Hal Borland beroemde citaten

Het einde van het jaar is noch een einde, noch een begin, maar een voortgaan, met alle wijsheid die de ervaring Ons kan bijbrengen.

Geen winter duurt eeuwig; geen lente slaat zijn beurt over.

Weekendplanning is een prime time om de Prioriteitstest op het sterfbed toe te passen: zou je op je sterfbed willen dat je meer prime Weekenduren had doorgebracht met boodschappen doen of wandelen in het bos met je kinderen?

Als je kracht en geduld wilt kennen, verwelkom dan het gezelschap van bomen.

De zomer eindigt en de herfst komt, en wie het anders zou hebben, zou altijd vloed hebben en elke nacht een volle maan.

Elk nieuw seizoen groeit uit de restjes uit het verleden. Dat is de essentie van verandering en verandering is de basiswet.

March is een tomboy met verwrongen haar, een ondeugende glimlach, modder op haar schoenen en een lach in haar stem.

Ondanks al zijn geleerdheid of verfijning, reikt de mens nog steeds instinctief naar die kracht daarbuiten. Alleen arrogantie kan het bestaan ervan ontkennen, en de ontkenning wankelt in het gezicht van het bewijs van elke hand. In elke pluk gras, in elke vogel, in elke openende knop, Daar is het.

De mens is wijs en zoekt voortdurend naar meer wijsheid; maar de ultieme wijsheid, die zich bezighoudt met het begin, blijft opgesloten in een zaadje.

Vang een uitzicht op esdoornbomen in dat lange licht en je ziet de herfst gloeien door de bladeren.... De belofte van goud en karmozijn is er tussen de takken, hoewel het tot nu toe alleen wordt bereikt op een verdwaalde tak, een ongeduldige tak of een af en toe kleine boom die nog niet heeft geleerd om zijn veranderingen te timen.

Een wortel, een stengel, een blad, een middel om zonlicht en lucht op te vangen en voedsel te maken - kortom, een plant. De groene substantie van deze aarde, de chlorofyl, wordt allemaal samengevat in de planten. Zonder hen vergaan wij, allen van vlees en bloed.

Wandelen is ontdekken. Te voet nemen we de tijd om alles in zijn geheel te zien.

Er zijn twee seizoensgebonden afleidingen die de beet van elke winter kunnen verlichten. Een daarvan is de ontdooiing in Januari. De andere is de zaadcatalogus.

Om een heuvel wit met kornoelje bloei te zien is om een bepaalde Extase van schoonheid te kennen, maar om de grijze Winter bossen te lopen en de knoppen te vinden die die schoonheid in een andere mei zullen doen herleven, is om deel te nemen aan continuïteit.

Van alle seizoenen biedt de herfst de mens het meeste en vereist het minste van hem.

Zomer is een promesse ondertekend in Juni, de lange dagen doorgebracht en gegaan voordat je het Weet, en te wijten aan volgende januari worden terugbetaald.

Als ik bomen ken, begrijp ik de Betekenis van geduld. Als ik gras ken, kan ik volharding waarderen.

Een bos in volle kleur is geweldig als een bosbrand, in ieder geval in omvang, maar een enkele boom is als een dansende tong van vlammen om het hart te verwarmen.

Oktober is het gevallen blad, maar het is ook een bredere horizon duidelijker zichtbaar. Het zijn de verre heuvels weer in zicht, en de blijvende sterrenbeelden erboven weer.

April is een belofte die May moet nakomen.

Je kunt niet achterdochtig zijn over een boom, of een vogel of een eekhoorn beschuldigen van subversie of de ideologie van een violet uitdagen.

Een sneeuwval is een mooi iets - als het niet over het pad ligt, moet je de weg die naar je bestemming leidt, schoppen of blokkeren.

Sommige mensen zijn als mieren. Geef ze een warme dag en een stuk grond en ze beginnen te graven. Daar eindigt de gelijkenis. Mieren blijven graven. De meeste mensen niet. ze leggen contact met de grond, absorberen zoveel lentekracht dat ze niet op één plek kunnen blijven, en verlaten de vork of schop om te zien hoe de rabarber komt en of de asperges nog in zicht zijn.

Keer op keer ... de crisis van vandaag krimpt naar de voetnoot van volgende week naar een nieuwe hoofdramp.

Luister ernaar en je hoort de machtige stromingen van de lucht die over de breedtegraden van de aarde stromen, stromingen van de Mackenzie en de Athabasca en de Saskatchewan, en van de prairies en de witte toendra. Het is een dakloze wind, voor altijd in beweging.

Al onze gisteren zijn samengevat in ons nu, en alle morgen zijn van ons om vorm te geven.

Tijd heeft zijn eigen dimensies, en noch de zon noch de klok kan ze allemaal omvatten.

Als de stem van de Beek niet het eerste lied van de viering was, moet het op zijn minst een obbligato voor die gebeurtenis zijn geweest.

Het enige wat de mens hoeft te doen is samenwerken met de grote krachten, de zon, de regen, de groeiende drang. Zaden ontkiemen, stengels groeien, bladeren verspreiden zich in het zonlicht. De mens plant, onkruid, cultiveert en oogst. Het klinkt eenvoudig, en het is eenvoudig, met de eenvoud van grote waarheden.

De afstand van de aarde nodigt het oog uit. En naarmate het oog reikt, moet de geest zich uitstrekken om deze nieuwe horizonten te ontmoeten. Ik daag iedereen uit om met de herfst op een heuveltop te staan en geen nieuwe uitgestrektheid te zien, niet alleen om hem heen, maar ook in hem.

