Edward Bond beroemde citaten

Er is geen wereld zonder Theater.

Als je mensen op een vitaal, belangrijk niveau betrekt, zullen ze reageren

Ik schrijf over geweld net zo natuurlijk als Jane Austen schreef over manieren. Geweld vormt en obsesseert onze samenleving, en als we niet stoppen met gewelddadig te zijn, hebben we geen toekomst.

Uiteindelijk denk ik dat theater maar één onderwerp heeft: rechtvaardigheid

Ik ben niet geïnteresseerd in een denkbeeldige wereld

De enige algemene structuur in mijn toneelstukken is taal

Het theater, ons theater, komt van de Grieken

Ons onbewuste is niet dierlijker dan ons bewustzijn, het is vaak nog menselijker

Het is geweldig om te kunnen zitten en een toneelstuk te schrijven

Het is beledigend om een toneelschrijver te vragen wat zijn kijk op zijn toneelstuk is. Ik heb geen mening

Er wordt beleefd aangenomen dat democratie een middel is om geweld te beteugelen en te beteugelen. Maar geweld komt niet van genen maar van ideeën

De Engelsen stuurden al hun saaiheid naar het buitenland en verwierven het rijk als straf.

We lijken misschien bekwaam, maar tegen het einde van de volgende eeuw zullen er nieuwe woestijnen zijn, nieuwe ruïnes.

Wat Shakespeare en de Grieken konden doen was radicaal afvragen wat het betekende om een mens te zijn.

Wat ik probeer te doen in een toneelstuk is een probleem op het podium zetten, frontaal, zonder ontwijking.

Aan het begin van de eeuw hoeft theater niet prescriptief te zijn.

Zoals Shakespeare zelf wist, zou de vrede, de verzoening die hij op het toneel creëerde geen uur op straat duren.

Kunst is de uitdrukking van de overtuiging dat we een rationele relatie kunnen hebben met de wereld en met elkaar. Het is niet het geloof of de hoop dat we kunnen, het is de demonstratie dat we kunnen.

Ons leven is onhandig en kwetsbaar en we hebben maar één ding om ons gezond te houden: medelijden, en de man zonder medelijden is gek.

We leven nog steeds in de naschok van Hiroshima, mensen zijn nog steeds de littekens van de geschiedenis.

Wanneer de menselijkheid verloren gaat, gaat het radicale verschil tussen de lichamen in de put en de mensen die op straat lopen verloren.

Het lijkt me dat we diep onwetend zijn over onszelf.

Shakespeare heeft geen antwoorden voor ons.

Wet en orde is een van de stappen die worden genomen om onrecht te handhaven.

Het enige wat je nu doet is je eigen doelen nastreven binnen de samenleving. In plaats van dat we een gemeenschap zijn, wordt iedereen gevraagd om zijn eigen persoonlijke doelen te zoeken. Dat heet concurrentie. Concurrentie is antagonisme.

Kunst is het nauwkeurig onderzoeken van de werkelijkheid en daarom zet ik alleen die dingen op het toneel waarvan ik weet dat ze in onze samenleving gebeuren.

Religie stelde de samenleving in staat zich te organiseren om over goedheid te debatteren, net zoals het Griekse drama ooit had gedaan.

In het verleden was goedheid altijd een collectieve ervaring. Toen werd goodness geprivatiseerd.

Geweld is nooit een oplossing in mijn toneelstukken, net zoals geweld uiteindelijk nooit een oplossing is in menselijke aangelegenheden.

Geweld is verborgen in democratische structuren omdat ze niet radicaal democratisch zijn-westerse democratie is slechts een huishoudelijk gemak van consumentisme.

Je moet de taal van Hamlet leren.

Maar we zijn niet in de wereld om goed te zijn, maar om het te veranderen.

Auschwitz is een plaats waar geen tragedie kan plaatsvinden.

Vijftien jaar geleden verliet ik een productie van een van mijn toneelstukken in het RSC omdat ik besloot dat het tijdverspilling was.

De waarheid moet plausibel lijken op het podium

Drama is heel nuttig om ons te helpen begrijpen wat onze positie is en omgekeerd kunnen we dan begrijpen waarom ons theater wordt vernietigd

De menselijke geest is een dramatische structuur op zich en onze samenleving is absoluut verzadigd met drama.

Ik schrijf toneelstukken niet om geld te verdienen, maar om mezelf ervan te weerhouden gek te worden. Omdat het mijn manier is om de wereld rationeel te maken.

Ik ben geïnteresseerd in de echte wereld.

Ik denk niet dat het de taak van het theater is om politieke propaganda te leveren; dat zou simplistisch zijn. We moeten onze situatie verder onderzoeken voordat we het begrijpen.

Eerst was er het theater van mensen en dieren, daarna van mensen en de duivel. Nu hebben we het theater van mensen en mensen nodig.

De mensheid is een product geworden en als de mensheid een product is, krijg je Auschwitz en een stoel.

De Grieken zeiden zeer, zeer extreme dingen in hun tragedies.