Lauren Groff beroemde citaten

Uiteindelijk is fictie het ambacht van het vertellen van de waarheid door middel van leugens.

Toen ik klein was en gemakkelijk gewond raakte, waren boeken mijn schild. Als ik werd teruggeroepen naar mijn pijn in het midden van een boek, waren ze op de een of andere manier minder belangrijk. Mijn lichamelijke leven was licht, het oogverblindende in mijn hoofd was wat er echt toe deed. Terug naar boeken was thuiskomen.

Als de literaire categorie van 'mordant fable' bestaat, kan het zijn omdat Brock Clarke het heeft uitgevonden. The Happiest People in the World is alles waar we fans van zijn gaan houden uit een Clarke-roman: speels en waanzinnig scheef, en op de een of andere manier balancerend tussen echt groothartig en glorieus raar.

Ze zou altijd het gevoel hebben dat dit wilde meisje de meest ware was van alle mensen die ze al was geweest: aanbeden dochter, burgerlijke priss, rebel, weggelopen, drugs-duivelse San Francisco hippie; of alle mensen die ze later zou zijn: Moeder, Verpleegster, religieuze fanaticus, voortijdig oude vrouw. Vivienne was een menselijke ui, en toen ik op achtentwintigjarige leeftijd thuiskwam op de dag dat het monster stierf, was ik bang dat de Baptistenfreak waar ze naar had gepeld haar ware, scherpe, traanverwekkende kern was.

Wie is te midden van hartstocht waakzaam tegen ziekte? Wie luistert naar de verslagen van de onlangs gedecimeerde bevolking in Spanje, India, Bora Bora, wanneer nieuwe lippen, tongen en gedichten de wereld vullen?

In mijn geval zorgt een heel eenvoudig, regelmatig, gelukkig leven voor beter schrijven.

Als persoon schrijf ik zelf veel magisch denken toe.

Ik zie de geschiedenis als echt cyclisch in termen van het intense idealisme, en de wens om een beter leven te creëren buiten de maatschappelijke normen.

Maar ik ben getrouwd met een zeer verstandig persoon die heel goed is in het overhalen van mijn verschillende richels, en die op een miljard manieren voor me zorgt.

Ik heb het gevoel dat boeken veel op mensen lijken - ze veranderen naarmate je ouder wordt, zodat sommige boeken die je haatte op de middelbare school je zullen treffen met de kracht van een openbaring als je ouder bent.

Soms lees ik een biografie van een stormachtige kunstenaar en merk ik dat ik naar vuurwerk verlang! drank! bloedige gevechten! Ik denk dat het leven zoveel spannender moet zijn als je actief ellendig bent.

De novelle is tegelijkertijd de meest elegante en veeleisende vorm: een schrijver moet de losheid van een roman in evenwicht brengen met de beknoptheid van een kort verhaal, een prestatie die alleen de dapperste en meest getalenteerde van ons kunnen beheren. In Brazilië bewijst Jesse Lee Kercheval opnieuw dat ze precies de juiste schrijfster is voor de baan. Een wilde Amerikaanse picareske, Brazilië snapt snel, maar voelt zich vol vlees, en bruist van een sluwe humor en gratie.

Op dit moment dat bloeit en vervaagt als het voorbijgaat, is hij genoeg, en alles is goed in de wereld.

Heloise en Abelard van Elizabeth Devlin. Naast het A propros-onderwerp kan deze dame echt de Autoharp spelen. Dit liedje klinkt als iets dat je op een grammofoonplaat zou vinden.

Zelfs nog, we rennen. We hebben ons gemiddelde van 57,92 jaar niet bereikt zonder te weten dat je er doorheen loopt, en het doet pijn en je loopt er nog wat door, en als het erger pijn doet, ren je er nog meer door, en als je klaar bent, ben je erdoorheen gebroken. Op het einde, als je klaar bent, en stretching, en je hartslag vertraagt, en je zweet droogt, als je door het harde deel hebt gelopen, zul je je geen pijn herinneren.

Deprimerende gedachte: mijn vrienden waren de meisjes met wie ik heb geluncht, allemaal maatjes van de kleuterschool die elkaar zo goed kenden dat we niet zeker wisten of we elkaar nog leuk vonden.

En zij, de nieuwe moeder van een dochter, voelde een woede over haar komen die haar hart greep, die haar het gevoel gaf alsof haar botten in staal waren veranderd, alsof ze zichzelf in een wapen kon veranderen om te voorkomen dat deze dochter van haar gewond zou raken door de wereld buiten de ring van haar armen.

Amor animi arbitrio sumitu, non ponitur; we kiezen om lief te hebben; we kiezen niet om te stoppen met liefhebben.

De kindertijd is zo ' n delicaat weefsel; wat ze Vanmorgen hadden gedaan, kon ergens in de kleintjes vastlopen, een doffe, kleine pijn veroorzaken die keer op keer terug zal cirkelen en hen de rest van hun leven op kleine manieren zal kwetsen.

Vrijheid of gemeenschap, gemeenschap of Vrijheid. Men moet beslissen hoe men wil leven. Ik koos voor de gemeenschap.

Soms moet je de tijd je voorbij je problemen laten voeren.

De donkerste periode van mijn leven, tot nu toe, kwam de zomer dat ik zwanger was van mijn oudste zoon. De toekomst groeide in mij met al zijn angstaanjagende onvoorspelbaarheid, en ik voelde me angstig, niet in staat om te werken en jammerlijk op zee.

Mijn jeugd was zo conventioneel als je kon krijgen.

Als er een zwarte kat is die de straat oversteekt op mijn pad, zal ik me omdraaien en 20 minuten uit mijn weg lopen om het niet over te steken.