Sherry Turkle beroemde citaten

Wat zo verleidelijk is aan sms ' en, over die telefoon aan houden, over dat kleine rode lampje op de BlackBerry, is dat je wilt weten wie je wil.

Niet elke vooruitgang is vooruitgang. Niet alles is menselijk beter voor ons.

Technologie is verleidelijk wanneer wat het biedt voldoet aan onze menselijke kwetsbaarheden. En het blijkt dat we inderdaad erg kwetsbaar zijn. We zijn eenzaam, maar bang voor intimiteit. Digitale verbindingen en de sociale robot kunnen de illusie van gezelschap bieden zonder de eisen van vriendschap. Ons netwerkleven stelt ons in staat om ons voor elkaar te verbergen, zelfs als we aan elkaar vastgebonden zijn. We schrijven liever tekst dan praten.

Iedereen heeft altijd zijn aandacht verdeeld tussen de wereld van mensen met wie ze zijn en deze 'andere' realiteit.

We verwachten meer van technologie en minder van elkaar.

Het gevoel dat 'niemand naar mij luistert' maakt dat we tijd willen doorbrengen met machines die om ons lijken te geven.

we lijken vastbesloten om menselijke kwaliteiten te geven aan objecten en inhoud om elkaar als dingen te behandelen.

We zijn verliefd op technologie. En we zijn bang, net als jonge geliefden, dat te veel praten de romantiek kan bederven. Maar het is tijd om te praten.

Eén ding is zeker: het raadsel van de geest, lang een onderwerp voor filosofen, heeft een nieuwe urgentie gekregen. Onder druk van de computer wordt de kwestie van de geest in relatie tot de machine een centrale culturele bezorgdheid. Het wordt voor ons wat seks was voor de Victorianen-bedreiging en obsessie, taboe en fascinatie.

De Onze wordt een cultuur van narcisme genoemd. Het etiket is geschikt, maar kan misleidend zijn. Het leest in het gewone taalgebruik als egoïsme en zelfabsorptie. Maar deze beelden vangen niet de angst achter onze zoektocht naar spiegels. We zijn onzeker in ons begrip van onszelf, en deze onzekerheid veroorzaakt een nieuwe bezorgdheid over de vraag wie we zijn. We zoeken naar manieren om onszelf te zien. De computer is een nieuwe spiegel, de eerste psychologische machine. Naast zijn aard als analytische Motor ligt zijn tweede aard als een suggestief object.

Doodsbang om alleen te zijn, maar toch bang voor intimiteit, ervaren we wijdverspreide gevoelens van leegte, van ontkoppeling, van de onwerkelijkheid van het zelf. En hier biedt de computer, een metgezel zonder emotionele eisen, een compromis. Je kunt een eenling zijn, maar nooit alleen. Je kunt communiceren, maar je hoeft je nooit kwetsbaar te voelen voor een andere persoon.

De computer gaat verder waar de psychoanalyse ophield. Het neemt de ideeën van een gedecentreerd zelf en maakt het concreter door de geest te modelleren als een multiprocessing machine.

Flipperspellen werden beperkt door fysieke beperkingen, uiteindelijk door de fysieke wetten die de beweging van een kleine metalen bal regelen. De videowereld kent zulke grenzen niet. Objecten vliegen, draaien, versnellen, veranderen van vorm en kleur, verdwijnen en verschijnen weer. Hun gedrag, zoals het gedrag van alles wat door een computerprogramma wordt gecreëerd, wordt alleen beperkt door de verbeelding van de programmeur. De objecten in een videospel zijn representaties van objecten. En een voorstelling van een bal, in tegenstelling tot een echte, hoeft nooit de wetten van de zwaartekracht te gehoorzamen tenzij de programmeur dat wil.

Als we onszelf verdelen, kunnen we onszelf verlaten.

Houd vast aan je passie - je zult het nodig hebben!

