David Bohm beroemde citaten

Het vermogen om anders waar te nemen of te denken is belangrijker dan de opgedane kennis.

Er is een probleem met slechts één persoon die verandert. Mensen noemen die persoon een grote heilige of een grote mysticus of een grote leider, en ze zeggen: 'Nou, hij is anders dan ik - Ik zou het nooit kunnen doen. Wat er mis is met de meeste mensen is dat ze dit blok hebben - ze voelen dat ze nooit een verschil kunnen maken, en daarom worden ze nooit geconfronteerd met de mogelijkheid, omdat het te verontrustend, te beangstigend is.

Stel dat we in staat waren om betekenissen vrijelijk te delen zonder een dwangmatige drang om onze mening op te leggen of zich aan te passen aan die van anderen en zonder vervorming en zelfbedrog. Zou dit geen echte revolutie in de cultuur zijn?

In zekere zin is de mens een microkosmos van het universum; daarom is wat de mens is, een aanwijzing voor het universum. We zijn omhuld in het universum.

Een bedrijf is georganiseerd als een systeem - het heeft deze afdeling, die afdeling, die afdeling... ze hebben geen enkele betekenis afzonderlijk; ze kunnen alleen samen functioneren. Het lichaam is ook een systeem. De maatschappij is in zekere zin een systeem. En zo verder.

Het universum bestaat uit bevroren licht.

De ruimte is niet leeg. Het is vol, een plenum in tegenstelling tot een vacuüm, en is de grond voor het bestaan van alles, inclusief onszelf. Het universum is niet gescheiden van deze kosmische zee van energie.

Inderdaad, de poging om te leven volgens het idee dat de fragmenten echt gescheiden zijn, is in wezen wat heeft geleid tot de groeiende reeks uiterst urgente crises waarmee we vandaag worden geconfronteerd.

In de relativiteitstheorie is beweging continu, Causaal bepaald en goed gedefinieerd, terwijl het in de kwantummechanica discontinu is, niet Causaal bepaald en niet goed gedefinieerd.

Denken is een systeem. Dat systeem omvat niet alleen gedachten en gevoelens, maar het omvat ook de toestand van het lichaam; het omvat de hele samenleving - zoals het denken heen en weer gaat tussen mensen in een proces waardoor het denken evolueerde uit de oudheid.

Misschien is er meer zin in onze onzin en meer onzin in onze 'zin' dan we zouden willen geloven.

We hebben niet echt veel aandacht besteed aan het denken als een proces. we hebben ons beziggehouden met gedachten, maar we hebben alleen aandacht besteed aan de inhoud, niet aan het proces.

Mensen zijn niet langer in de eerste plaats in oppositie, noch kan worden gezegd dat ze interactie hebben, maar ze nemen deel aan deze pool van gemeenschappelijke betekenis die in staat is tot constante ontwikkeling en verandering.

Mijn suggestie is dat in elke toestand de juiste volgorde van werking van de geest een algemeen begrip vereist van wat algemeen bekend is, niet alleen in formele logische, wiskundige termen, maar ook intuïtief, in beelden, gevoelens, poëtisch taalgebruik, enz.

Zo ontstaat er een nieuw soort geest die gebaseerd is op de ontwikkeling van een gemeenschappelijke betekenis die voortdurend verandert in het proces van de dialoog.

Deze algemene manier van denken is niet alleen een vruchtbare bron van nieuwe theoretische ideeën: het is nodig dat de menselijke geest in het algemeen harmonieus functioneert, wat op zijn beurt zou kunnen helpen om een ordelijke en stabiele samenleving mogelijk te maken.