Ryan Adams beroemde citaten

Er is niets mis met van alles houden. Negatieve mensen vinden hun muren. Verontschuldig je dus nooit voor je enthousiasme. Nooit. Ooit. Nooit.

Ik hou van het idee dat binnen de structuur van het lied, een soort ingebouwde improvisatie hen kwetsbaar en in hun moment houdt, zodat ik niet zoveel projecteer, zodat mijn perceptie van het lied niet interfereert met wat het echte lichaam is. Soms is het alsof ik een verhaal vertel dat ik in het voorbijgaan heb gehoord, en Ik wil niet dat het helemaal van mij wordt.

Als ik in New York ben, wil ik gewoon over straat lopen en dit ding voelen alsof ik in een film zit.

Waar ik het meest van hou in het leven, is precies wat ik dagelijks doe, als mijn werk. Wat mijn hobby zou zijn, is toevallig mijn echte baan. Dus ik heb veel geluk. Zelfs als ik niet zoveel werk wilde doen als ik, zou ik me nog steeds gedwongen voelen, omdat ik zo verlangde naar een fulltime kunstenaar te zijn, en omdat ik die kans heb gekregen, zou ik het geschenk nooit willen teleurstellen.

Je kunt sushi eten van mijn boekenplank. Mijn schoonmaakregime is als een slagveld. Ik ben Djengis Khan en mijn schoonmaakproducten zijn mijn Mongoolse leger en ik neem geen gevangenen. De rest van mijn leven is een experiment in chaos, dus ik hou mijn flat graag netjes.

Ik denk niet dat ik ooit op het podium ben gegaan om een klootzak te zijn. Ik weet één ding, uit het verleden, en dat is dat mijn intenties altijd op een zuivere manier begonnen. Ik wil gewoon proberen de liedjes te spelen.

Ik ben nog nooit in Vegas geweest, maar ik heb mijn hele leven gegokt.

Daarom speelde ik Muziek; mijn sociale vaardigheden waren beperkt. Ik denk dat veel mensen die dat ervaren gitaren oppakken, omdat ze anders niet kunnen communiceren.

Ik ben nooit echt een bassist geweest.

Het was nooit mijn eerste keuze om zanger/gitarist te worden. Ik wilde echt drummen.

Rock records. Het is de belangrijkste bron van inspiratie voor mensen - fans, of muzikanten, of beide - om te handelen op manieren die ze normaal niet zouden handelen. Vooral rockcritici. Uiteindelijk doen platen niemand echt pijn, en recensies ook niet.

Een mens zijn is verloren. Voor 120 shows is degene die slecht gaat degene waar mensen over zullen praten.

Het zou heel leuk zijn om een plaat te maken die super leuk zou zijn om live te spelen.een plaat die grappig zou zijn, met een beetje hart.

Een rockmuzikant zijn is al als ego-trippende hardcore. Je bent zelfconsumerend en je denkt altijd. Het is heel gemakkelijk om te zeggen: "Ik ga een liedje schrijven over deze situatie, en als ik klaar ben, zal iedereen erom geven."Voor iedereen is dat ego-tripping.

Ik ben niet het coole ding, en Ik zal niet het coole ding zijn voor een hele lange tijd, en het is niet alsof ik niet het coole ding ben en ik verkoop 3.000.000 platen elke keer. Ik ben niet het coole ding, en ik verkoop nauwelijks 150.000 platen, als dat, ooit. Dus ik werk hard om mezelf te onderhouden. Ik ben eigenlijk een doelwit om te laten vallen, want dat is gewoon niet genoeg platen voor een groot bedrijf.

Ik ben nooit argumentatief om argumentatief te zijn, denk ik niet. En meer dan ooit, moest ik bereid zijn om te vechten om platen vrij te krijgen, of gewoon om weg te kunnen lopen met een beetje zelfrespect en trots.

De meeste van mijn liedjes zijn nogal vaag. Er zijn niet veel bassecties. Ik schrijf geen grote bruggen. Soms probeer ik het. Maar het is moeilijk voor mij om me op die manier te concentreren, omdat ik altijd denk dat het interessanter is om gewoon te zien wat er daarna gaat gebeuren.

Ik maak liedjes, dat is ontworpen. Het is bijna alsof het liedje is geschreven om dit gewenste effect te produceren. En het werkt waarschijnlijk echt voor iemand. Het is misschien iemands favoriete nummer, en het is echt moeilijk om daar op te komen, zelfs als ik me er een beetje voor schaam. Want sommige nummers zijn geschreven als een commercial, en dat kan een beetje vreemd zijn.

