PJ Harvey beroemde citaten

Ik zie mezelf als een songwriter, een wever van verhaal en verbeelding op een manier die een romanschrijver een boek zou kunnen schrijven.

Ik probeer altijd naar nieuwe grond te zwemmen.

Ik ben altijd erg visceraal geweest in die zin dat ik de dingen heel diep voel.

Mijn vader is eigenlijk een steengroeve man - hij handelt in steen. Hij had ook op een gegeven moment veel schapen, hij bezat een schapenboerderij, maar vooral het familiebedrijf was in steen.

Ik beslis onmiddellijk of ik iemand leuk vind en als ik dat doe, dan ben ik mezelf, en als ik dat niet doe, dan geef ik niets.

Naarmate ik ouder werd, was ik eigenlijk bereid om naar de school voor Schone Kunsten te gaan en een diploma te behalen. Dat was wat ik eigenlijk was geregeld toen ik een platencontract werd aangeboden.

Misschien heb ik Gewoon Geluk. Als ik obstakels tegenkwam, heb ik altijd een andere manier gevonden om het te omzeilen.

Ik fotografeerde, schilderde en tekende, maar ik geef de voorkeur aan beeldhouwkunst. Ik vind het leuk omdat het heel fysiek is.

Nou, ik maak me niet echt druk om wat andere mensen van mijn werk maken.

Ik kom uit een kunstschool achtergrond, en ik heb nog steeds het gevoel dat in mijn muziek, het gaat over het verkennen en uitdagen van mezelf, over het plaatsen van mezelf in een plek die beangstigend is omdat ik er nog niet eerder ben geweest.

Ik heb geen hekel aan interviews, ik ben gewoon een van die mensen die muziek maakt omdat ik het moeilijk vind om te praten.

Schaamte is de schaduw van liefde.

Vlieg met mij mee, raak het gezicht van de ware God aan. En dan huil ik van vreugde in de diepte van mijn liefde.

Ik kende geen folkmuziek toen ik opgroeide, Nee. Het is iets dat ik kom bestuderen, echt, omdat ik denk dat er zoveel te leren is van traditionele muziek in de zin van de manier waarop muziek begon als een manier van communicatie, de reizende verhalenverteller, de bard, de minstrels.

Ik zie mannen komen en gaan, maar er zal er één zijn die mijn ziel zal verzamelen.

Liefde voor geld is mijn zonde, als iemand belt, laat ik hem binnen.

Een artiest zijn en duizenden mensen naar je muziek luisteren en je liedjes zingen, en ervoor betalen? Het voelt geweldig!

Mensen hebben de neiging om het plattelandsleven te zien door een roze bril.

We zijn de weg kwijt. Maar we wilden vrij zijn. Op een dag drijven we. Neem het leven zoals het komt.

Het zit zo in me om de hele tijd te willen blijven experimenteren. Het is gewoon inherent. Daarom grijp ik steeds naar instrumenten die ik niet goed kan bespelen, en dan word ik opgewonden. Dat geeft me energie om nieuwe dingen te willen maken, en het dwingt me om dingen op nieuwe manieren te horen, wat dan alleen maar kan helpen om dingen op een nieuwe manier te zeggen.

Wat we via de media krijgen, accepteer ik niet, tenzij je het met eigen ogen ziet, kun je niets vertrouwen.

Ik maak kleine houten mensen met stukjes haar. Poppen en dergelijke.

Ik denk dat ik een behoorlijk goed gevoel voor humor heb.

Als ik een rolmodel word, hecht ik te veel belang aan wat ik zie als een werk in uitvoering.

Om mezelf te zien als een rolmodel is extreem vleiend, maar ik zou dat nooit kunnen accepteren, omdat ik gewoon leer zoals iedereen.

Ik ben waarschijnlijk veel meer beïnvloed door filmmakers en schilders dan door andere songwriters of dichters.,

Met liedjes zie ik bijna de beelden, zie ik de actie, en dan hoef ik het alleen maar te beschrijven. Het is bijna als het kijken naar een scène uit een film, en dat is wat ik probeer te vangen in een lied.

En al deze schrijvers bieden me een beter begrip van wat het is om te leven, en dat is zo ' n ongelooflijk ding dat kunst voor andere mensen kan doen. Het maakte dat ik wilde proberen om dicht bij dit vreemde, mysterieuze ding te komen dat mensen met woorden kunnen doen.

Ik denk niet veel meer in termen van 'Schrijf een plaat, neem een plaat op, tour een plaat', want in mijn eigen geest zijn de dingen veranderd, omdat ik gewoon een doorlopende artiest ben. Ik weet niet precies wat het volgende project moet zijn totdat het zichzelf presenteert, en dan Weet ik het. Ik volg gewoon plichtsgetrouw terwijl ik geleid word.

Ik geloof niet dat je een gekwelde ziel moet zijn om goede muziek te schrijven.

Ik werk op woorden vrij los van muziek. Ze zijn allebei aan de gang, en ik heb nooit het gevoel dat ik in dat opzicht in een cyclus werk, omdat het toch elke dag is, ongeacht wat ik doe. Dan kom ik op een punt dat ik genoeg woorden heb verzameld die lijken alsof ze liedjes willen zijn in plaats van gedichten, of soms niet.

Ik zou de verhalen willen lezen die ik had geschreven, Ik zou de tekeningen willen laten zien die ik had gemaakt. Dat was puur natuurlijk. Dus ik wist dat ik op de een of andere manier in de kunsten wilde gaan en dat ik dat werk op de een of andere manier wilde laten zien.

Ik ben geen schrijver waar ik me elke dag bijzonder gezegend voel door grote inspiratie. Ik moet er hard aan werken om te proberen de dingen te zeggen waar ik me druk om maak.

Ik vind het leuk om eruit te zien als een hoer en te denken als een politicus.

Het is duidelijk dat de emoties die ik via muziek wil overbrengen, worden gestreamd door de manier waarop ik het leven interpreteer.

Als je ergens goed in wilt zijn, moet je er hard aan werken. Het valt niet zomaar uit de lucht. Ik werk elke dag aan het verbeteren van mijn schrijven, en ik geniet er echt van. Niets fascineert me meer dan woorden samenvoegen en zien hoe een verzameling woorden een behoorlijk diepgaand effect kan hebben.