Patti Smith beroemde citaten

Om een kunstenaar te zijn-eigenlijk, om een mens te zijn in deze tijden-het is allemaal moeilijk. het gaat erom te weten wat je wilt en het na te streven.

Ik denk dat een deel van die hopeloosheid van mijn generatie werd doorgegeven aan latere generaties - het gevoel van nutteloosheid.

Laat nooit dat vurige verdriet los dat verlangen wordt genoemd.

Ik weet gewoon dat jonge mensen lijden, en ik weet ook dat muziek een van de dingen is die je helpen om door te komen - muziek en vrienden.

Het leven is geen verticale of horizontale lijn-je hebt je eigen innerlijke wereld, en het is niet netjes.

De Bijbel is erg resonant. Het heeft alles, schepping, verraad, lust, poëzie, profetie, opoffering. Alle grote dingen staan in de Bijbel en alle grote schrijvers hebben er meer uit getrokken dan mensen zich realiseren, of het nu Shakespeare, Herman Melville of Bob Dylan is. Natuurlijk zijn er verhalen die nog steeds relevant en inspirerend zijn; lessen die steeds opnieuw moeten worden aangeleerd. Zij geven mensen hoop.

We lachten om onszelf en zeiden dat ik een slecht meisje was dat goed probeerde te zijn en dat hij een goede jongen was die slecht probeerde te zijn. Door de jaren heen zouden deze rollen omkeren, en dan weer omkeren, totdat we onze dubbele natuur gingen accepteren. We bevatten tegengestelde principes, licht en donker.

Ik kan niet beoordelen hoe een ander zijn (muziek) werk doet. Iedereen heeft een keuze en de muziekindustrie is veel opener dan toen ik jonger was. Sommige dingen zijn verdwenen, andere zijn ontwikkeld, maar iedereen maakt zijn keuzes. Popmuziek gaat altijd over de mainstream en wat het publiek aanspreekt. Ik denk niet dat het mijn plaats is om te oordelen. Ik kijk gewoon naar dingen als een fan, Ik vind het leuk of niet leuk.

Wat gebeurt er met ons?"Vroeg ik. "Wij zullen er altijd zijn," antwoordde hij.

Ik zou altijd tegen iedereen zeggen: Je maakt keuzes die belangrijk voor je zijn. Sta jezelf niet toe om uitgebuit te worden door iets zo vluchtig als roem en fortuin. Als je jezelf presenteert op een manier die belangrijk voor je is bij het communiceren van je visie, dan zij het zo. Niemand mag zich ooit laten uitbuiten.

Wat mij betreft is elk geslacht een lastpost.

Zoveel als ik kan, zoveel als ik me kan veroorloven, houd ik de ticketprijzen laag. Rock ' N ' roll werd ontwikkeld als de stem van het volk, de kunst van het volk, het was grassroots. Ik geloof niet dat de mensen vervreemd moeten zijn van hun rocksterren. Het zijn geen koningen en koninginnen - alle rocksterren zijn degenen die in staat zijn om een beetje cultuur terug te geven aan andere mensen. Het is de erfenis van mensen.

Mijn zonnebril is als mijn gitaar.

Ik dacht altijd dat mijn vader [mij het meest beïnvloedde] omdat hij zo goed gelezen was, ik probeerde mezelf op hem te modelleren, maar echt als ik door het leven ga, besef ik dat het mijn moeder was die me de meest waardevolle instructies gaf. Ik begreep of accepteerde het toen niet. Ze leerde me lezen en bidden - twee dingen die me echt zijn bijgebleven.

Ik reageer niet graag op de filosofieën van anderen. Ik heb geen filosofie, ik geloof gewoon in dingen. Ik geloof in de Rolling Stones, maar niet in de Dave Clark Five. Daar is niets filosofisch aan. Als ik verbonden ben met een beweging, word ik er kwaad van.

Licht inspireert mij. Ik voel me aangetrokken tot architectuur, vaak graven, beelden, bomen - dingen die meestal vrij stil zijn. Ik maak continu foto ' s sinds 1995 tot het einde van Polaroid film. Ik maak tegenwoordig heel weinig foto ' s omdat ik heel weinig film over heb, het meeste is verlopen.

New York heeft zich afgesloten voor de jongeren en de worstelingen. Maar er zijn andere steden. Detroit. Poughkeepsie. New York City is van je afgenomen. Mijn advies is: Zoek een nieuwe stad.

Ik werk in twee werelden. Ik zal altijd proberen door een muur te trappen. Ik deed dat toen ik jonger was en ik heb nog steeds mijn manier om dat te doen.

Liefde is een engel vermomd als lust.

Als kind wist ik al wat ik niet wilde. Ik wilde geen rode lipstick dragen.

Voor mij is punk rock de vrijheid om te creëren, de vrijheid om succesvol te zijn, de vrijheid om niet succesvol te zijn, de vrijheid om te zijn wie je bent. Het is vrijheid.

Want het leven is het beste wat we in dit bestaan hebben. En als we ergens in willen geloven, moet het een baken van binnen zijn. Dit baken is de zon, de zee en de hemel, onze kinderen, ons werk, onze metgezellen en, simpel gezegd, de belichaming van liefde.

Als je te veel plant, sluit je de deur voor mogelijkheden.

Ik heb mijn tijd niet verspild aan dingen waar ik niet van hield.

