Pete Seeger beroemde citaten

Ik wil de klok terugdraaien naar toen mensen in kleine dorpen woonden en voor elkaar zorgden.

Er zijn veel mensen die liedjes schrijven. Dat is absoluut geweldig. Wie weet is er misschien een kind in luiers en hij of zij slaagt er misschien in om in een paar dozijn woorden vast te leggen wat grote schrijvers jarenlang hebben geprobeerd te zeggen. Precies het juiste woord op de juiste plaats met de juiste melodie erachter en het juiste ritme. Het kan centimeter voor centimeter de wereld rondgaan, en mensen beseffen dat deze wereld in gevaar is, dat wij in gevaar zijn. Zo werd "This Land Is Your Land" zo bekend.

Het is heel belangrijk om te leren praten met mensen met wie je het niet eens bent.

Mijn vader drong er bij Alan [Lomax] op aan de fouten van de Europese folkloristen niet te herhalen die een eeuw geleden deze boerenliederen hadden verzameld en ze vervolgens voor een deelkoor hadden gearrangeerd en ze op de piano hadden begeleid, en toen tegen de jongeren van hun land zeiden: "verander geen noot, Dit is ons heilige erfgoed."Vader zei: of het nu een vioolmelodie is of een gospellied, leer het direct off the record van de mensen die ermee zijn opgegroeid. Leer het niet alleen van een stuk papier.

De sleutel tot de toekomst van de wereld is het vinden van de optimistische verhalen en ze bekend te maken.

Het is mijn overtuiging dat het leren hoe je iets moet doen in je woonplaats het belangrijkste is.

Ik zet liever liedjes op de lippen dan in hun oren.

De eerste stap in het oplossen van een probleem is toegeven dat er een probleem is dat moet worden opgelost.

Als het niet kan worden gereduceerd, hergebruikt, gerepareerd, herbouwd, gerenoveerd, opnieuw bewerkt, doorverkocht, gerecycled of gecomposteerd, dan moet het worden beperkt, opnieuw ontworpen of uit de productie worden gehaald.

Ik moet de verleiding weerstaan om alles te willen leren. Weet je, dat kan je niet. je moet jezelf op een bepaald moment beperken, anders word je gewoon te dun verspreid. En nu al denk ik dat ik te veel dingen probeer.

Ken jij het verschil tussen opleiding en ervaring? Onderwijs is wanneer je de kleine lettertjes leest; ervaring is wat je krijgt als je dat niet doet.

Het is vreselijk om patriarch te zijn. Ik heb niet eens een grijze baard. Maar mensen blijven me bellen voor advies.

De makkelijkste manier om verkeerde noten te vermijden is om nooit je mond te openen en te zingen. Wat een vergissing zou dat zijn.

Ik herinner me dat iemand ooit zei: "Pete, je weet dat je echt zanglessen moet nemen. En ik zei: "Als ik een zangleraar kon vinden die me kon leren zingen als Lead Belly, zou ik elke cent uitgeven om onder hem te studeren."Maar elke keer als je naar een zangleraar ging, leerde hij je warble, alsof je een operazanger wilde worden, en dat is niet waar ik in geïnteresseerd ben.

Als er hier over honderd jaar een wereld is, zal die gered worden door tientallen miljoenen kleine dingen. De powers-that-be kunnen elk groot ding kapot maken dat ze willen. Ze kunnen het corrumperen of coöpteren van binnenuit, of ze kunnen het aanvallen van buitenaf. Maar wat gaan ze doen met 10 miljoen kleine dingen? Ze breken er twee uit, en er komen er nog drie op.

Ik heb nooit de bedoeling gehad om van muziek te leven. Dat is het grappige. Ik wilde journalist worden.

Mijn taak is om mensen te laten zien dat er veel goede muziek in deze wereld is, en als het goed wordt gebruikt, kan het helpen om de planeet te redden.

Toen ik van school kwam, heb ik twee jaar alleen maar gelift. Elke keer als ik een oude boer ontmoette die banjo kon spelen, liet ik hem me een paar likken leren. Beetje bij beetje heb ik het in elkaar gezet.

De wereld zou nooit een berg bonen zijn als mensen hun verbeelding niet gebruikten om aan het onmogelijke te denken.

Ik was ongeveer 16 jaar oud toen mijn vader me meenam naar een square dance festival in North Carolina. Voor het eerst in mijn leven ontdekte ik dat er muziek was in mijn land die je nooit op de radio hoorde, en je hoorde het niet op de jukeboxen, en in theaters. Ik werd er verliefd op, vooral de langnekige banjo ' s.

Shh. Luister naar de geluiden die je omringen. Let op de toonhoogtes, het volume, het timbre, de vele contrapuntlijnen. Zoals het licht Monet leerde schilderen, kan de aarde je muziek leren.

In de Verenigde Staten zeiden veel mensen dat je geen volksmuziek kunt hebben in de Verenigde Staten omdat je geen boerenklasse hebt. Maar het grappige was, er waren letterlijk duizenden, tienduizenden, honderdduizenden mensen die hielden van oude tijd fiddling, ballads, banjo melodieën, blues gespeeld op de gitaar, spirituals en gospel hymnen. Deze liedjes en muziek pasten niet in een nette categorie van kunstmuziek, noch populaire muziek, noch jazz. Langzamerhand zeiden ze: laten we het volksmuziek noemen.

Ik weiger onder dwang te bespreken waar ik heb gezongen, en wie mijn liederen heeft gezongen, en wie nog meer met mij heeft gezongen, en de mensen die ik heb gekend.