Ik moet altijd onthouden dat ik de verteller ben, maar het hoeft niet over mij te gaan. Veel songwriting gaat over het proberen te gebruiken welk deel van mij geldig is om het verhaal te vertellen. Ik wil het niet overkoken, Weet je? Soms lijkt het erop dat dat echt is waar het werk is.

Veel van mijn liedjes zijn als puzzelstukjes, en er is maar één manier om ze samen te stellen. Je kon, als het nodig was, de schaar eruit halen en dingen in stukken snijden om ze te laten werken. Maar dat wil ik niet doen.

Voor mij is een plaat geldig als ik de vinyl daadwerkelijk vasthoud. Ik heb een tijdje aan de kunst gewerkt en ik zie de vinyl en ik ga "Ooh, het is een echte LP. Hoe cool is dat?"Dat is heel heilig voor mij. Dat kun je niet terugnemen.

Ik denk niet dat al mijn spullen platen hadden kunnen zijn. Sommige, misschien. Degenen die ik echt platen wilde zijn, dat zijn degenen die in de doos gaan.

Het is moeilijk om mezelf soms in dezelfde competitie te zien als andere muzikanten, vooral omdat er zoveel muziek voor me is. Ik voel me overinformeerd door verschillende stijlen en verschillende mogelijkheden.

Niet om mijn muziek te negeren, maar ik ben altijd achterdochtig over de muziek die ik maak op een bepaald niveau, over hoe geldig het is. Of misschien niet "geldig", maar hoe belangrijk.

Ik ben een groot muziekliefhebber buiten de muziek die ik maak.

Het vreemdste waar ik tegenwoordig gefascineerd door Ben, is de nieuwe hedendaagse country muziek, die voor mij klinkt als heel vreemde pop uit de jaren '70, en soms als rockmuziek. Maar sommige van de thema ' s daar - misschien is het omdat ik weet hoe de liedjes zijn geschreven, maar het klinkt echt alsof het door twee of drie mensen is geschreven, met het idee om het meest algemene publiek aan te spreken.

Om muziek te bedenken, om het voor anderen uit te voeren, om het zo te maken dat anderen het kunnen doen it...it kan behoorlijk nederig zijn, en een beetje eng. Dus ja, ik voel me niet echt in competitie met iemand. Niet omdat ik me elitair voel, maar omdat ik genoeg zelfconcurrentie heb. Ik heb altijd moeite.

Ik denk dat muziek, of in ieder geval het soort muziek dat ik maak, veel baat heeft bij improvisatie.

Ik kan dat soort dingen met me laten gebeuren als ik mezelf in de juiste hoofdruimte zet. Dan kan ik een ruimte bereiken waar het niet één liedje is dat doorkomt, maar een reeks van hen.

Soms komt een idee van zes jaar geleden uit het niets bij me op. Misschien heb ik niet eens de teksten gezien die ik heb opgeschreven, maar ik heb gewoon deze fysieke herinnering van het geschreven hebben, en in mijn gedachten kan ik het stuk papier zien, en de woorden die ik heb opgeschreven, en dan door spiergeheugen, zal ik me de akkoorden herinneren die erbij horen.

Er zijn momenten waarop ik openhartig wil zijn over mijn gevoelens in een lied. Maar er zijn andere momenten waarop het echt goed is om te proberen mijn hoofd te krijgen rond verschillende soorten songstructuren, of misschien word ik opgewonden door te proberen een liedje te schrijven dat in deze ene scène in een film past. En aan het einde van dit alles, eindig je met een heleboel verschillende ideeën. Liedjes zijn eigenlijk alleen maar ideeën.

Het goede aan gitaar spelen: Je kunt verschillende soorten muziek spelen. Ik doe altijd iets anders dan het laatste wat ik deed omdat ik de kortste aandachtsspanne op aarde heb.

Het proces van het maken van muziek is interessanter voor mij dan het eindresultaat. Als ik een kok was, zou ik meer geïnteresseerd zijn in koken dan eten.

Veel van de nummers die ik schrijf zijn als nummers die ik nooit op een plaat heb kunnen vinden, maar die ik altijd al wilde horen. Of misschien in een stijl waar ik al van hield, maar ik was op zoek naar iets erin dat ik nog niet hoorde.

Ik hou van dingen die wat verder reiken en wat abstracter zijn, maar ik denk niet dat ik dat van nature goed doe. Hoe ik op natuurlijke wijze schrijf is waarschijnlijk het verst van me verwijderd, en het meest verwijderd van wat ik begrijp.

