John Polkinghorne beroemde citaten

Evolutie is natuurlijk niet iets dat alleen van toepassing is op het leven hier op aarde; het geldt voor het hele universum.

Hoop is veel meer dan een stemming. Het gaat om een verbintenis tot actie.... Waar we op hopen moet zijn wat we bereid zijn te werken for...as voor zover die macht in ons ligt.

God heeft geen kant-en-klare wereld gemaakt. De Schepper heeft iets slimmer gedaan dan dit, waardoor een wereld in staat is zichzelf te maken.

Als je je realiseert dat de wetten van de natuur ongelooflijk fijn afgestemd moeten zijn om het universum te produceren dat we zien, dat samenzweert om het idee te planten dat het universum niet zomaar is gebeurd, maar dat er een doel achter moet zitten.

De wetenschap kan de theologie niet vertellen hoe ze een scheppingsleer moet construeren, maar je kunt geen scheppingsleer construeren zonder rekening te houden met de leeftijd van het universum en het evolutionaire karakter van de kosmische geschiedenis.

De rationele transparantie en schoonheid van het universum zijn zeker te Opmerkelijk om als gelukkige ongelukken te worden behandeld.

De kwantumtheorie vertelt ons ook dat de wereld niet alleen objectief is; op de een of andere manier is het iets subtieler dan dat. In zekere zin is het voor ons verhuld, maar het heeft een structuur die we kunnen begrijpen.

Ik denk dat het heel belangrijk is om het klassieke christelijke onderscheid tussen de Schepper en de schepping te behouden.

Bottom-up denkers proberen vanuit ervaring te beginnen en van ervaring naar begrip te gaan. Ze beginnen niet met bepaalde algemene principes waarvan ze van tevoren denken dat ze waarschijnlijk waar zijn; ze hopen gewoon uit te vinden hoe de realiteit is.

Niettemin geloven we allemaal in de kwantumfysica in de realiteit van een kwantumwereld en de realiteit van kwantumentiteiten zoals protonen en elektronen.

Ik ben een gepassioneerd gelovige in de eenheid van kennis. Er is één wereld van realiteit-één wereld van onze ervaring die we proberen te beschrijven.

De opmerkelijke inzichten die de wetenschap ons verschaft in de begrijpelijke werking van de wereld roepen om een verklaring die dieper gaat dan die welke zij zelf kan verschaffen. Als religie haar bewering dat de wereld de schepping van god is serieus wil nemen, moet ze nederig genoeg zijn om van de wetenschap te leren hoe die wereld er eigenlijk uitziet. De dialoog tussen hen kan alleen maar wederzijds verrijken.

Wiskunde is de abstracte sleutel die het slot van het fysieke universum draait.

De test van een theorie is haar vermogen om met alle relevante verschijnselen om te gaan, niet haar a priori 'redelijkheid'. Deze laatste zou een slechte gids zijn gebleken in de ontwikkeling van de wetenschap, die vaak vooruitgang boekt door haar ontmoeting met het totaal onverwachte en aanvankelijk uiterst raadselachtige.

Wetenschap en religie...zijn vrienden, geen vijanden, in de gemeenschappelijke zoektocht naar kennis. Sommige mensen vinden dit misschien verrassend, want er is een gevoel in onze samenleving dat religieus geloof verouderd is, of ronduit onmogelijk, in een wetenschappelijk Tijdperk. Daar ben ik het niet mee eens. Ik zou zelfs zo ver gaan om te zeggen dat als mensen in dit zogenaamde 'wetenschappelijke tijdperk' iets meer over wetenschap wisten dan velen van hen eigenlijk doen, ze het gemakkelijker zouden vinden om mijn opvattingen te delen.

Theologen hebben een groot probleem omdat ze over God willen spreken. Aangezien God de grond is van alles wat is, is er een zin waarin elk menselijk onderzoek koren is voor de theologische molen. Geen enkele theoloog kan alles weten.

Het fysieke weefsel van de wereld moest zodanig zijn dat die tien miljard jaar durende voorlopige evolutie de grondstoffen van het leven kon voortbrengen. Zonder dat zouden er geen chemische materialen zijn geweest om het leven hier op aarde te laten evolueren.

Mensen, en vooral theologen, moeten proberen zich vertrouwd te maken met wetenschappelijke ideeën. Natuurlijk is wetenschap in veel opzichten technisch, maar er zijn enkele zeer goede boeken die proberen een deel van de conceptuele structuur van de wetenschap uiteen te zetten.

Ik heb erg genoten van mijn carrière in de wetenschap. Ik verliet de wetenschap niet omdat ik gedesillusioneerd was, maar voelde dat ik er na ongeveer vijfentwintig jaar mijn steentje aan had bijgedragen.

Het is de trouw van God die epistemologie in staat stelt ontologie te modelleren.

Whitehead ' s metafysica past dus niet goed bij de fysica, omdat we het proces van de wereld begrijpen.

Natuurlijk zou niemand het belang van de mens voor theologisch denken ontkennen, maar de tijdspanne van de geschiedenis waar theologen aan denken is een paar duizend jaar menselijke cultuur in plaats van de vijftien miljard jaar geschiedenis van het universum.

Zoals de Oosterse Kerken echter altijd hebben volgehouden, is de schepping door Christus bedoeld om uiteindelijk deel te nemen aan het leven van God, het leven van de goddelijke natuur.

Als de ervaring van de wetenschap iets leert, is het dat de wereld heel vreemd en verrassend is. De vele revoluties in de wetenschap hebben dat zeker aangetoond.

God is geen god van de randen, met een gevestigd belang in het begin. God is de God van de hele show.

Op dit moment is te veel theologisch denken erg mensgericht.

Die theologen die de leer van de schepping zeer serieus beginnen te nemen, moeten enige aandacht besteden aan het verhaal van de wetenschap.

Toeval betekent geen zinloze willekeur, maar Historische contingentie. Dit gebeurt eerder dan dat, en dat is de manier waarop nieuwigheid, nieuwe dingen, tot stand komen.

Whitehead reageerde sterk tegen het idee van God als een kosmische tiran, iemand die alles tot stand brengt.

Ja, Ik was vijf jaar parochiepriester. Ik was pastoor in een grote arbeidersklasse parochie in Bristol en de dominee van een dorp in Kent.

Ik denk ook dat we onderscheid moeten handhaven - de leer van de schepping verschilt van een wetenschappelijke kosmologie, en we moeten de verleiding weerstaan, waar wetenschappers soms aan toegeven, om te proberen de concepten van de theologie te assimileren met de concepten van de wetenschap.

Natuurlijk was Einstein inderdaad een zeer groot wetenschapper, en ik heb enorm veel respect voor hem, en grote bewondering voor de ontdekkingen die hij deed. Maar hij was zeer toegewijd aan een kijk op de objectiviteit van de fysieke wereld.

Nou, het is omdat ik graag enkele ideeën erken die deel uitmaken van procestheologie, maar waarvan ik denk dat ze niet gebonden zijn aan alle details van procesdenken, en zeer verhelderend en nuttig zijn.

Het universum had immers tien miljard jaar evolutie nodig voordat leven zelfs maar mogelijk was; de evolutie van de sterren en de ontwikkeling van nieuwe chemische elementen in de kernovens van de sterren waren onmisbare voorwaarden voor het voortbrengen van leven.

Ik was erg aan de wiskundige kant, waar je waarschijnlijk je beste werk doet voordat je vijfenveertig bent. Na die belangrijke datum, dacht ik dat ik iets anders zou doen.