Studs Terkel beroemde citaten

Waarom werk je niet veertien uur per dag? Je overgrootouders wel. Waarom werk je maar acht uur per dag? Vier mannen werden opgehangen om te vechten voor de acht uur per dag voor jou.

Omdat ik op de zwarte lijst stond van het werken in de televisie tijdens het McCarthy-Tijdperk, ken ik de schade van de overheid die particuliere bedrijven gebruikt om zich in te dringen in het leven van onschuldige Amerikanen. Wanneer de overheid de telefoonmaatschappijen gebruikt om enorme databases van al onze telefoongesprekken te maken, is het te ver gegaan.

Denk aan wat er is opgeslagen in een 80 - of een 90-jarige geest. Bewonder het gewoon. Je moet deze informatie eruit halen, deze kennis, omdat je iets hebt om door te geven. Er zal nooit meer iemand zijn zoals jij. Haal het meeste uit elk molecuul dat je hebt, zolang je nog een seconde te gaan hebt.

Ik wil dat mensen met elkaar praten, ongeacht hun meningsverschil.

Ik heb altijd het gevoel gehad, in al mijn boeken, dat er een diep fatsoen is in het Amerikaanse volk en een inheemse intelligentie - op voorwaarde dat ze de feiten hebben, op voorwaarde dat ze de informatie hebben.

Werk gaat over een zoektocht naar dagelijkse betekenis en dagelijks brood, naar erkenning en geld, naar verbazing in plaats van slaperigheid; kortom, naar een soort leven in plaats van een soort sterven van Maandag Tot Vrijdag.

Werk wordt in ons geboren. We nemen het Vriendelijk of onvriendelijk aan. De voorwaarden kunnen gemakkelijk of hard zijn, maar het contract is bindend.

Mensen hebben honger naar verhalen. Het is een deel van ons wezen.

Misschien is het dit spook dat de werkende mannen en vrouwen het meest achtervolgt: de geplande veroudering van mensen die een onderdeel is van de geplande veroudering van de dingen die ze maken. Of verkopen.

Alles wat je nodig hebt in het leven is waarheid en schoonheid en je kunt beide vinden in de Openbare Bibliotheek.

De meesten van ons hebben banen die te klein zijn voor onze geest.

Maar als je eenmaal actief bent in iets, gebeurt er iets met je. Je wordt opgewonden en plotseling besef je dat je telt.

Ik citeer Albert Einstein graag, want niemand durft hem tegen te spreken.

Ik wil natuurlijk vrede, gratie en schoonheid. Hoe doe je dat? Je werkt ervoor.

Wees geen examinator, Wees de geïnteresseerde inquirer.

Een van de definitieve werken over het homoleven. Door dit collectieve getuigenis kunnen we begrijpen wat het is om 'de ander' te zijn; kortom, het andere deel van onszelf.

Ik parafraseer Einstein. Dat doe ik graag: niemand durft me tegen te spreken.

Zelfvoldane respectabiliteit, zoals de armen, hebben we altijd bij ons gehad. Vandaag echter ... zo ' n stompzinnigheid is een verwennerij die we ons niet meer kunnen veroorloven. De computer, kernenergie voor beter of slechter, en plotselinge, gelijktijdige invloeden op ieders TV-scherm hebben de inzet en het risico aanzienlijk verhoogd.

Alle andere boeken vragen: 'Hoe is het?'Hoe was de Tweede Wereldoorlog voor het jonge kind in Normandië, of hoe is werk voor een vrouw die voor het eerst in haar leven een baan heeft? Hoe is het om zwart of wit te zijn?

Hoop druppelt nooit naar beneden. Het springt altijd op.

We zijn geboren om uiteindelijk te sterven, natuurlijk. Maar wat gebeurt er tussen de tijd dat we geboren worden en we sterven? We zijn geboren om te leven. Men is een realist als men hoopt.

Ik wil activisten door de jaren heen prijzen. Ik prijs ook degenen uit het verleden, om hen geëerd te hebben.

Nieuwsgierigheid heeft deze kat nooit gedood, dat is wat ik leuk vind als mijn grafsteen.

We zijn steeds meer bezig met communicatie, en steeds minder met communicatie.

