Henry Rollins beroemde citaten

Er is één ding over Black Sabbath dat niet onderschat moet worden: als Black Sabbath een van zijn leden mist, is het niet langer Black Sabbath.

Jeugd is vluchtig en het leven is kort, je kunt net zo goed hard toeslaan. Al het andere is gewoon gemiddeld.

Eenzaamheid voegt schoonheid toe aan het leven. Het zorgt voor een speciale brandwond op zonsondergangen en zorgt ervoor dat de nachtlucht beter ruikt.

Ik ben niet trots op wat ik heb gedaan. Het is gewoon niet de manier waarop ik over dingen denk. Ik doe het werk, altijd, zo hard als ik kan, tot het punt van pijn, verwonding, uitputting, als dat is wat nodig is. Als ik klaar ben, ga ik verder.

Ik wil een zielsverwant die me kan laten zitten, me de mond kan snoeren, me tien dingen kan vertellen die ik niet al weet en me aan het lachen kan maken. Het kan me niet schelen hoe je eruit ziet, zet me gewoon aan. En als je dat kunt, zal ik je volgen op bloederige stommen door de sneeuw. Ik zal je mukluks knabbelen met mijn eigen tanden. Ik doe je ramen. Ik geef om je gevoelens. Heb daar gewoon iets in.

De laagste stressomgeving is de radioprogramma. Ik ben niet op de camera en ik kan de muziek het woord laten doen. De rest is meer onder druk of in het geval van schrijven, tijdintensieve taak. Ik zeg ja tegen alles en zoals alles maar de radioprogramma, door de aard van wat het is, is het minste gedoe.

We leren allemaal lessen in het leven. Sommige blijven hangen, andere niet. Ik heb altijd meer geleerd van afwijzing en mislukking dan van acceptatie en succes.

Ik leef mijn leven door het prisma van het kapitalisme en fysiologische grenzen en eventualiteiten. In dit alles is geen spiritualiteit nodig. Er is geen God en karma nodig voor de getallen. Ik leef mijn leven volgens de cijfers. Ik ben niet alleen een Amerikaan, Ik ben ook een Amerikaan.

Ik heb ontdekt dat het ijzer mijn grootste vriend is. Het flipt nooit op me, loopt nooit weg. Vrienden kunnen komen en gaan. Maar tweehonderd pond is altijd tweehonderd pond.

Ik kan me niet voorstellen dat ik zestig jaar oud ben en muziek speel die ik schreef toen ik in de twintig was. Ik zou liever de zee van consequentie naar nieuwe landen varen. Rondjes rond het ondiepe deel van het zwembad, niet voor mij.

Ik geloof dat men zichzelf definieert door heruitvinding. Om niet te zijn zoals je ouders. Om niet te zijn zoals je vrienden. Om jezelf te zijn. Om jezelf uit steen te snijden.

Er is een gezamenlijke inspanning om jou en mij, de mensen, weg te houden van hoe het er echt uitziet, want als je oorlog verkoopt, als het zo 'n grote industrie is. Wat ze je niet vertellen is de rest en de keerzijde ervan. En dus wordt er duidelijk veel geld en veel tijd en moeite besteed aan die campagne "eeuwige oorlog voor eeuwige vrede".

Het is zo pijnlijk om naast iemand te staan waar je je sterk voor voelt en weet dat je niet de dingen kunt zeggen die je wilt.

Ik wil dat mijn medeburgers verstandig worden en niet meer voor [oorlog] vallen. Ik probeer met mijn beperkte toegang, ik kom niet in Kabul met een camera, ze laten me niet in Benghazi met een camera. Ik doe wat ik kan met mijn vage Amerikaanse paspoort en een visum. De foto ' s zijn iets zwaarder uit Zuid-Soedan en Haïti en Cuba.

