M. Ward beroemde citaten

Een van de geweldige dingen aan muziek is dat het de mogelijkheid heeft om in de tijd te reizen - je ruikt een bepaalde geur in de kamer en het neemt je mee terug naar je kindertijd. Ik heb het gevoel dat muziek dat kan doen, en het overkomt me de hele tijd.

Ik haal het grootste deel van mijn inspiratie uit oudere platen en oudere productiestijlen, en dat steekt uiteindelijk zijn kop op in de platen die ik maak.

Ik geloof in het werken met liedjes die persoonlijke waarde voor mij hebben.

Ik geef altijd de voorkeur aan andermans interpretaties boven de mijne, dus ik ben niet erg snel om expliciet te maken waar een lied of plaat precies over gaat.

Bepaalde dingen waar je op moet struikelen. Ze kunnen niet voorgeprogrammeerd worden.

Ik vind dat de tijd die voorbij gaat eigenlijk je beste vriend is als je een plaat maakt. Het verstrijken van de tijd geeft je perspectief op wat je hebt opgenomen en wat je hebt geschreven. Als iets goed voor je klinkt 12 maanden nadat je het hebt opgenomen, is de kans groot dat er iets waardevols aan het deel of het lied is.

Ik ben iemand die niet de behoefte voelt om de hele tijd in de bestuurdersstoel te zitten. Ik waardeer het perspectief om soms in de passagiersstoel te zitten, en ik voel me gelukkig omdat ik vanuit dat perspectief veel heb geleerd.

Als je drie jaar aan een plaat werkt, is het een groot gevoel van opluchting als het eindelijk in de wereld is. Het voelt gewoon goed.

Ik zie mezelf zeker niet als een zanger, omdat mijn opvoeding echt gebaseerd is op de gitaar, het leren van akkoordprogressieën en dat soort dingen. Dus het zingen aspect van wat ik doe is een secundair avontuur geweest.

Ik hou niet van het opnemen van digitale geluiden. Meestal, als ik op twee-inch tape opnam, heb ik nog steeds een romantische visie op hoe liedjes klonken die uit de radio kwamen toen ik jonger was, en hoe ze klonken uit mijn kleine vier-track cassette speler.

Toen ik begon met muziek maken, leerde ik liedjes van andere mensen en zette ze op vier nummers. Zoals Beatles liedjes en zo. Toen ik begon te schrijven, gebruikte ik de zangkant van de productie als een voertuig voor melodie en lyrische ideeën.

Ik behandel het maken van een plaat heel erg als werken in een laboratorium, experimenteren met geluiden en ideeën... Wie ervoor kiest om het vast te houden, geweldig; wie dat niet doet, dat is ook prima. De reactie verbleekt altijd in vergelijking met het gewicht van de productie.

De songwriting stijl is voor mij superieur... er was een zekere mate van vreugde in, hoe triest het lied ook is. Je krijgt plezier in het luisteren naar deze Buddy Holly of Roy Orbison trieste teksten. Ik voel me aangetrokken tot liedjes die een balans hebben tussen het donker en het licht en ze allemaal gelijke kansen geven.

Ik had het naïeve, simplistische idee dat producenten en schrijvers en kunstenaars van die tijd op een minuscule manier hielpen om de mentaliteit van Amerika te veranderen.

Het is niet leuk voor mij om een liedje te coveren en het op dezelfde manier te produceren als het al bestaat. Als ik dat hoor gebeuren, moet ik zeggen: 'wat heeft het voor zin?

De meeste inspiratie haal ik uit oudere platen. De meeste platen die ik luister zijn waarschijnlijk gemaakt voordat ik geboren werd, en ik ben geboren in het midden van de jaren'70.

Ik hou van het idee dat ik mijn carrière heb gepland. Dat heb ik niet gedaan. Het begon met het ontvangen van uitnodigingen van artiesten die ik echt liefheb en respecteer, om een podium te delen... Ik heb het geluk gehad dat ik geen vijfjarenplan heb hoeven maken. Het is geëvolueerd.

Zuid-Frankrijk is een van mijn favoriete plekken in de wereld.

Mijn grootouders komen uit Mexico, dus ik ben opgegroeid met heerlijk Mexicaans eten.

De beste live opnames vangen elementen van verrassing op het podium.

Het is misschien een zinloos moment, maar die vonken die het lied ontsteken.... Het is misschien mystiek, die magische momenten. En om muziek te maken voor de kost, om deze liedjes steeds opnieuw uit te voeren, moet je die vonken beschermen. Als je dat kunt doen, gaan ze veel langer mee...

Ik gebruik graag concrete beelden, maar ik heb niet het gevoel dat het daar om gaat. Het is een combinatie van concreet en abstract om de luisteraar mee te nemen naar een plek die hij beter kent dan jij. Dat geldt voor muziek, een schilderij zien, een film kijken... het is allemaal een soort ontsnapping.

Als ik schrijf... zelfs een stukje van een liedje... Ik schrijf het op. Als het nog steeds resoneert zes maanden later, een jaar, zelfs vijf, dat zijn degenen die je in je tas stopt en naar de studio brengt. Je komt tot het besef, degenen die het niet halen, ze waren alleen bedoeld om voor dat moment te leven in je notitieboek of op de 4-track-en veel nummers komen nooit verder dan de 4-track.

Ik heb een sterk geloof in God.

Ik heb lang geleden geleerd dat roem en geld geen ticket naar geluk zijn.

Ik hou van het geluid van Elmore James, het geluid dat vroege gitaristen zoals hij kregen door minimale middelen te gebruiken.

Ik kijk wel eens naar 'American Idol'. Het is niet echt zo plezierig... Ik neem dat terug. Het is de belichaming van een guilty pleasure. Soms zijn er goede zangers in die show.

Ik ben iemand die veel inspiratie haalt uit dromen.

Ik heb met net zoveel getalenteerde vrouwen gewerkt als met getalenteerde mannen, en ik voel me gelukkig genoeg om die geweldige balans te hebben.

Het is een luxe om niet alleen met andere mensen op te treden om mijn muziek te laten horen.

Ik kijk niet echt naar tv-series omdat ik er niet verslaafd aan wil raken en ze al mijn tijd wil laten opzuigen.