Lydia Lunch beroemde citaten

Omdat we zoveel eye candy en mind candy hebben, zoveel tijd besteden aan het proberen de huur te betalen, spant dit alles samen om ons ervan te weerhouden te hard te denken of actie te ondernemen. Onze tijd is gestolen. Een groot deel van ons dagelijks leven wordt gestolen.

Er is zoveel in de wereld om te haten, waarom zou je jezelf haten?

Ik denk dat het belangrijk is om vraatzucht in al zijn vormen aan te moedigen.

De Amerikaanse manier van leven, zoals ik het zie, is echt de Amerikaanse manier van dood. Alles wordt bepaald door hebzucht en het onverzadigbare verlangen om de rijkste en machtigste te zijn. En dat verlangen is grenzeloos.

Het vrouwelijke formaat is een mooie om in te functioneren. Hoe roekeloos het ook mag zijn. Ik verander mijn imago de hele tijd, het is wat me op dit moment uitkomt.

Mijn taak is om apathie te confronteren en alle krachten te confronteren die de neiging hebben om ieder van ons neer te slaan met allerlei onderdrukking, zelfs zelfonderdrukking. Ik beschouw dat als de belangrijkste taak van de kunst die ik doe - om de kooi te rammelen, mensen wakker te maken, mezelf wakker te maken, alles te confronteren wat zou samenzweren om ons naar beneden te houden.

Ik zou vernederd zijn als ik erachter kwam dat alles wat ik deed een commercieel succes werd.

Ik ben een humanist, geen feminist. Er is een groot verschil.

Ik ben een heel sympathiek persoon, maar dat komt niet altijd over in mijn werk omdat ik het te druk heb om overal boos op te zijn.

Ik ben Nihilistisch, vijandig, gewelddadig, verschrikkelijk - maar nog niet uitgewist. Ik weiger gewoon om geslagen te worden. Ik denk dat het stompzinnigheid is dat me op de been houdt.

Ik besloot mezelf op te sluiten. Gedwongen segregatie. Sabbatical. Een retraite in mezelf. Mijn zelf. Speel verstoppertje en ga zoeken in de spiegel. De spiegel schuin aan de voet van mijn bed. Verdraaide reflecties stuiteren af in het oneindige. Geobsedeerd door mijn beeld, de talloze vervormde beeldjes die in snelle opeenvolging voor me dansten, elk kenmerk overdreven, elke lichte onvolmaaktheid een nieuwe delicatesse.

Ik moest mezelf de-programmeren. Van mezelf. Moest rituelen van zuivering opnieuw uitvinden. Zo vol van de zwervende vervuiling van anderen. Tijd om te detoxen. Niet alleen van alcohol, seks en drugs, maar ook van behoeftige bloedzuigers die me met hun zweren wilden afvegen. Detox van mijn eigen behoeftige losbandigheid. Ik moest de wond in het midden vinden en dichtgooien. Maak de erfzonde ongedaan, de oorsprong van mijn ziekte...Moest leren om ze te vervangen, het, willen, pijn, woede, verdriet, verlies, met kracht, genezing, wijsheid, vervulling, Tevredenheid.

Alleen omdat mijn bankrekening niet astronomisch is opgezwollen, beschouw ik mezelf niet minder als een succes.

Een deel van de charme van wat ik doe is het feit dat het helemaal niets te maken heeft met alles wat er voor kwam.

Vroeger dacht ik dat feminisme een bevrijdende kracht was-nu zie ik dat veel van die mensen gewoon censors zijn onder een andere naam.

Als mensen zouden kunnen begrijpen hoeveel plezier ze zelf kunnen hebben, denk ik dat iedereen veel verstandiger zou zijn. Ik denk dat mensen echt een dosis quality time met zichzelf nodig hebben.

Denk je eigen gedachten.

Politiek is altijd betrokken, zelfs in mijn liefdesliedjes.

Ik ben als een één-vrouw protestmachine.

Ik ben optimistisch, ik weet dat het einde komt!

Musician ' is geen zeer gerespecteerde titel. Ik ben geen muzikant.

Ik vind mijn toespraken hilarisch. Ik denk dat ik een natuurlijke komiek ben, maar ik vind het leuk om mensen de kans te ontzeggen om te lachen. Ik wil je de opluchting van de punchline ontzeggen.

Vrouwen worden Masturbatie nog ernstiger ontzegd dan mannen en dat is een andere methode van controle-ze worden niet geleerd om zichzelf te behagen.... De meeste vrouwen-het kost hen een tijdje om op te warmen voor de "situatie", maar zodra ze erin komen, Weet ik zeker dat ze net zo verslaafd zullen raken als-nou ja, iedereen die ik ken is dat!

Ik ben een genotszoeker. Ik streef naar alles wat mij bevredigt. Meestal snap ik het. Ik heb specifieke behoeften en ik weet wat ze zijn, zodat ik voldoening kan bereiken.

Zeker dat je machteloos bent, zeker dat je maar één persoon bent, zeker dat je niets kunt veranderen, maar je hoeft er ook niet ellendig over te zijn.

De noodzaak om mijn krankzinnigheid te documenteren is een kwelling waar ik mezelf nog niet van heb genezen...

Ik geef de voorkeur aan instrumentaal. Ik hoef niet te horen wat andere mensen zingen. En als ik muziek nodig heb als achtergrond om te werken of na te denken, moet ik dat deel van de hersenen helder hebben - Ik heb geen mensen nodig die hun fantasieën in mijn visie voeden.