Sufjan Stevens beroemde citaten

De poging van een muzikant om zijn of haar werk samen te vatten leidt tot al dit prescriptieve gebabbel, of wat ik de 'modifier' s Madness ' noem.'Veel adjectieven werken overuren.

Openbare school voelde als gevangenis-cinderblock muren, TL-lampen, metalen kluisjes. Het was zo steriel en niet stimulerend.

Ik denk aan het droevigste wat ik kan en voeg daar een zieke hond aan toe. Als ik vanaf het begin aan een zieke hond denk, stop ik daar gewoon.

Al die tijd dat we in bed lagen, kilometers tellen voordat we zeiden, verliefd worden en Uit elkaar vallen, dingen zullen eindigen voordat ze beginnen.

Als ik leef, geef ik alles wat ik heb.

Een van mijn sterkste herinneringen is dat mijn vader bongos speelde in de woonkamer in Detroit en naar Motown radio luisterde. Hij was een magere blanke kale man, maar hij was echt ontroerd door blues en Motown en funk.

Ik denk dat muzikanten in het algemeen van televisie moeten blijven.

Dinsdagavond bij de Bijbelstudie heffen we onze handen op en bidden over je lichaam, maar er gebeurt nooit iets.

Misschien hebben we gefaald als mens. Misschien schamen we ons voor de natuur. We zijn rigoureus en eigenzinnig geweest op alle verkeerde manieren. Maar het hoeft niet zo te zijn. Misschien wil je niet te maken met (marching), de permanente marker en poster board. Maar probeer iets anders. Draag iemands boodschappen. Chat met de bewaarder in uw kantoorgebouw. Doneer bloed. Een jaar in Rwanda wonen. Schrijf brieven aan de afdeling gebouwen. Leer breien. Het wordt alleen maar beter vanaf nu.

De Wereldtentoonstelling was de voorloper van themaparken zoals Disneyworld, en de echt soort goedkope, oppervlakkige promotiearchitectuur die je overal in de VS Ziet.Ik denk dat er een gevaar is als je een beschaving begint te creëren die niet bedoeld is om te duren.

Ik herinner me dat Detroit zich onveilig voelde, bang was. Ons huis werd ingebroken, onze auto werd gestolen, we moesten een waakhond krijgen, we werden in elkaar geslagen op straat, mijn fiets werd gestolen. Er was gewoon veel echte anarchie op straat en trottoirs.

We bleven lang, lang, om je te zien, om je te ontmoeten, om je eindelijk te zien.

Ik heb echt geen vertrouwen meer in het album. Ik heb geen vertrouwen meer in het lied,

We leven in een gemeenschap en we zijn geschapen in een gemeenschap. We zijn geschapen uit de eenheid van twee mensen, en dan worden we tot een familie gemaakt. Het is gewoon inherent aan wie we zijn.

Ik heb nog nooit een man gekend die van me hield.

Ik ben een zeer zelfbewust persoon, Ik denk dat we allemaal zijn, maar ik ben vooral niet erg comfortabel in mijn lichaam. Ik voel me altijd heel raar en ongemakkelijk op straat of op het podium. Het heeft niets te maken met omstandigheden, het is gewoon een voortdurende psychologische toestand, zoals witte ruis.

Ik heb niet echt een huiselijke neiging. Zelfs mijn appartement heeft een schijn van een opslagruimte. Het zijn maar stapels, er zijn geen boekenplanken, alleen boeken en stapels postzegelcollecties en rare kleine naai-en breiprojecten.

Ik hou van abstractie.

Ik hou van zoenen. Als ik de hele dag kon zoenen, zou ik dat doen. Ik kan niet stoppen met denken aan zoenen. Ik hou meer van zoenen dan van seks omdat er geen einde aan komt. Je kunt voor altijd zoenen. Je kunt jezelf in de vergetelheid kussen. Je kunt over het hele lichaam zoenen. Je kunt jezelf in slaap kussen. En als je wakker wordt, kun je niet stoppen met denken aan zoenen. Verdomme, ik kan niets gedaan krijgen omdat ik zo druk ben met het denken aan zoenen. Zoenen is waanzin! Maar het is absoluut paradijs, als je een goede kusser kunt vinden.

Het Internet moet op de een of andere manier ontwapend worden. Er moet een filosofische ondermijning van het Internet zijn. We nemen het te serieus en te letterlijk. Voor een referentie gaan we naar Wikipedia, die vol staat met onjuistheden en verkeerde informatie. Het is een beetje mooi-het is allemaal het product van verbeelding; het is helemaal geen realiteit.

Mijn muziek gaat over het vertellen van verhalen. Ik heb niet veel te zeggen en ik probeer niemand van gedachten te veranderen. Ik zing gewoon vanuit overtuiging over waar ik van hou en waar ik om Geef, te beginnen met het kleine.

Kunst is †/ een weerspiegeling van een grotere goddelijke schepping. Er is echt geen scheiding.

Ik denk dat veel van mijn interesse in geschiedenis nu niet zozeer ligt in plaatsen en namen en teksten en publieke figuren, maar meer in het onderzoeken van alle nuances en eigenaardigheden van bepaalde verhalen van gewone mensen. En als dat niet gebeurt, dan transplanteer ik mezelf en mijn eigen verhalen meestal naar een bepaalde historische gebeurtenis. Daarom zie je mij, het voornaamwoord in de eerste persoon, in een lied over Carl Sandburg, of je ziet mijn interactie met Saul Bellow. Het is een soort hervertaling van de geschiedenis en het mijn eigen maken.