Robert M. Price beroemde citaten

Echte moraal is niet het product van angst voor een pak slaag. Maar wat moedigt fundamentalistisch hel-geloof aan? Het vertraagt elk zich ontwikkelend moreel oordeel door de morele volwassenheid te bevriezen op het meest primitieve, meest kinderachtige stadium: de angst voor vergelding-en fundamentalisme bedreigt een hel van een pak slaag.

Alles wat bedreigd kan worden, alles wat kan worden geschud, alles wat je vreest kan niet standhouden, is voorbestemd om te crashen. Ga niet ten onder met het schip. Laat dat wat voorbestemd is om het verleden te worden wegglippen. Geloof dat de echte jij datgene is wat uit de toekomst wenkt. Als het een droeviger jou is, zal het een wijzer zijn. En de Dageraad zal vroeg of laat de duisternis volgen. Wedergeboorte kan nooit komen zonder de dood.

Wie heeft Satan nodig als je zo ' n God hebt?

De erkenning van de noodzaak om te harmoniseren is een erkenning dat de bewijslast bij de verhalen ligt, niet bij degenen die eraan twijfelen. Wat harmonizing laat zien is dat ondanks de schijn, de teksten nog steeds waar kunnen zijn.

De politiek correcte "historische Jezussen" van vandaag zijn niet anders, ze zijn slechts klonen van de geleerden die ze ontwerpen.

In grote lijnen en in detail komt het leven van Jezus zoals afgebeeld in de evangeliën overeen met het wereldwijde mythische held Archetype waarin de geboorte van een goddelijke held bovennatuurlijk wordt voorspeld en verwekt, de baby held ontsnapt aan pogingen om hem te doden, toont zijn vroegrijpe wijsheid al als kind, ontvangt een goddelijke opdracht, verslaat demonen, wint lof, wordt geprezen als koning, dan verraden, verliest de populaire gunst, geëxecuteerd, vaak op een heuveltop, en wordt gerechtvaardigd en naar de Hemel opgenomen.

Bijbel. Het bevorderen van onwetendheid en bijgeloof voor bijna 2000 jaar.

Op zich zou 1 Korintiërs 15 niet veel betekenen. Hij wil dat de verschijningen van 1 Korintiërs 15:3-11 worden gelezen alsof ze tussen haakjes achter hen staan 'zie Lukas 24; Mattheüs 28; Johannes 21.'

De Koran werd samengesteld uit een verscheidenheid aan eerdere Hagarene teksten (vandaar de tegenstrijdigheden over Jezus' dood) om de Mozes-achtige Mohammed een eigen Tora te geven....

Het is heel waarschijnlijk ... dat de centrale figuur van de evangeliën niet gebaseerd is op een historisch individu. Simpel gezegd is de theologische "Christus van het geloof" niet alleen een synthetische constructie van theologen, een symbolische "Uncle Sam" - figuur, maar als je kon reizen ... terug naar Nazareth in de eerste eeuw zou je daar geen Jezus vinden.

Wat suggereert niet-Evangelische geleerden dat de opstandingsverhalen Legendarische verslagen bevatten? Ten eerste zijn er een verscheidenheid aan schijnbare tegenstrijdigheden in de verhalen die in elk oud verhaal de verdenking van de historicus zouden moeten wekken.

Een criticus kan sommige wonderverhalen als legendarisch verwerpen, en niet Andere, zonder enige inconsistentie om de eenvoudige reden dat zelfs als men wonderen als mogelijk beschouwt, men legendes niet als onmogelijk hoeft te beschouwen! Er zijn andere factoren, literaire en historiografische, die een criticus tot de conclusie kunnen brengen dat, hoewel wonderen kunnen gebeuren, het niet lijkt dat ze in dit of dat geval dat deden.

Ik vermoed dat, hoewel Craig zich overgeeft aan een beetje wishful thinking, het spelen van kranen voor verschillende kritische benaderingen nog vrij ver van de deur van de dood, hij heel goed gelijk kan hebben dat nieuwtestamentische wetenschap conservatiever is dan het ooit was. Dit heeft meer te maken met de Denominaties die het zich kunnen veroorloven de meeste studenten op te leiden, meer docenten in te huren en meer leden naar de SBL te sturen dan hij toegeeft.

Is er een algemene vooronderstelling nodig voor een historicus om sommige wonderverhalen als legendarisch te verwerpen? Nee, omdat, zoals zelfs Bultmann erkende, er geen probleem is om rapporten te accepteren, zelfs van buitengewone dingen die we nog steeds kunnen verifiëren als die vandaag voorkomen, zoals geloofsgenezingen en exorcismen. Hoe u ze ook wilt verklaren, u kunt naar bepaalde vergaderingen gaan en scènes zien die enigszins lijken op die in de evangeliën. Het is dus geenszins een kwestie van alle wonderverhalen principieel afwijzen. Bijbelse critici zijn niet zoals het Comité voor Wetenschappelijk Onderzoek van beweringen over het paranormale.

