Guillermo Cabrera Infante beroemde citaten

Ik denk dat schrijvers naar binnen rennen waar iedereen erg bang is om te treden.

Als ik schrijf, betekent de eerste lege pagina, of een lege pagina, niets voor mij. Wat betekent iets is een pagina die is gevuld met woorden.

Ik denk dat ik vele malen heb geprobeerd Cuba in mijn geschriften te krijgen, vooral Havana, dat ooit een geweldige en fascinerende stad was.

Schrijven voor mij, zelfs wat je serieus schrijven noemt, is spelen.

Dat is wat ik definieer als een roman: iets met een begin, een Midden en een einde, met personages en een plot die de interesse van de eerste tot de laatste zin behouden. Maar dat is helemaal niet wat ik doe.

Ik kon een film lezen voordat ik een boek kon lezen

Wat ik wel geloof is dat er altijd een relatie is tussen schrijven en lezen, een constant samenspel tussen de schrijver enerzijds en de lezer anderzijds

Als ik schrijf, geniet ik zoveel van mezelf dat wat geschreven wordt echt geen lezer nodig heeft

Ik schreef voor een weekblad en redigeerde vervolgens een literair tijdschrift, maar ik voelde me niet echt op mijn gemak met het beroep van journalistiek zelf.

Ik beschouw mezelf niet als een Spaanse schrijver.

Als de slaap van de rede monsters voortbrengt, wat produceert de slaap van de onredelijkheid dan?

Ik las de Odyssee omdat het het verhaal was van een man die na meer dan twintig jaar afwezigheid naar huis terugkeerde en alleen door zijn hond werd herkend.

Dus ik beschouw mezelf niet als een kroniekschrijver van mijn vaderland of zelfs een kroniekschrijver van Havana.

Woordspelingen zijn een vorm van humor met woorden.

Titels zijn niet alleen BELANGRIJK, ze zijn essentieel voor mij. Ik kan niet schrijven zonder titel

Schrijvers haasten zich naar waar uitgevers bang zijn om te treden en waar vertalers bang zijn om te treden

Tabak is het opiaat van de Heer, de religie van de rijken.

Ik geloof niet veel in het idee van personages. Ik schrijf met woorden, dat is alles. Of die woorden in de mond van dit of dat personage worden gelegd, maakt mij niet uit

Amerikaanse literatuur had altijd beschouwd schrijven een zeer ernstige zaak

Er waren invloeden in mijn leven die belangrijker waren dan journalistiek, zoals stripverhalen en radio.

Ik heb de lezer niet in gedachten als ik schrijf. Geen echte schrijver doet dat

Dialoog in fictie is altijd geschreven om in stilte gelezen te worden. De pagina is de limiet. Dialoog op het podium en op het scherm is bedoeld om gesproken te worden. De stem is de limiet.

Ik weet dat veel schrijvers onder censuur hebben moeten schrijven en toch goede romans hebben geschreven; Cervantes schreef bijvoorbeeld Don Quichot onder Katholieke censuur.

Een goede roker, net als een goede minnaar, neemt altijd zijn tijd met een sigaar.

Het betekent dat het niet uitmaakt wat je schrijft, of het nu een biografie, een autobiografie, een detective roman of een gesprek op straat is, het wordt allemaal fictie zodra je het opschrijft.

Veel van mijn boeken zijn begonnen met de titel, omdat het benoemen van een werk dat al in uitvoering is, voor mij geen zin heeft.

Ik was nooit een echte journalist, ik was een filmcriticus.

De relatie tussen lezer en personages is erg moeilijk. Het is nog merkwaardiger dan de relatie tussen de schrijver en zijn personages.

Ik heb een hoofdlezer, Miriam Gomez, mijn vrouw. Ze leest alles wat ik schrijf - ik ben nog niet klaar met schrijven en ze leest het al.

Ik heb geen stijl.

Ik ben een schrijver van fragmenten.

Ik geloof niet in inspiratie, maar ik moet een titel hebben om te kunnen werken, anders ben ik verloren

Voor mij zijn woorden gewoon woorden, niets anders

Ik ben tegen het begrip stijl op zich

Ik geloof dat schrijvers, tenzij ze zichzelf als vreselijk voortreffelijk beschouwen, in hun hart mensen zijn die ' s nachts leven, een beetje buiten de samenleving, zich bewegen tussen delinquentie en conformiteit

Ik denk dat al het schrijven gebeurt door middel van geheugen

Ik denk dat ik, zoals alle schrijvers - en als een schrijver het hier niet mee eens is, dan is hij geen schrijver - voornamelijk voor mezelf schrijf.

Als je goed kijkt, is er geen boek meer visueel dan drie gevangen tijgers, in die zin dat het gevuld is met lege pagina 's, donkere pagina' s, Het heeft Sterren gemaakt van woorden, de beroemde magische kubus gemaakt van cijfers, en er is zelfs een pagina die een spiegel is.

Mijn moeder was opgeleid in een klooster, en ze was door mijn vader bekeerd tot het communisme tijdens de meest ongebreidelde periode van Stalin, aan het begin van de jaren 1930. ze had dus twee goden, God in de hemel en god op aarde.

Nou, ik schrijf in ballingschap omdat ik niet naar mijn land kan terugkeren, dus ik heb geen andere keuze dan mezelf als een verbannen schrijver te zien.

Nee, absoluut niet, schrijven hoeft niet als een puzzel te zijn, het kan een zeer lineaire onderneming zijn.

Literatuur is voor mij een complex spel, zowel mentaal als concreet, dat op een fysieke manier op de pagina wordt uitgespeeld.

Ik kwam voor het eerst uit tegen Castro in juni 1968, vijftien maanden nadat mijn boek was gepubliceerd, en je kunt je niet voorstellen hoe snel er een leegte om me heen werd gecreëerd

Een zeer wijze auteur zei ooit dat een schrijver voor zichzelf schrijft, en dan publiceert voor geld. Ik schrijf voor mezelf en publiceer alleen voor de lezer

Ik was een fervent radiofan toen ik een jongen was, evenals een grote liefhebber van strips

Ik heb ijverig vermeden mijn boeken romans te noemen

Een film van begin tot eind bekijken is als lezen, want hoewel wat je ziet beelden zijn, vertellen ze je een verhaal

Je zit midden in een worsteling met woorden die echt heel koppig zijn, met een lege pagina, met dat verdomde ding waarmee je schrijft, een pen of een schrijfmachine, en je vergeet de lezer als je dat doet

Ik ben de enige Britse schrijver die in het Spaans schrijft.

Ik verliet mijn land omdat ik gedwongen werd, en ik denk niet dat ik mijn taal zal verliezen omdat ik in Engeland woon