Ik vocht voor vrede in de jaren vijftig.

Sommigen vinden ze misschien alleen maar afleidende melodieën. Anderen kunnen ze aanzetten tot Rode revolutie. En wie zal zeggen of één of beide fout is? Niet Ik.

Songwriters kunnen het niet uitleggen. Je krijgt een idee en je weet niet waar het vandaan komt. En als je geluk hebt, heb je een potlood of pen en kun je het opschrijven.

Ik leerde door liedjes te transcriberen uit de collectie van de Library of Congress in Washington waar ik werkte. Ik kreeg een baan toen ik net twintig werd in 1939 en Alan [Lomax] had wat hulp nodig. Ik luisterde elke week naar honderden platen.

Ik voel me het meest spiritueel als ik in het bos ben. Ik voel me deel van de natuur. Of naar de sterren kijken. Ik zei altijd dat ik atheïst was. Nu zeg ik, het is allemaal volgens uw definitie van God. Volgens mijn definitie van God ben ik geen atheïst. Omdat ik denk dat God alles is. Telkens als ik mijn ogen open.

Hij [Alan Lomax] begon meteen met het zoeken naar mensen die volksliederen konden introduceren aan stadsbewoners. Hij vond een jonge acteur genaamd Burl Ives en zei: "Burl, je weet veel geweldige country liedjes geleerd van je grootmoeder, Weet je niet dat mensen ze graag zouden horen? Hij heeft radioprogramma ' s uitgezonden. Hij overtuigde CBS om "The School of the Air" een jaar lang te wijden aan Amerikaanse volksmuziek. Hij liet een oude zeeman een oude zeehut zingen met een gebarsten stem. Dan liet hij me het zingen met mijn banjo.

Technologie zal ons redden als het ons niet eerst wegvaagt.

Ik zeg tegen kinderen: vertrouw de media niet. De media met hun nadruk op roem helpen dit land te vernietigen, helpen het menselijk ras te vernietigen. Het is de plug-in drug.

Wanneer zullen we het ooit leren? Wanneer zullen we het ooit leren?

Ik heb meer geleerd van Clearwater dan van wat dan ook. Ik hielp alleen maar een zaadje te planten, en ik wist niet wat ik aan het doen was.

Liedjes, liedjes hielden hen gaande en gaande; ze beseften niet hoeveel miljoenen zaden ze zaaiden. Ze zongen in marsen, zelfs in de gevangenis. Liedjes gaven hen de moed om te geloven dat ze niet zouden falen.

Ik hoor nog steeds liever akoestisch, sommige van zijn elektrische nummers zijn absoluut geweldig. Elektrische muziek is de volkstaal van de tweede helft van de twintigste eeuw, om de oude term van mijn vader te gebruiken.

Liedjes zijn grappige dingen. Ze kunnen grenzen overschrijden. Vermeerderen in gevangenissen. Doordringen harde schelpen. Ik heb altijd geloofd dat het juiste lied op het juiste moment de geschiedenis kon veranderen.

Sommige folkloristen verzamelden dode botten van het ene kerkhof, om ze in een ander te begraven, hun bibliotheek.

En wanneer één persoon een beat uittikt, terwijl een ander de melodie inleidt, of wanneer drie mensen een harmonie ontdekken waarvan ze nooit wisten dat ze bestonden, of wanneer een menigte zich aansluit bij een koor alsof ze het plafond een paar meter hoger willen tillen, dan weten ze ook dat er hoop is voor de wereld.

Terugkijkend denk ik dat ik te eclectisch probeerde te zijn. Soms zong ik dertig liedjes, en vijftien daarvan waren niet in het Engels.

Elke keer als ik in het bos ben, voel ik me alsof ik in de kerk ben.

Iedereen die alles wil leren is nogal dom. Je leert wat je kunt.

Ik denk dat de wereld gered zal worden door miljoenen kleine dingen.

Maak het soort muziek waar je van houdt, zelfs als je het nooit in de lucht hoort. Dit was de basisles die ik van Alan [Lomax] had gekregen. Alan zei, Pete, kijk eens naar al die geweldige muziek. Je hoort het nooit op de radio, maar het is daar, geweldige muziek.

Ouders zijn de hardst werkende leden van de bevolking. Dat doen ze voor de hoogste lonen. Kus.

Werken in nachtclubs was interessant. Er waren interessante mensen en plaatsen, maar over het algemeen de commerciële muziekervaring.

Door de eeuwen heen is deze truc door verschillende instellingen over de hele wereld uitgeprobeerd. Ze dwingen mensen om deel te nemen aan het soort onderzoek dat maar één doel heeft en dat is om afwijkende meningen uit te roeien.

Nu is iedereen die een akoestische gitaar speelt die op het podium staat met een microfoon een volkszanger. Een grootmoeder met een baby in haar armen die een 500 jaar oud liedje zingt, nou, ze is geen volkszangeres, ze staat niet op het podium met een gitaar en een microfoon. Nee, ze is gewoon een oude grootmoeder die een oud liedje zingt. De term "folkzanger" is vervormd.

Ik ga geen vragen beantwoorden over mijn associatie, mijn filosofische of religieuze overtuigingen of mijn politieke overtuigingen, of hoe ik heb gestemd bij een verkiezing, of een van deze privézaken.

Alan [Lomax] en zijn vader begonnen de definitie van volksmuziek te veranderen van iets ouds en anoniem naar iets heel eigentijds.

Een goed lied herinnert ons eraan waar we voor vechten.