Men kan geloven dat God tot alles in staat is zonder te geloven dat hij alles heeft gedaan wat iemand kan zeggen dat hij heeft gedaan. Men kan geloven in de mogelijkheid van wonderen zonder te geloven dat elk gerapporteerd wonder in feite moet zijn gebeurd.

Veel nieuwtestamentische geleerden hebben opgemerkt dat de opvatting van het opstandingslichaam die in 1 Korinthiërs 15 wordt geïmpliceerd, zo hevig botst met die welke in de evangeliën wordt verondersteld, dat de laatste als secundaire versieringen moet worden afgewezen, vooral omdat 1 Korinthiërs van vóór de evangeliën dateert.

Maar als ze echt verwezen naar een soort van "persoonlijke relatie", zou het in feite een geval van channeling zijn. Ik vermoed dat dit de reden is waarom fundamentalisten die New Age channelers veroordelen het niet afdoen als fraude... maar in plaats daarvan denken dat Ramtha en de anderen demonen channelen. Als ze zeggen dat het pure waanidee is, weten ze waar de andere vier vingers naar zouden wijzen!

De vroomheid van "het hebben van een persoonlijke relatie met Christus"... vreemd aan het Nieuwe Testament... maar evangelicalen verheffen het tot de shibboleth van redding! Tenzij je een persoonlijke relatie met Jezus hebt, buster, zul je op een dag in de hel koken. Sheesh! Praten over de woede van een persoonlijke redder veracht!

"Je vraagt me hoe ik weet dat hij leeft?"vraagt het revival koor. "Hij leeft in mijn hart."Precies! Verzinsel.

Als we, wanneer we twee versies van een verhaal vergelijken, waarvan bekend is dat de tweede een hervertelling van de eerste is, en ontdekken dat de tweede meer een wonderbaarlijk element heeft, kunnen we redelijkerwijs concluderen dat we Legendarische (of midrasjische of wat dan ook) versiering hebben. Het verhaal is gegroeid in het vertellen. Dit soort vergelijking komt vaak voor in buitenbijbels onderzoek en niemand is van mening dat het daar niet goed kan wijzen op de vorming van legenden.

Mijn punt is echter dat kerken overtuigingen bevorderen die beter een plaats zouden vinden in een context van intellectueel debat. Ze eindigen met cheerleading voor zeer dubieuze meningen over historische, wetenschappelijke en metafysische zaken, gewoon op basis van emotionele voorkeur en de traagheid van traditie. Ze eisen conformiteit met deze overtuigingen, en als je niet kunt zwemmen met de stroom, dan, wel partner, misschien zou je gelukkiger zijn in een ander zwembad, een ander meer in feite, het ene in brand met brandende zwavel.

Ik vraag me af hoe gepast het is om te proberen iemand in het koninkrijk te betrekken."Veel apologeten ontkennen een dergelijke beschuldiging fel, maar ik geloof ze niet. De strekking van bijna alle apologetische literatuur maakt duidelijk dat dit hun bedoeling is.

"Ketterij" betekent trouwens gewoon "keuze". Het kwam te betekenen "bedachtzame misdaad", wat impliceerde dat het godslastering was om te veronderstellen je eigen geloof te kiezen in plaats van te slikken wat de bisschoppen je gaven.

Ik verwacht niet dat het loutere feit dat ik ooit een evangelische apologeet was en nu de dingen anders zie, zelf als bewijs zou moeten gelden dat ik gelijk moet hebben. Dat zou de genetische misvatting zijn. Het zou net zo onjuist zijn te denken dat John Rankin gelijk moet hebben dat hij het evangelische christendom heeft omarmd, aangezien hij eens een agnostische Unitariër was geweest en het voor het christelijk geloof had verworpen.

Hoewel [Charles Guignebert] noch de Christus-mythetheorie, die beweerde dat er geen historische Jezus bestond, noch de Nederlandse radicale ontkenning dat Paulus een van de brieven schreef, kon aanvaarden, nam Guignebert beide vrij serieus.

Voor de gelovige in de goddelijke schepping is de open vraag naar het mysterie van het zijn als een open wond. Het steekt en gapt, en de gelovige kan niet rusten totdat het genezen is, gesloten, besmeurd met de kalmerende balsem van een antwoord, zelfs als zijn leer een verfijnde is zoals die van Aquino of die van de nieuwste liberale protestantse theoloog.

Speculatie is geen kennis.