Ik kan gewoon niet begrijpen hoe een ouder zichzelf kan doden.,

Nietzsche, met wie je na je zeventiende niet te veel tijd doorbrengt, had die ene geweldige zin over "hij die in de afgrond staart, moet weten dat de afgrond ook in hem staart" en dat heb ik nooit echt begrepen totdat mijn vriend werd gedood en je echt je hoofd rond het idee van wat horror betekent. Het is echt verschrikkelijk, om echt, een soort van begrip van dingen te hebben en als je daar echt in kijkt.

Een geweldige manier om meer te weten te komen over je land is door het te verlaten.

Er zijn veel van dat soort dingen die Amerikanen niet weten en omdat veel Amerikanen geen paspoort hebben, zal ik een paspoort voor hen halen en omdat veel Amerikanen niet weten hoe een oorlog er dertig, veertig jaar later uitziet en het nog steeds schade aanricht.

Helemaal alleen, niet in staat om de pijn van je verdriet uit te drukken met je diepere innerlijk. Je vervreemdt jezelf en iedereen.

Amerikanen worden slecht bediend door hun media, Weet je, voor de oorlogsmachine en propagandamachine en het wereldrijk en ze worden slecht bediend door wat hun wordt verteld dat een representatieve regering is.

Ik heb deze keer zeker een lesje geleerd. Ik weet dat ik gebroken kan worden. Ik ben niet zo stoer als ik dacht. Ik zie het nu. Op dit moment is het het enige goede dat uit dit alles voortkwam. Ik ken mezelf nu beter en weet wat ik moet doen.

Wij Amerikanen zien er grappig uit als we in Frankrijk zijn omdat we niet reizen, we zijn vrij ongecultureerd terwijl Europeanen de hele tijd naar Afrika gaan omdat het daar is.

Door jou voel ik me niet meer zoals vroeger. Daarom ga ik weg. daarom verlaten mensen elkaar. ze komen tot bezinning en worden weer egoïstisch.

Ik ben zo opgebrand dat ik alleen mezelf kan uitstaan. Ik ben de enige die dit zou doorstaan. Wielen en vleugels, de rit is alles. Ik ben alles wat ik heb. Ik ben alles wat ik kan nemen. Een andere dag heeft een deel van mij vernietigd. Tot nu toe zo goed.

Littekenweefsel is sterker dan normaal weefsel. Realiseer de kracht, ga verder.

Kracht is het product van strijd, je moet doen wat anderen niet doen om te bereiken wat anderen niet doen.

Er is geen hemel voor mij en geen hel. En zeker geen Karma.

Ga zonder jas als het koud is; Zoek uit wat koud is. Ga hongerig; houd je bestaan mager. Draag het vet weg, ga naar het magere weefsel en zie waar het allemaal om gaat. De enige keer dat je je karakter definieert is wanneer je zonder gaat. In moeilijke tijden kom je erachter waar je van gemaakt bent en waartoe je in staat bent. Als je nooit getest wordt, zul je je karakter nooit definiëren.

Ik krijg nergens haast van. Ik maakte muziek zo hard als ik kon. Acteren is voor mij tenminste een veel terughoudender optreden dan Muziek. Het vereist veel vaardigheid en discipline. Ik ben er niet goed in, maar ik vind het leuk om er goed in te zijn.

Het is onmogelijk om na een bepaald punt terug te gaan naar een vorige manier van leven, een vorige manier van denken.

Ik heb nog nooit iemand vermoord... maar ik heb er zeker over nagedacht.

Ik train liever alleen. Het stelt me in staat om me te concentreren op de lessen die het Ijzer voor mij heeft.

We zijn gewoon erg oorlogszuchtig, en ik probeer Amerikanen niet neer te zetten, over het algemeen denk ik dat we aardige mensen zijn, maar we werken met de informatie die we krijgen en we worden beperkt door de onwetendheid die in de media en in de TV-shows wordt geïnjecteerd.

