Justin Townes Earle beroemde citaten

Je moet leven wat je schrijft, of je moet het weten. Er zijn uitzonderingen, zoals verhaalliedjes, waar je gewoon je feiten recht moet hebben. Maar ik denk dat je geen moeilijk leven hoeft te leiden om een goede of interessante songwriter te zijn.

Ik hoorde Nirvana en ontdekte dat liedjes als poëzie konden zijn, maar een beetje verfijnder: je hoefde geen 20 verzen te hebben om je punt over te brengen.

Ik denk dat het de taak van de kunstenaar is om in transitie te zijn en voortdurend meer te leren.

Ik probeer goed te eten. Onderweg is dat bijna onmogelijk. En we eten veel ongezonde dingen als we in Texas zijn-dat is wat je daar doet.

Ik heb altijd geschreven. Toen ik op school zat, was de enige leraar die me ooit leuk vond mijn leraar creatief schrijven. Ik deed vroeger mee aan poëziewedstrijden, en ik denk niet dat ik er ooit een heb verloren. Dus ik had een tijdje het idee om een soort dichter te zijn.

Ik heb een taille van 27 inch. Vroeger was ik stom kleiner. Het vinden van kleding in het Zuiden was onmogelijk.

Ik ben nooit goed geweest in rock ' N ' Roll liedjes, hoe dan ook; of ik ben gezegend of ik ben vervloekt, maar wat ik ook schrijf, klinkt oud.

Het is leuk om naar Nashville te komen, en we hebben een huis met vier slaapkamers en een hond, en we gaan veel zwemmen. We komen hier en verspreiden ons veel, en ik mis mijn zoete thee en mijn maïsbrood en mijn goede zuidelijke keuken ... maar ik ben hier twee weken lang mooi aan het eten en ik ben klaar om terug te gaan naar New York City.

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik ongeveer twee was. Ik besef steeds meer hoezeer ik op mijn vader lijk. Mijn vriendelijkheid komt van mijn moeder.

Nashville is net als elke andere thuisstad-na een tijdje is het verstikkend.

Wat ik doe is in principe hetzelfde als Bob Dylan deed met volksliederen en Woody Guthrie liedjes, hetzelfde als folkmuziek altijd heeft gedaan. Ik ga niet over ploegen zingen, maar Ik zal een liedje schrijven dat klinkt alsof het over ploegen zou moeten gaan.

Er bestaat niet zoiets als een tiener die luistert naar een enkel woord dat zijn vader zegt.

Op de weg weeg ik 168. Thuis nog tien.

New York heeft altijd een liefde gehad voor kunstenaars uit het zuiden. Er is geen andere plek die me het gevoel geeft dat de stad dat doet. Ik hou gewoon van de directe aard van de stad, je kunt krijgen wat je wilt wanneer je maar wilt en doen wat je wilt wanneer je maar wilt.

Het beste wat een kunstenaar kan doen is niet met andere kunstenaars omgaan. Ik hou er echt niet van om met muzikanten om te gaan, voor het grootste deel, behalve voor een paar geselecteerde vrienden, omdat ik niet graag de hele tijd over muziek praat.

Ik hou van Motown, maar ik ben altijd meer een Memphis soul fan geweest. Als het Stax of Motown is, ga ik Stax.

Het vinden van kleding in het Zuiden was onmogelijk.

Er is een zekere urgentie die voortkomt uit de platen van de vroege jaren ' 60 voordat overdubbing en multitracking in het spel kwamen,

Ik ontdekte hetzelfde als Gram Parsons, dat soul en country vrijwel identiek zijn. Gebaseerd op dezelfde akkoordstructuren, en de liedjes zijn van hartzeer en verlies. De belangrijkste verbinding is dat ze allebei in de kerk kwamen.

Ik weet dat ik nooit een grote popster zal worden, omdat ik niet bereid ben om me aan te passen,

Als zuidelijke man zijn er twee dingen waar ik zeker niet bang voor ben: vlinderdassen en witte broeken.

Ik ben niet in de muziek terechtgekomen om bluesmuzikant of countrymuzikant te worden. Ik ben een singer-songwriter. In mijn boek betekent dat dat ik mag doen wat ik wil.

Al mijn platen zijn geschreven om platen te zijn, in plaats van een groep liedjes te schrijven en te zien of ze bij elkaar passen.

Ik deed niets anders dan wat mijn vader deed. Het is een moeilijk gezin om in te rebelleren. Ik had accountant kunnen worden. Of ik had Republikein kunnen worden.

Ik heb altijd films gekeken en geworteld voor de slechteriken, Weet je? Ik ben altijd zo ' n vent geweest. Ik heb nog steeds respect voor criminelen die goed zijn in hun werk.

Ik ben opgegroeid in een raciaal gemengde buurt. Dus toen ze naar de huizen van vrienden gingen voor het diner, luisterden hun ouders naar Al Green en Luther Ingram. Het was iets dat me al vroeg raakte, het gevoel dat overkwam.

Ik denk dat veel mannen bang zijn voor mooie dingen, en dat ben ik niet, Ik hou van mooie liedjes.

Ik denk niet dat ik het recht heb om te zeggen dat ik tot die [Woody Guthrie/Bob Dylan traditie] behoor. Ik denk dat dat iets is waar je uiteindelijk misschien in wordt opgenomen. Ik experimenteer gewoon.