Miguel de Unamuno beroemde citaten

Liefde is het kind van illusie en de ouder van desillusie.

Het is triest om niet lief te hebben, maar het is veel droeviger om niet lief te hebben.

De scepticus betekent niet hij die twijfelt, maar hij die onderzoekt of onderzoekt, in tegenstelling tot Hem die beweert en denkt dat hij heeft gevonden.

Alleen in eenzaamheid vinden we onszelf; en in onszelf vinden we al onze broeders in eenzaamheid.

Lijden is de substantie van het leven en de wortel van de persoonlijkheid, want alleen lijden maakt ons tot personen.

Fascisme wordt genezen door te lezen, en racisme wordt genezen door te reizen

In een gewoonte vervallen is ophouden te zijn.

We moeten proberen de ouders van onze toekomst te zijn in plaats van de nakomelingen van ons verleden.

Men zegt dat de mens een redenerend dier is. Ik weet niet waarom hij niet is gedefinieerd als een affectief of voelend dier. Misschien is wat hem onderscheidt van andere dieren gevoel in plaats van rede. Ik heb vaker een kat zien redeneren dan lachen of huilen. Misschien huilt of lacht het innerlijk-maar dan misschien, ook innerlijk, lost de krab vergelijkingen van de tweede graad op.

Alleen hij die het absurde probeert, is in staat het onmogelijke te bereiken.

Zwijgen is soms liegen. Je wint omdat je genoeg brute kracht hebt. Maar je zult niet overtuigen. Om te overtuigen moet je overtuigen. En om je te overtuigen heb je nodig wat je mist: rede en recht

Mijn doel is om mensen te irriteren en te storen. Ik verkoop geen brood, Ik verkoop gist.

Geloof dat niet twijfelt is dood geloof.

Kunst destilleert sensaties en belichaamt het met een verbeterde betekenis.

We hebben God nodig, niet om het waarom te begrijpen, maar om het uiteindelijke waarom te voelen en te ondersteunen, om een betekenis aan het universum te geven.

De visie van je buurman is net zo waar voor hem als je eigen visie waar is voor jou.

Veel goede argumenten worden verpest door een dwaas die weet waar hij het over heeft.

Het leven is twijfel, en het geloof zonder twijfel is niets anders dan de dood.

Er is geen ware liefde behalve in lijden, en in deze wereld moeten we kiezen voor liefde, die lijden is, of geluk. De mens is des te menselijker, d.w.z. des te goddelijker, des te groter zijn vermogen tot lijden, of liever gezegd tot angst.

Is de mens gemaakt voor de wetenschap of is de wetenschap gemaakt voor de mens?

Wat wij geloven dat de motieven van ons gedrag zijn, zijn meestal slechts de voorwendselen ervan.

Alles wat het bewustzijn verheft en uitbreidt, is goed, terwijl datgene wat het onderdrukt en vermindert, slecht is.

En gewoonlijk filosofeert [de filosoof] om zich aan het leven over te geven, of om er enige finaliteit in te zoeken, of om zichzelf af te leiden en zijn verdriet te vergeten, of voor tijdverdrijf en vermaak.

De mens gaat ten onder. Dat kan zijn, en als het niets is dat ons wacht, laten we dan zo handelen dat het een onrechtvaardig lot zal zijn.

Ons leven is een hoop die zich voortdurend omzet in herinnering en herinnering brengt op haar beurt hoop voort.

Isolatie is de slechtst mogelijke counselor.

Want het is het lijdende vlees, het is lijden, het is de dood, die geliefden op aarde bestendigen. Liefde is tegelijk de broer, zoon en vader van de dood, die haar zuster, moeder en dochter is. En zo is het dat er in de diepte van de liefde een diepte is

Uit het ondergrondse erts van het geheugen halen we de met juwelen versierde visioenen van onze toekomst.

De duivel is ook een engel.

De tevreden, de gelukkige leven niet; ze vallen in slaap in gewoonte, dicht bij de vernietiging.

Mijn work...is om het geloof van de mensen hier, daar en overal te verbrijzelen, het geloof in bevestiging, het geloof in ontkenning en het geloof in onthouding van het geloof, en dit ter wille van het geloof in het geloof zelf.

Ik geloof in God zoals ik in mijn vrienden geloof, omdat ik de adem van zijn genegenheden voel, zijn onzichtbare hand voel, die mij trekt, mij leidt, mij grijpt; omdat ik een innerlijk bewustzijn bezit van een bepaalde Voorzienigheid en van een universele Geest die voor mij de loop van mijn eigen lot aangeeft.

Filosofie vervult de behoefte om voor onszelf een enkel en compleet concept van de wereld en van het leven te creëren.

Deze verschrikkelijke sociologen, die de astrologen en alchemisten van onze twintigste eeuw zijn.

Niemand is zo geneigd te weinig te geloven als degenen die begonnen zijn met te veel te geloven.

Wetenschap is een begraafplaats van dode ideeën.

Ik zou zeggen dat teleologie theologie is, en dat God geen "Omdat" is, maar eerder een "om".

De hel is bedacht als een politie-instelling, om angst in deze wereld te inspireren. Maar het ergste van alles is dat het niemand meer bang maakt, en daarom zal het moeten worden gesloten.

Er is geen tirannie in de wereld die zo haatdragend is als die van ideeën. Ideeën brengen ideofobie met zich mee, en het gevolg is dat mensen hun buren beginnen te vervolgen in naam van ideeën. Ik verafschuw en verafschuw alle labels, en het enige label dat ik nu zou kunnen tolereren is dat van ideoclast of idea breaker.

Elke boer heeft een advocaat in zich, net zoals elke advocaat, hoe beleefd hij ook is, een boer in zich draagt.

Scholastiek, een concept dat geen kritiek draagt, is een theologisch concept dat specifiek is ontworpen om het geloof in de onsterfelijkheid van de ziel te ondersteunen.

Wanneer een mens spreekt, liegt hij, en voor zover hij tegen zichzelf praat - dat wil zeggen, voor zover hij denkt, wetende dat hij denkt - liegt hij tegen zichzelf. De enige waarheid in het menselijk leven is dat wat fysiologisch is. Spraak - dit ding dat ze een sociaal product noemen-was gemaakt om te liegen.

Geloven in God is verlangen naar zijn bestaan, en bovendien is het handelen alsof hij bestaat.

De wetenschap berooft mensen van wijsheid en verandert ze meestal in spookwezens vol met feiten.

Het zijn meestal niet onze ideeën die ons optimistisch of pessimistisch maken, maar het is ons optimisme of pessimisme van fysiologische of pathologische oorsprong dat onze ideeën maakt.

Toen ik op een dag met een Boer sprak, stelde ik hem de hypothese voor dat er inderdaad een God zou kunnen zijn die hemel en aarde regeert, een bewustzijn of geweten van het universum, maar dat het zelfs zo niet voldoende reden zou zijn om aan te nemen dat de ziel van ieder mens onsterfelijk was in de traditionele en concrete zin. En hij zei: "Wat heeft God dan voor nut?

Het pessimisme dat protesteert en zichzelf verdedigt, kan niet echt als pessimisme worden beschouwd.

Droom blijft; het is het enige dat blijft; visie blijft.

Liefhebben met de geest is medelijden hebben, en wie het meest medelijden heeft, heeft het meest lief.

De waarheid is dat de rede de vijand van het leven is.