John Burroughs beroemde citaten

De kleinste daad is beter dan de grootste Intentie.

We kunnen de wind en de storm ontlopen, maar we kunnen de demon van de haast niet ontlopen.

Een nauwkeurig onderzoek van een object in de natuur zal bijna altijd een belangrijk feit opleveren...

Een man kan vele malen falen, maar hij is geen mislukkeling totdat hij iemand anders de schuld begint te geven.

In de winter lijken de sterren hun vuur weer te hebben aangestoken, de maan bereikt een vollediger Triomf en de hemel draagt een blik van een meer verheven eenvoud.

Niets verlicht en ventileert de geest als een resolutie.

Een resolutie die ik heb gemaakt, en die ik altijd probeer te houden, is deze: "boven kleine dingen uitstijgen".

Ik vind elke dag nog steeds te kort voor alle gedachten die ik wil denken, alle wandelingen die ik wil maken, alle boeken die ik wil lezen en alle vrienden die ik wil zien.

Ik wil niets minder dan een geloof gebaseerd op een rots, geloof in de constitutie van de dingen. De verschillende door de mens gemaakte geloofsbelijdenissen zijn fictief, zoals de sterrenbeelden Orion, Cassiopeia ' s stoel, de Grote Beer; het enige echte in hen zijn de sterren, en het enige echte in de geloofsbelijdenissen is de aspiratie van de ziel naar het oneindige.

Vreugde in het universum, en scherpe nieuwsgierigheid over het allemaal - dat is mijn religie geweest.

Hoe langer ik leef, hoe meer mijn geest zich richt op de schoonheid en het wonder van de wereld.

Ik ga naar boeken en naar de natuur zoals de bij naar een bloem gaat, voor een nectar die ik in mijn eigen honing kan maken.

Hoe mooi worden de bladeren oud. Hoe vol licht en kleur zijn hun laatste dagen.

De natuur leert meer dan ze preekt. Er zijn geen preken in stenen. Het is makkelijker om een vonk uit een steen te krijgen dan een moraal.

Het is het leven van het kristal, de architect van de vlok, het vuur van de vorst, de ziel van de zonnestraal. Deze frisse winterlucht zit er vol mee.

Voor de wetenschapper is de natuur een opslagplaats van feiten, wetten, processen; voor de kunstenaar is ze een opslagplaats van beelden; voor de dichter is ze een opslagplaats van beelden, fantasieën, een bron van inspiratie; voor de moralist is ze een opslagplaats van voorschriften en gelijkenissen; voor iedereen kan ze een bron van kennis en vreugde zijn.

Als ik de drie kostbaarste bronnen van het leven zou noemen, zou ik boeken, vrienden en de natuur zeggen....

Om de universele elementen genoeg te vinden; om de lucht en het water opwindend te vinden; om verfrist te worden door een ochtendwandeling of een avondwandeling... 's nachts opgewonden zijn door de sterren; opgetogen zijn over een vogelnest of een wilde bloem in de lente - dit zijn enkele van de beloningen van het eenvoudige leven.

Ik ben verliefd op deze wereld . . . Ik heb zijn bergen beklommen, door zijn wouden gewandeld, zijn wateren gezeild, zijn woestijnen doorkruist, de angel van zijn vorst gevoeld, de onderdrukking van zijn hitte, de doordrenking van zijn regens, de woede van zijn winden, en ik heb altijd schoonheid en vreugde op mijn heen en weer laten wachten.

Wat een strenge maar meesterlijke kunstenaar is old Winter... Niet langer het doek en de pigmenten, maar het marmer en de beitel...

De mens wortelt aan zijn voeten, en in het beste geval is hij niet meer dan een potplant in zijn huis of koets, totdat hij door de liefdevolle en magnetische aanraking van zijn zolen met de grond in contact is gekomen.

Ik ga naar de natuur om te worden gekalmeerd en genezen, en om mijn zintuigen op orde te krijgen.

Het leven is een strijd,maar geen oorlog.

Sommige mannen zijn als spijkers, heel gemakkelijk te trekken; anderen zijn echter meer als klinknagels die helemaal niet zijn getrokken.

Voor alles wat de moeite waard is, moet men de prijs betalen; en de prijs is altijd werk, geduld, liefde, zelfopoffering-geen papiergeld, geen beloften om te betalen, maar het goud van echte dienst.

Ik heb het geheim van geluk ontdekt - het is werk, hetzij met de handen, hetzij met het hoofd. Op het moment dat ik iets te doen heb, zijn de Dammen open en trekt mijn schoorsteen, en ik ben gelukkig.