Verdriet begint toegeeflijk te worden, en het dient niemand, en het is pijnlijk. Maar als je het omzet in herinnering, dan vergroot je de persoon die je verloren hebt en geef je ook iets van die persoon aan andere mensen, zodat ze iets van die persoon kunnen ervaren.

Ik droomde van een eigen boek, van het schrijven van een boek dat ik op een plank kon zetten.

We zagen onszelf als de Sons of Liberty met een missie om de revolutionaire geest van rock and roll te behouden, te beschermen en te projecteren. We vreesden dat de muziek die ons levensonderhoud had gegeven, in gevaar was van geestelijke honger. We vreesden dat het zijn doel zou verliezen, we vreesden dat het in vetgemeste handen zou vallen, we vreesden dat het in een slijk van spektakel, financiën en vage technische complexiteit zou wankelen.

Ik heb dit keer op keer gezegd, maar Ik zal het nog een miljoen keer zeggen - Ik maak me meer zorgen over de dood van een bij dan over terrorisme. Omdat we miljoenen bijenkorven en bijen verliezen door zulke sterke pesticiden.

Waarom kan ik niet iets schrijven dat de doden wakker maakt? Die achtervolging is wat het diepst brandt.

Vergeet niet dat we sterfelijk zijn, maar poëzie is dat niet.

Niemand verwachtte me. Alles wachtte op mij.

Waar leidt het allemaal toe? Wat zal er van ons worden? Dit waren onze jonge vragen, en jonge antwoorden werden onthuld. Het leidt naar elkaar. We worden onszelf.

Ik ben er zeker van, toen we de grote trap afvulden, dat ik er hetzelfde uitzag als altijd, een treurende twaalfjarige, met alle armen en benen. Maar in het geheim wist ik dat ik was getransformeerd, bewogen door de openbaring dat mensen kunst creëren, dat kunstenaar zijn was om te zien wat anderen niet konden.

Het enige wat ik ooit wilde, sinds ik een kind was, was iets geweldigs doen.

Ik hou al mijn hele leven van boeken. Er is niets mooier in onze materiële wereld dan het boek.

In de oorlog van magie en religie, is magie uiteindelijk de overwinnaar? Misschien waren priester en tovenaar ooit één, maar de priester, die nederigheid leerde in het aangezicht van God, verwierp de spreuk voor gebed.

Een schrijver, of een kunstenaar, kan niet verwachten omarmd te worden door de mensen [maar] je blijft gewoon je werk doen - omdat je moet, omdat het je roeping is.

Vrijheid wel...het recht om de verkeerde woorden te schrijven.

Als we onze kleine vlam levend houden, ons eerste gevoel van enthousiasme over wie we zijn, zonder de invloed of tussenkomst van anderen, zullen we zegevieren.

Toen we bij het deel kwamen waar we een argument moesten improviseren in een poëtische taal, kreeg ik koude voeten. "Ik kan dit niet doen," zei ik. "Ik weet niet wat ik moet zeggen."Zeg iets", zei hij. "Je kunt geen fout maken als je improviseert."Wat als ik het verpest? Wat als ik het ritme verpest?"Je kunt het niet", zei hij. "Het is als drummen. Als je een beat mist, creëer je een andere."In deze eenvoudige uitwisseling leerde Sam me het geheim van improvisatie, een geheim waar ik mijn hele leven toegang toe heb gehad.

Ik ben helemaal niet bang voor terrorisme. Ik ben bang voor verlies van onze vrijheid, verlies van mobiliteit, verlies van wereldwijde kameraadschap.

Ik ben altijd blij geweest met de aanmoediging van anderen.

We liepen naar de fontein, het epicentrum van activiteit, toen een ouder echtpaar stopte en ons openlijk observeerde. Robert vond het leuk om opgemerkt te worden, en hij kneep liefdevol in mijn hand. "o, neem hun foto," zei de vrouw tegen haar verbijsterde man, " ik denk dat het kunstenaars zijn."Oh, ga door", haalde hij zijn schouders op. "Het zijn maar kinderen.

Wie kent het hart van de jeugd, behalve de jeugd zelf?

Mensen hebben de macht om het werk van dwazen te verlossen.

Mijn missie is om te communiceren, om mensen wakker te maken, om ze mijn energie te geven en die van hen te accepteren. We zitten er allemaal samen in en ik reageer emotioneel als een werkster, een moeder, een kunstenaar en een mens met een stem. We hebben allemaal een stem. We hebben de verantwoordelijkheid om het uit te oefenen, om het te gebruiken.

Ik was niet aantrekkelijk, Ik was niet erg verbaal, ik was niet erg slim op school. Ik was niet iets dat de wereld liet zien dat ik iets speciaals was, maar ik had de hele tijd een enorme hoop. Ik had een geweldige geest die me op de been hield... Ik was een gelukkig kind, omdat ik het gevoel had dat ik verder ging dan mijn fysieke lichaam... Ik wist het gewoon.

Ik kwam in de muziek omdat ik vond dat de presentatie van poëzie niet levendig genoeg was. Dus heb ik geïmproviseerde poëzie samengevoegd met basis rockakkoorden.

Polaroid maakt je van nature zuinig. Je loopt rond met misschien twee pakjes film in je zak. Je hebt 20 schoten, dus elk schot is een wereld.

Ik ben constant in een staat van aanpassing.