Weet je, macht corrumpeert, en absolute macht corrumpeert absoluut?"Het is hetzelfde met machteloosheid. Absolute machteloosheid corrumpeert absoluut. Einstein zei dat alles was veranderd sinds het atoom werd gesplitst, behalve de manier waarop we denken. We moeten opnieuw nadenken.

Mensen zijn klaar om te zeggen: 'Ja, we zijn klaar voor een ziektekostenverzekering met één betaler."Wij zijn het enige geïndustrialiseerde land ter wereld dat geen nationale ziektekostenverzekering heeft. Wij zijn de rijkste in rijkdom en de armste in gezondheid van alle industriële landen.

Marvin Miller, vermoed ik, is de meest effectieve vakbondsorganisator sinds John L. Lewis.

Helden zijn geen gigantische beelden tegen een rode hemel. Het zijn mensen die zeggen: Dit is mijn gemeenschap, en het is mijn verantwoordelijkheid om het beter te maken. Verweeft al deze gemeenschappen en je hebt echt een Amerika dat weer op zijn voeten staat. Ik denk echt dat we moeten heroverwegen wat een 'held'is.

In een tijd waarin pooier, lick-spittlery en het plukken van de zak van het publiek aan de Orde van de dag zijn - inderdaad, officieel uitgeroepen tot deugd - moet de dichter de gek spelen om zijn evenwicht te bewaren. En de onze.

Ik word gevierd voor het vieren van de ongebreidelde.

Je praat met een agnost. Weet je wat een agnost is? Een laffe atheïst.

Ik vind labels "liberaal" en "conservatief" van weinig betekenis. Onze taal is vervormd, samen met de gedachten van velen van ons.

Als troost een vorm van hulp is voor iemand, is dat voldoende. Ik geloof in het geloof van mensen, welk geloof ze ook hebben.

Ik zou willen dat de menselijke stem grieven uitdrukt, of vreugde, of wat het ook mag zijn. Maar iets echt

Er was nog iets, iets dat een kunstenaar van een performer onderscheidt: de onthulling van het zelf. Hier ben ik. Niet forlong, maar hier ben ik. Door haar sterfelijkheid te voelen, voelden we de onze.

We gebruiken het woord 'hoop 'misschien vaker dan enig ander woord in de woordenschat:' ik hoop dat het een mooie dag is. Hopelijk gaat het goed met je.'Hoe gaat het dan? Best goed. Wordt het morgen goed? Ik hoop het.'

Religie speelde duidelijk een rol in dit boek en ook in het vorige boek.

Gewoon ' is een woord dat ik verafschuw. Het heeft een neerbuigende lucht. Ik ben gewone mensen tegengekomen die buitengewone dingen hebben gedaan.

Hoe gaat het verder? Best goed. Wordt het morgen goed? Ik hoop het.

Een agnost is een laffe atheïst.

Om de dag te overleven is triomf genoeg voor de wandelende gewonden onder de velen van ons.

Als er kennis is, ligt het in de fusie van het boek en de straat.

De meesten van ons, zoals de assemblagelijnwerker, hebben banen die te klein zijn voor onze geest. Banen zijn niet groot genoeg voor mensen.

Ik ben geboren in het jaar dat de Titanic zonk. De Titanic ging ten onder en ik kwam naar boven. Dat zegt iets over de eerlijkheid van het leven.

Het lezen van een boek moet geen passieve oefening zijn, maar eerder een luidruchtig gesprek.

Ik heb ergens gelezen dat wanneer iemand deelneemt aan gemeenschapsacties, zijn gezondheid verbetert. Er gebeurt iets met hem of haar biologisch. Het is als een tonicum.

Ik hoop op vrede en gezond verstand-het is hetzelfde.

Ik hoop dat het geheugen wordt gewaardeerd-dat we het geheugen niet verliezen.

Het is realistisch om hoop te hebben. Men kan een perverse idealist zijn en het gemakkelijkste zeggen: 'ik wanhoop. De wereld is niet goed. Dat is een perverse idealist. Het is praktisch om te hopen, want de hoop is voor ons om te overleven als een menselijke soort. Dat is heel realistisch.

Ik dacht, als er ooit een tijd was om een boek over hoop te schrijven, dan is het nu.