Howard Hodgkin beroemde citaten

Ik denk niet dat je licht een schilderij kunt schilderen. Het is een activiteit die ik heel serieus neem.

Ik denk dat woorden vaak vreemd zijn aan wat ik doe.

Ik denk dat woorden tussen de toeschouwer en het beeld komen.

Ik ben erg jaloers op de weinige kunstenaars die goed zijn en nog steeds portretten maken.

In Engeland wordt gedacht dat het moreel verdacht is om je zorgen te maken over hoe je omgeving eruit ziet.

In de Verenigde Staten is er een soort structuur in de moderne kunstwereld. De New York School was bijna een samenhangend ding-voor een minuut.

Mijn vrienden zijn vaak schrijvers. Ik denk dat schrijvers en schilders allemaal hetzelfde zijn-we zitten gewoon in onze kamers.

Als ik een schilderij afmaak, ziet het er meestal net zo verrassend uit voor mij als voor iemand anders.

De enige manier waarop een kunstenaar kan communiceren met de wereld in het algemeen is op het niveau van het gevoel.

Het is gewoon onmogelijk om een groot schilderij met de rand te besturen op dezelfde manier als je een klein schilderij kunt besturen.

Veel mensen... zijn bang voor foto ' s die zichtbare emoties in zich hebben. Ze voelen zich rustiger voor foto ' s die kalm zijn.

Mijn foto ' s maken zichzelf echt af.

Schilder worden is deel uitmaken van een zeer kleine, bedreigde diersoort.

Het duurt lang voor de glans in het oog om te zetten in iets solide.

Je blijft balanceren en balanceren en balanceren tot de foto wint, want dan is het onderwerp veranderd in de foto.

Ik heb niet echt een historisch overzicht van mijn werk. Ik ben geen kunsthistoricus. Ik zie niet dat er deze periode en die periode is.

Een collectie stelt zijn eigen eisen. Veel kunstenaars zijn verzamelaars geweest. Ik zie het eerder als een ziekte. Ik vond dat het te veel energie verbruikte.

Een schilderij is klaar wanneer het onderwerp terugkomt, wanneer wat het schilderij heeft gemaakt terugkomt als een object.

Ik denk nooit dat iets wat ik doe moedig is.

Uiteindelijk houdt een verzameling op een persoonlijke verwennerij te zijn en neemt ze een eigen identiteit aan. In feite wordt het een ding op zich - eerder als het monster van Frankenstein.

Passie ligt tussen het ene merkteken en het andere, en ook in hen allemaal.

Verzamelen is mijn grote extravagantie geweest. Het is een manier van zijn. Ik verzamel om dezelfde reden dat ik te veel eet-ik ben een van de shoppers van de natuur.

Ik wil dat mijn foto ' s dingen zijn. Ik wil dat ze bestaan uit merken die fysiek en individueel zelfvoorzienend zijn.

Het beeldoppervlak trekt net zo veel terug in de 20e eeuw als in de 15e eeuw. De technieken van het maken van foto ' s zijn nauwelijks veranderd.

Ik kijk niet veel naar het werk van mijn tijdgenoten; ik kijk vaak naar foto ' s van dode kunstenaars. Het is veel gemakkelijker om in de buurt van hun schilderijen te komen.

Ik ben geïsoleerd als kunstenaar, niet als persoon.

Ik vind oude exemplaren van catalogi van de National Gallery, die in het droogst mogelijke proza zijn geschreven, oneindig rustgevend.

Mijn taal is wat ik gebruik, en als ik dat kwijt zou raken, zou ik niets kunnen zeggen.

Ik ben blij dat mensen over mijn foto ' s praten, maar ik zou graag willen dat ik er niet zelf over zou praten.

Ik kijk naar mijn foto 's en denk:' hoe heb ik dat gedaan?

Ik ben kwetsbaar voor kritiek. Elke artiest is dat, omdat je alleen in je studio werkt en tot voor kort waren critici de enige manier om feedback te krijgen.