Toen de natuur de blauwe vogel maakte, wilde ze zowel de hemel als de aarde verzoenen, dus gaf ze hem de kleur van de ene op zijn rug en de kleur van de andere op zijn borst.

Om iets nieuws te leren, neem je het pad dat je gisteren hebt genomen.

Wie zich in de zomer verwondert over de schoonheid van de wereld, zal in de winter evenveel reden tot verwondering en bewondering vinden.

Communiceren met God is communiceren met ons eigen hart, ons eigen beste zelf, niet met iets vreemds en toevallig. Heiligen en toegewijden zijn de woestijn in gegaan om God te vinden; natuurlijk namen ze God mee, en de stilte en onthechting stelden hen in staat om de stille, zachte stem van hun eigen ziel te horen, zoals men het tikken van zijn eigen horloge hoort in de stilte van de nacht.

De eenvoud van de winter heeft een diepe moraal. De terugkeer van de natuur, na zo ' n carrière van pracht en verkwisting, naar gewoonten die zo eenvoudig en sober zijn, gaat noch op het hoofd noch op het hart verloren. Het is de filosoof die terugkeert van het banket en de wijn naar een kopje water en een korst brood.

De blauwe vogel geniet van de Voorrang van het zijn van de eerste beetje kleur die ons noordelijke landschap juicht. De andere vogels die ongeveer op hetzelfde moment aankomen-de mus, de Roodborst, de phoebe-vogel-zijn gekleed in neutrale tinten, grijs, bruin of roodbruin; maar de blauwe vogel brengt een van de primaire tinten en de goddelijkste van allemaal.

De plek om de natuur te observeren is waar je bent.

Het is altijd makkelijker te geloven dan te ontkennen. Onze gedachten zijn van nature bevestigend.

Het Koninkrijk der Hemelen is geen plaats, maar een gemoedstoestand.

De les die het leven herhaalt en voortdurend afdwingt is 'kijk onder de voet. Je bent altijd dichter bij de goddelijke en de ware bronnen van je kracht dan je denkt.

Reizen en maatschappij poets er een, maar een rollende steen verzamelt geen mos, en een beetje mos is een goede zaak voor een man.

Geluk komt het meest voor bij mensen die het het minst zoeken en er het minst over denken. Het is geen object dat gezocht moet worden, het is een toestand die geïnduceerd moet worden. Het moet volgen en niet leiden. Het moet u inhalen, en niet u inhaalt het.

Sereen, ik vouw mijn handen en wacht, noch zorg voor wind, noch tij, noch zee; ik rave niet meer ' winst tijd of lot, want zie! de mijne zullen tot Mij komen.

De visser heeft een onschuldige, bezorgde blik; hij is een soort zwerver, die niets vreest. Hij mengt zich met de bomen en de schaduwen. Al zijn benaderingen zijn zacht en indirect. Hij wendt zich tot de kronkelende, monoloquerende stroom; hij spreekt zich tot haar aan als een minnaar van zijn minnares; hij verleidt haar en blijft bij haar totdat hij haar verborgen geheimen kent. Waar het verdiept, verdiept zijn doel; waar het oppervlakkig is, is hij onverschillig. Hij weet hoe hij haar elke blik en kuiltje moet interpreteren; haar schoonheid achtervolgt hem dagenlang.

Het geheim van geluk is iets om te doen.

De verleiding van het Verre en moeilijke is bedrieglijk. De grote kans is waar je bent.

Wat deze dag onderscheidt van alle andere is dat dan schieten zowel de redenaars als de artilleristen met lege patronen.

Als je denkt dat je het kunt, kun je het.

De wetenschap heeft in honderd jaar meer gedaan voor de ontwikkeling van de westerse beschaving dan het christendom in achttienhonderd jaar.

Veracht uw eigen plaats en uur niet. Elke plaats is onder de sterren, elke plaats is het centrum van de wereld.

Een iemand was ooit een niemand die wilde en deed.

Temperament ligt achter de stemming; achter de WIL ligt het lot van het karakter. Dan achter beide, de invloed van het gezin de tirannie van de cultuur; en ten slotte de macht van het klimaat en het milieu; en we zijn vrij, alleen in de mate dat we boven deze uitstijgen.

De God van de puriteinen...was een monster te verschrikkelijk om over na te denken.

Voordat de knop opzwelt, voordat het gras ontspringt, voordat de ploeg is begonnen, komt de suikeroogst. Het is een vervolg op de bittere vorst; een saploop is het zoete afscheid van de winter.