Voor elke producer waar ik ooit mee heb gewerkt, is hun moeilijkste taak om me te overtuigen om mijn zang niet te verdoezelen. Veel mensen houden niet van het geluid van hun eigen stem op cassetteband of zoiets. Het is zo voor mij, en andere songwriters die ik ken. Zoals: "Oh God, zo klink ik?"

Ik belde de president van mijn label en zei: "Ik schrijf liedjes in veel stijlen en speel veel verschillende soorten muziek. We naderen het einde van onze zakelijke samenwerking. Als je je een plaat kon voorstellen die je van mij wilde horen, wat voor soort plaat zou het dan zijn?"Het was niet hetzelfde als hem vragen om een bestelling in te vullen, het was eigenlijk gewoon een gesprek. Voor alle dingen die ik hem ooit had gevraagd, was dit één ding dat ik nooit had gevraagd, en ik weet niet waarom. Dus ik was nieuwsgierig. En wat hij het meest geïnteresseerd was in het horen was een solo-plaat.

Het is heel gemakkelijk voor mij om bij de Cardinals te zijn, omdat ik mijn stem, mijn gitaar en mijn liedjes naar hen breng, en dan spelen we allemaal rond om uit te vinden wat werkt.

Dit klinkt gek, maar ik hoor muziek in mijn hoofd. Ik kan me een piano of een gitaar voorstellen en ik kan erover nadenken...

Kun je je verschillende scènes uit Star Wars voorstellen? Hoe ze eruit zagen? Voor mij is dat hoe muziek is. Soms ontwikkel ik riffs voor liedjes, terwijl ik zit en niet speel.

Het klinkt alsof ik aan het channelen ben of zoiets, en ik begrijp niet echt volledig wat het is. Ik pak een stuk papier en schrijf op wat ik denk dat naar me toekomt. En Ik zal het één keer spelen. Of het nu wordt opgenomen of niet, Ik kan het me dan meestal een soms schokkende tijd herinneren.

Ik ben zeker in de markt om niet cool te zijn. Er waren grappige dingen, zoals ervoor zorgen dat ik mensen laat zien dat ik tatoeages en sigaretten heb, zodat ze weten dat ik stoer ben. Maar echt, Ik heb tatoeages! En ik rook soms sigaretten, en dat kan ik niet veranderen. Maar ik ben zeker niet stoer. Ik doe wat dingen die tong-in-cheek zijn, en wat dingen die op het spel staan. En het kan grappig zijn, het kan serieus zijn, en ik ken mezelf niet eens, want het kan die dag grappig zijn, en de volgende dag is het totaal gênant.

Ik denk dat we in een tijd leven waarin het makkelijker is om achterdochtig te zijn over toegewijde mannen en vrouwen, mensen die toegewijd zijn aan hun vak, omdat de wereld om hen heen hen inspireert om lui te zijn. Het inspireert hen om negatief te zijn. Het inspireert hen om snarky te zijn.

Roem is een onnatuurlijke constructie en degenen die er naar op zoek gaan, zullen het het minst waarschijnlijk vinden.

Ik ben op een plek gekomen waar ik nog steeds graag speel en zing, maar ik heb geen ego-agenda meer, behalve dat ik gewoon op een creatieve plek wil blijven en muziek wil spelen. Ik zing liever voor iemand anders en voor iemand anders.

Ik denk dat ik mijn hele carrière ongelooflijk rauw ben geweest. Veel mensen besteden veel tijd aan het proberen er cool uit te zien en besteden tijd aan het bewaken en ophangen van muren. Ik had gewoon geen tijd. Het lijkt eerlijker om te zeggen: 'Hé, dit is wie ik ben.

Ik denk dat het verkeerd zou zijn om 'Ashes and Fire' als een liefdealbum te beschouwen. De plaat is geobsedeerd door tijd. Ik geloof dat er een vriendelijker beeld van het zelf is op dit album.

Ik was een nerveuze jongeman. Ik wilde zoveel dingen doen. En ik was zo enthousiast en oprecht verliefd op zoveel dingen dat ik te hard probeerde. Ik heb het heel hard geprobeerd. En ik heb veel fouten gemaakt. Ik was bang voor veel dingen. En ik heb medelijden met die persoon die ik was.

Mijn intenties zijn geweest, en zijn altijd, om gewoon echt achter mijn ideeën te komen muzikaal en om dit ding gewoon uit te rijden, omdat het goed voelt, en ik denk dat het voor het grootste deel goede muziek is. Zelfs als dat niet zo is, wil ik nog steeds zoeken naar iets dat zelfs een beetje geestverruimend of schokkend voor mij kan zijn.

Ik heb in black metal de teksten ontzettend mooi gevonden... pathos en mythos tegelijk.