Het komt allemaal voort uit hetzelfde - dat is dat wanneer we face to face zijn - en dit is wat ik denk dat zo ironisch is over het feit dat Facebook Facebook wordt genoemd, omdat we niet face to face zijn op Facebook ... wanneer we oog in oog staan, worden we geremd door de aanwezigheid van de ander. We worden geremd van agressie door de aanwezigheid van een ander gezicht, een andere persoon. We zijn ons ervan bewust dat we met een mens zijn. Op het Internet worden we ervan weerhouden om volledig rekening te houden met het feit dat we in de aanwezigheid van een ander mens zijn.

Vroeger dachten we dat we met onze mobiele telefoons met elkaar konden praten. Onze mobiele telefoons zijn er om met ons te praten.

Tieners sms ' en liever dan praten. Ze vinden dat oproepen te veel zouden onthullen.

Ik hou van het delen van foto ' s en websites, Ik ben voor al deze dingen. Ik ben voor Facebook. Maar om te zeggen dat dit gezelligheid is? We beginnen dingen te definiëren in termen van wat technologie mogelijk maakt en technologie toestaat.

Mensen dachten dat ik erg pro-computer was. Ik stond op de cover van Wired magazine. Toen begonnen de dingen te veranderen. In de vroege jaren ' 80 ontmoetten we deze technologie en werden verliefd als jonge geliefden. Maar vandaag is onze gehechtheid ongezond.

Duim omhoog of duim omlaag op een website is geen gesprek. Het gevaar is dat je een gewoonte van geest krijgt waarbij politiek betekent dat je een duim omhoog of duim omlaag geeft aan een website. De wereld is een veel complexere plek.

Het meest gebruikte programma in computers en onderwijs is PowerPoint. Wat leer je over de aard van het medium door te weten hoe een geweldige PowerPoint-presentatie werkt? Niets. Het leert je zeker niet kritisch na te denken over het leven in een cultuur van simulatie.

Ik denk dat weinig mensen van het onderwijs in de politiek komen omdat het lijkt op een contactbloed sport.

Wat ik zie is een generatie die consequent zegt: 'Ik SMS liever dan een telefoontje te plegen.'Waarom? Het is minder riskant. Ik kan gewoon de informatie daar krijgen. Ik hoef me er niet allemaal mee te bemoeien; het is efficiënter. Ik sms liever dan iemand van aangezicht tot aangezicht te zien.

Technologie doet niet alleen dingen voor ons. Het doet dingen met ons, verandert niet alleen wat we doen, maar ook wie we zijn.

Computers zijn niet goed of slecht; ze zijn krachtig.

Vermindert virtuele intimiteit onze ervaring van de andere soort en, inderdaad, van alle ontmoetingen, van welke aard dan ook?

Vroeger dachten we: 'Ik heb een gevoel; Ik wil een telefoontje plegen. Nu is onze impuls: 'Ik wil een gevoel hebben; ik moet een sms sturen.'

Wat technologie gemakkelijk maakt, is niet altijd wat de menselijke geest voedt.

Technologie stelt zich voor als de architect van onze intimiteiten.

Mensen zijn eenzaam. Het netwerk is verleidelijk. Maar als we altijd bezig zijn, kunnen we onszelf de beloningen van eenzaamheid ontzeggen.

Omdat je kunt sms 'en terwijl je iets anders doet, lijkt sms' en geen tijd te kosten, maar om je tijd te geven. Dat is meer dan welkom, Het is magisch.

Menselijke relaties zijn rijk en ze zijn rommelig en ze zijn veeleisend. En we ruimen ze op met technologie. En als we dat doen, is een van de dingen die kunnen gebeuren dat we het gesprek opofferen voor louter verbinding. We veranderen onszelf. En na verloop van tijd lijken we dit te vergeten, of we lijken te stoppen met zorgen te maken.

