in een stormloop van adem. "Zie ik dacht dat ik was. Godzijdank heb ik geen kans. De wereld doodt het, alles perfect. Luister naar hem! Zie nu iets dat niet perfect is, het groeit als een onkruid. Ja, als een wiet! Een ding dat niet perfect is krijgt handklappen, glimlacht, neemt de draad een gemakkelijke winnaar. Maar de wereld is niet goed ingesteld als je perfect bent. Je loopt tegen een muur aan. Lijkt op zelfmoord. Al het onkruid zegt, Kijk daar, het is zelfmoord!

Ik denk dat sommige mensen gewoon te slim zijn om fictie te schrijven.

Ik denk dat we allemaal op zoek zijn naar dat wat geen onzin toegeeft . . . Als je zegt dat je 450 kunt drukken, laden we de bar in en zetten je eronder. Je kunt het doen of je kunt het niet doen-je kunt niet bullshit. Uiteindelijk zijn sporten net zo dicht bij wat men de waarheid zou noemen als het mogelijk is om in deze wereld te komen.

De kunstenaar leeft in een sfeer van eeuwige mislukking.

Het schrijven van een boek is als een marteling die je niet kent, maar nadat het klaar is en daar is het. Het is een vreugde zoals anders dan alles, Ik denk dat het het dichtst is dat een man kan komen om te weten hoe het voelt om een baby te hebben.

De taak van de schrijver is om naakt te zijn...

Overleven is triomf genoeg.

Wat de kunstenaar de wereld verschuldigd is, is zijn werk; geen model om te leven.

De waarheid was dat verhalen alles waren en dat alles verhalen waren. Iedereen vertelde verhalen. Het was een manier om te zeggen wie ze waren in de wereld. Het was hun begrip van zichzelf. Het was zichzelf laten weten hoe ze geloofden dat de wereld werkte, de juiste manier en de manier die niet zo goed was.

Dat was de enige beslissing die er ooit was: wat te doen met de nacht.

Alcohol sloeg me. Alcohol en ik hadden vele, vele geweldige tijden samen. We lachten, we praatten, we dansten samen op het feest; toen werd ik op een dag wakker en de band was naar huis gegaan en ik lag in het gebroken glas met een shirt vol kots en ik zei: 'Hé, man, het balspel is voorbij'.

Ik heb er nooit van genoten. Ik kan niet genieten. Er zijn gewoon mensen die niet veel plezier hebben.

Het spreekt goed over een man die iets nodig heeft in deze wereld. Ik vertrouw geen man die er nuchter doorheen kan.

We willen beroemd worden als schrijver, als dichter, als schilder, als politicus, als zanger, of wat je maar wilt. Waarom? Becauwse we houden echt niet van wat we doen. Als je graag zong, of schilderde, of gedichten schreef - als je er echt van hield - zou het je niet schelen of je beroemd bent of niet. ... Ons huidige onderwijs is verrot omdat het ons leert om lief te hebben niets mag sterven in een samenleving van mensen die verhalen vertellen.

Er zou een wet moeten zijn tegen het opkomen en ondergaan van de zon voor u in iemand anders.

Schrijvers besteden al hun tijd bezig met alleen de dingen die hun medemensen en-vrouwen hun tijd besteden aan het proberen te vermijden om aan te denken. ... Het vergt grote moed om te kijken waar je moet kijken, dat is in jezelf, in je ervaring, in je relatie met medemensen, je relatie met de aarde, de geest of de eerste oorzaak-om naar hen te kijken en er iets van te maken.

Mensen voor wie God dood is, aanbidden elkaar.

Ik raakte gefascineerd door de Sears catalogus omdat alle mensen op de pagina ' s perfect waren. Bijna iedereen die ik kende had iets gemist, een vinger afgehakt, een teen gespleten, een oor half weggekauwd, een oog vertroebeld met blindheid van een blikkend hek nietje. En als er niets ontbrak, droegen ze littekens van prikkeldraad, of messen, of Vishaakjes. Maar de mensen in de catalogus hadden geen dergelijke pijn. Ze waren niet alleen heel, hadden al hun armen en benen en ogen op hun ongeschonden lichaam, maar ze waren ook mooi.