Ik zal nooit de dingen zeggen die ik tegen je wil zeggen. Ik weet wat voor schade het zou aanrichten. Ik hou meer van je dan ik haat mijn eenzaamheid en pijn.

Ik denk dat een van de moeilijkste dingen in de wereld een zwarte man is. Iedereen heeft een hekel aan je. Blanke mannen zijn bang voor je. Blanke vrouwen zijn bang voor je. De politie haat je. De regering wil je dood. Je eigen mensen willen je neerschieten voor wat je hebt. Je komt er gewoon niet overheen. En zelfs als je er overheen kunt komen, ben je gedwongen om het te doen op de voorwaarden van de blanke man.

Als je je ouders, de man of het establishment haat, laat ze dan niet zien door dronken te worden en je auto om een boom te wikkelen. Als je echt tegen je ouders wilt rebelleren, leer ze dan beter, overleef ze en weet meer dan zij.

Ik heb niet veel keuze in films. Het is niet alsof ik Brad Pitt ben en ik kan binnenlopen en gaan 'hier is de film die ik wil doen' en iedereen loopt rond. Dat heb ik niet. Ik sta in de rij en doe Audities. Ik ben daar met 80 andere jongens die proberen die man te zijn. Af en toe heb ik geluk.

Houd je bloed schoon, je lichaam mager en je geest scherp.

Ik ben geen jonge man en ik kan intensiteit op veel verschillende manieren vinden, soms zonder zelfs maar mijn stem te verheffen. Toen ik jonger was, ging het erom dat ik drie extra longen nodig had om genoeg wind te krijgen om het ding eruit te krijgen op het schreeuwende niveau dat ik nodig heb, want zo moet het zijn. Nu zie ik dat er heel veel andere kleuren op het palet staan.

Ik breng meerdere dagen door zonder voldoende slaap. In het begin worden normale activiteiten vervelend. Als je te moe bent om te eten, heb je echt wat slaap nodig. Een paar dagen later worden de dingen vreemd. Harde geluiden worden luider en verrassender, vertrouwde geluiden worden onbekend en het leven vindt zichzelf opnieuw uit als een surrealistische droom.

Ik hou van het idee om uit te gaan met een vrouw en niets te doen, en gewoon eten en praten, en dat is ook cool. Dus iemand kan me aankijken en zeggen: "nee, man. Hij neukt alleen strippers."En dat doe ik, maar niet de hele tijd.

Ik zal nooit vergeten hoe depressie en eenzaamheid tegelijkertijd goed en slecht aanvoelden. Nog steeds.

Ik heb nog nooit iemand verkracht of vermoord, of een kind pijn gedaan. Ik heb des te meer onbekwaam, hoog volume dingen gedaan-zoals, "Oeps, sorry dat ik in je haar kwam. Maak je geen zorgen, Ik zal je naam niet gebruiken als ik dit verhaal op het podium vertel."

Soms doet de waarheid pijn. En soms voelt het echt goed.

Het is moeilijk voor mij om sympathie te hebben met een jongere die ervoor kiest om in het leger te gaan omdat ze weten waar ze naartoe gaan. Ik denk dat we moeten beginnen met het ontvolken van het leger.

Mijn optimisme draagt zware laarzen en is luid.

Kun je je voorstellen dat je een vrouw vertelt dat ze niet kan stemmen!? De vrouwen met wie ik omga, gaan naar huis met delen van je anatomie die vanuit hun achteruitkijkspiegel zwaaien.

We weten dat we in September door de warme winden van de wrakstukken van de zomer zullen dwalen. We zullen summer ' s ghost verwelkomen.

Ik ben niet zoals paparazzi. Ik dwing mezelf nooit aan iemand op. Ik vraag het altijd, en sommige plaatsen bieden geld. Dus ik probeer deze foto ' s te krijgen om jou, de kijker, een echte blik te geven op wat ik zag.

En ik lach om mezelf als ik dingen verpest, wat de hele tijd gebeurt.