Als er achter de populaire fascinatie voor de Freudiaanse theorie een nerveuze, vaak schuldige preoccupatie was met het zelf als seksueel, achter de toenemende interesse in computationele interpretaties van de geest is een even nerveuze preoccupatie met het zelf als machine.

Eenzaamheid is een mislukte eenzaamheid.

Mijn eigen studie van het netwerkleven heeft me laten nadenken over intimiteit - over het persoonlijk bij mensen zijn, hun stemmen horen en hun gezichten zien, proberen hun hart te kennen. En het heeft me laten denken aan eenzaamheid - het soort dat verfrist en herstelt. Eenzaamheid is een mislukte eenzaamheid.

We laten [technologie] ons plaatsen brengen waar we niet naartoe willen.

We zijn eenzaam, maar we zijn bang voor intimiteit. Van sociale netwerken tot sociale robots, we ontwerpen technologieën die ons de illusie geven van gezelschap zonder de eisen van vriendschap.

Menselijke relaties zijn rijk en ze zijn rommelig en ze zijn veeleisend. En we ruimen ze op met technologie. Sms ' en, e-mailen, posten, al deze dingen laten ons het zelf presenteren zoals we willen zijn. We mogen bewerken, en dat betekent dat we verwijderen, en dat betekent dat we retoucheren, het gezicht, de stem, het vlees, het lichaam -- niet te weinig, niet te veel, precies goed.

We... genees onszelf door anderen te geven wat we het meest nodig hebben.

Er zijn momenten van kansen voor gezinnen; momenten dat ze technologie moeten wegleggen. Deze omvatten: geen telefoon of sms ' en tijdens de maaltijden. Geen telefoons of sms ' en wanneer ouders kinderen ophalen op school - een kind wil oogcontact maken met een ouder!

We vragen niet alleen waar we staan in de natuur, maar ook waar we staan in de wereld van artefact. We zoeken naar een verband tussen wie we zijn en wat we hebben gemaakt, tussen wie we zijn en wat we zouden kunnen creëren, tussen wie we zijn en wat we zouden kunnen worden door onze intimiteit met onze eigen creaties.

Tegenwoordig, onzeker in onze relaties en bezorgd over intimiteit, kijken we naar technologie voor manieren om in relaties te zijn en onszelf tegelijkertijd tegen hen te beschermen.

Het is pijnlijk om te zien hoe kinderen proberen te pronken met ouders die zich verdiept hebben in hun mobiele telefoons. Kinderen zijn nostalgisch naar de 'goede oude tijd' toen ouders hen voorlas zonder de mobiele telefoon aan hun zijde of voetbalwedstrijden of Disney-films keken zonder de BlackBerry bij de hand te hebben.

Als we niet alleen kunnen zijn, zullen we eenzamer zijn. En als we onze kinderen niet leren om alleen te zijn, zullen ze alleen weten hoe ze eenzaam moeten zijn.

We moeten allemaal naar elkaar luisteren, ook naar de saaie stukjes.

Technologie daagt ons uit om onze menselijke waarden te bevestigen, wat betekent dat we eerst moeten uitzoeken wat ze zijn.

In een netwerk zijn we samen, maar onze verwachtingen van elkaar zijn zo verminderd dat we ons volkomen alleen kunnen voelen. En er is het risico dat we anderen gaan zien als objecten om toegang tot te krijgen-en alleen voor de delen die we nuttig, troostend of amusant vinden.

We zijn niet zo sterk als de aantrekkingskracht van technologie.

Het is een manier van leven om altijd te sms ' en en als je naar deze teksten kijkt, zijn het echt gedachten in formatie. Ik doe studies waarbij ik uren en uren bij rood licht zit te kijken naar mensen die niet in staat zijn om alleen te zijn. Het is alsof het meegaan een probleem is geworden dat moet worden opgelost en dan presenteert technologie zichzelf als een oplossing voor dit probleem-alleen zijn is geen probleem dat moet worden opgelost. Het vermogen tot eenzaamheid is een zeer belangrijke menselijke vaardigheid.