[Het kerstverhaal] is net zo eenvoudig als de Man zelf en zijn onderwijs. Zo eenvoudig als de Bergrede die nog steeds de ultieme basis is ... van het geloof van vrije mensen van goede wil overal.

Groen, de kleur van de groei, of chirurgisch leven, omhult het land. Nieuw groen, nog even individueel als de planten zelf. Koel groen, dat zal samensmelten naarmate de weken verstrijken, de zomer komt, in een luifel van schaduw van drukke chlorofyl.

Wanneer we het hebben over overstromingsbestrijding, denken we meestal aan Dammen en diepere rivierkanalen, om het water in beslag te nemen of hun afvoer te bespoedigen. Maar geen van beide is de ultieme oplossing, simpelweg omdat overstromingen worden veroorzaakt door de stroom van water bergafwaarts. Als de heuvels bebosten zijn, wordt die stroom gecontroleerd. Als er een moeras aan de voet van de heuvels is, sponst het moeras het grootste deel van het overtollige water op, herstelt een deel ervan naar de ondergrondse watervoorziening en voedt de rest langzaam in de beken. Strip de heuvels, draineer de moerassen, en je creëert onvermijdelijk overstromingsomstandigheden. Toch is dat wat we al jaren doen.

Denk aan de kruiwagen. Het ontbreekt misschien aan de gratie van een vliegtuig, De snelheid van een auto, de oorspronkelijke capaciteit van een vrachtwagen, maar het nederige wiel markeerde het pad van welke beschaving we nog steeds hebben.

Van alle alledaagse planten op aarde is gras het minst pretentieus en het belangrijkste voor de mensheid. Het kleedt de aarde is een onmiskenbare manier. Direct of indirect levert het het grootste deel van het voedsel van de mens, zijn vlees, zijn brood, elk stukje van zijn graandieet. Zonder gras zouden we allemaal verhongeren, wij en al onze dieren. En wat een trieste plek zou deze wereld zijn!

Als je je ooit hebt afgevraagd waarom vissen waarschijnlijk de meest populaire sport in dit land is, kijk dan naar die jongen naast op het water en je zult het leren. Als je echt scherpzinnig bent, zal je dat doen. Want hij weet al dat vissen slechts een deel van de vis is.

Daar is het, mist, atmosferisch vocht nog onzeker in bestemming, niet helemaal weer en niet helemaal stemming, maar toch deelnemen aan beide.

Wie naar het westen reist, reist niet alleen met de zon, maar ook met de geschiedenis.

Om na afwezigheid de vertrouwde straat en weg en dorp en huis te kennen, is om opnieuw de tevredenheid van thuis te kennen.

Geen Winter duurt eeuwig, geen lente slaat zijn beurt over. April is een belofte die May moet houden, en dat weten we.

De mens is geen waterdier, maar vanaf het moment dat we in jeugdige verwondering naast een Bronbeek staan tot we op hoge leeftijd zitten en de eindeloze rol van de zee zien rollen, voelen we een sterke verwantschap met de wateren van deze wereld.

Want de herfst van het jaar is meer dan drie maanden begrensd door een equinox en een zonnewende. Het is een samenvatting zonder de finaliteit van het einde van het jaar.

De herfst is de eeuwige correctie. Het is rijpheid en kleur en een tijd van rijpheid; maar het is ook breedte, en diepte, en afstand. Welke mens kan met de herfst op een heuveltop staan en de spanwijdte van zijn wereld en de Betekenis van de glooiende heuvels die tot aan de verre horizon reiken, niet zien?

Je vecht het hele weekend tegen paardenbloemen, en laat op maandagmiddag zijn ze daar, zo dapper als iedereen eruit komt, in volle en prachtige bloei, zo mooi als maar kan zijn, bloeiend als alleen paardenbloemen kunnen in het gezicht van tegenspoed.

In een pijnlijke tijd van mijn leven ging ik vaak naar een beboste heuvel waar honderden appels groeiden, en ik dacht dat de zuurheid van hun vruchten een symboliek voor mij had. In plaats daarvan zou ik kort daarna zowel liefde als geluk vinden. Dus voor mij is [de Meiappel] de Mandragora, het liefdessymbool, van de oude dealers in plantenrestauraties.

Ik groeide op in die jaren waarin het Oude Westen voorbijging en het Nieuwe Westen opkwam. Het was een tijd waarin we nog steeds echo ' s hoorden en al schaduwen zagen, op maanverlichte nachten toen de coyotes op de heuveltoppen jaagden, en op hete zomermiddagen toen luchtspiegelingen glinsterden, stofduivels over de vlakten draaiden en torenhoge cumuluswolken als galjoenen over de uitgestrekte blauwheid van de hemel zeilden. Echo ' s van herinnering aan wat mensen daar ooit deden, en visioenen van wat ze samen zouden doen.

Twee geluiden van de herfst zijn onmiskenbaar...het gehaaste geritsel van knapperige bladeren die langs de street...by een stormachtige wind en het gebabbel van een zwerm migrerende ganzen.

Hier en daar ziet men de blos van wilde rozen of de warmte van oranje fruit op de bitterzoete, en terug in het bos is af en toe een twinkeling van partridgeberries. Maar het zijn de edelstenen, de zeldzame decoraties die de grijze, bruine en groene kleuren nog rustiger en rustiger maken.

Voor iedereen die in het eik-en-esdoorngebied van New England woont, is er een eeuwige verleiding om rond oktober in een paarse zee van bijvoeglijke naamwoorden te duiken.

Elke rivier is eigenlijk de optelling van de hele vallei. Om het te zien als niets anders dan water is om het grootste deel te negeren.