Natsuo Kirino beroemde citaten

Het was niet zozeer dat ik bang was voor de plek zelf, maar ik was bang voor de wezens die zich vermomden als mensen.

Om het proces van verval te veroorzaken, is water nodig. In het geval van vrouwen zijn mannen het water.

Een vrouw die zichzelf niet kent, heeft geen andere keuze dan te leven met de evaluaties van andere mensen. Maar niemand kan zich perfect aanpassen aan de publieke opinie. En hierin ligt de bron van hun vernietiging.

Mijn talent was het compromisloze vermogen om wrok te voelen.

Ik denk dat ik degene ben die verantwoordelijk is voor het vernietigen van mezelf.

Kinderen verliezen hun vertrouwen in de ouders van wie ze houden, maar accepteren ze nog steeds, dus uiteindelijk vertrouwen ze zichzelf niet meer.

In de realiteit van alledaagse gebeurtenissen heb ik me aan mensen moeten onderwerpen om ze niet te verliezen. Het is minder de onderwerping die me stoort, denk ik, dan hoe het mijn leven ellendig maakt. En wat gebeurt er als ik mezelf niet kan vergeven dat ik die keuze heb gemaakt? En wat als ik, om te blijven leven, mezelf moet blijven accepteren? Wat moet ik dan doen? Conclusie: het zou het beste zijn als ik vernietigd ben. Het beste is voor mij om gewoon te verdwijnen.

Laten we eerlijk zijn: de wereld is verdraaid. En rot.

Een vrouw die zichzelf niet kent, heeft geen andere keuze dan te leven met de evaluaties van andere mensen.

Als mensen het niet kunnen verdragen om alleen te zijn, hebben ze geen andere keuze dan te sterven.

Ik ben nog steeds bang om helemaal eerlijk te zijn. Ik ben hier banger voor dan dood te gaan.

Toen stenen die warm in de zon lagen, werden omgedraaid, brachten ze de koude, vochtige aarde eronder bloot; en daar had Masako zich diep ingegraven. Er was geen spoor van warmte in deze donkere aarde, maar voor een insect dat er strak in was opgerold, was het een vredige en vertrouwde wereld.

Voor een meisje kan uiterlijk een krachtige vorm van onderdrukking zijn. Hoe intelligent een meisje ook mag zijn, ongeacht haar vele talenten, deze eigenschappen zijn niet gemakkelijk te onderscheiden. Hersenen en talent zullen nooit opstaan tegen een meisje dat duidelijk fysiek aantrekkelijk is.

En wat als ik, om te blijven leven, mezelf moet blijven accepteren?

Ik ben een superfilosofisch persoon. Gevangen in een gevangenis van abstracte ideeën en overweldigende emoties, heb ik een persoonlijkheid die het echt moeilijk maakt om te overleven.

Ik was bang voor het optimisme van volwassenen, hun stomme vertrouwen in de wetenschap om een onrustig hart te behandelen. Bang voor hun obsessie om te geloven dat ze kinderen met problemen moeten behandelen. Ik wilde gewoon dat ze me met rust lieten, dus waarom kregen ze het niet? Maar zo is het altijd.

[.. en er zijn zoveel mensen die ik haat dat ik ze niet erg vind om uit te schakelen. Maar hen doden zou me nergens brengen-dat is de conclusie die ik altijd kom. Als ik er uiteindelijk voor ga Betalen, kan ik ze net zo goed laten leven.

Gelukkig voor mij, kwam ik een paar meisjes tegen waar ik mee kon opschieten, zodat ik van het middelbare schoolleven kon genieten, oké, maar het moet verschrikkelijk zijn voor kinderen die met niemand opschieten. We zijn anders dan onze ouders, een heel andere soort dan onze leraren. En kinderen die één graad apart zijn je bent in een heel andere wereld. Met andere woorden, we zijn in principe omringd door vijanden en moeten het alleen maken.

Ik besloot toen en daar dat ik nooit kinderen zou krijgen.

Ik was in een zelfgeïnduceerde depressie. Welkom in de echte wereld.

Vrienden zijn een raar ding. Het lijkt alsof ze alles over je weten, maar dan begrijpen ze je helemaal niet.