Rachel Held Evans beroemde citaten

Wij millennials zijn ons hele leven geadverteerd en we kunnen zien wanneer iemand ons iets probeert te verkopen. Ik denk dat de kerk de laatste plaats is waar ik naartoe wil om een ander product te verkopen.

Wat een troost om te weten dat God een dichter is.

De vrouw in Spreuken 31 is een ster, niet vanwege wat ze doet, maar hoe ze het doet-met moed. Dus doe je ding. Als het oude meubels opknapt, Doe het dan met moed. Als het bijhoudt met je tweejarige-Doe het met moed. Als het vecht tegen mensenhandel . . . een bedrijf leiden . . . of andere mensen je werk voor je laten doen-doe het met moed. Neem risico ' s. Werk hard. Vergissingen. Sta de volgende ochtend op. Omring jezelf met mensen die je zullen aanmoedigen.

Gods wegen zijn hoger dan onze wegen, niet omdat hij minder medelevend is dan wij, maar omdat hij meer medelevend is dan we ons ooit kunnen voorstellen.

Wat ik zo leuk vind aan de bediening van Jezus is dat hij de armen als gezegend identificeerde en de rijken als behoeftig...en toen ging hij heen en diende hen beiden. Dat is volgens mij het verschil tussen liefdadigheid en rechtvaardigheid. Gerechtigheid betekent voorbij de tweedeling gaan tussen degenen die nodig hebben en degenen die leveren en de angstaanjagende en mooie realiteit onder ogen zien dat we elkaar wanhopig nodig hebben.

Het kerkbezoek daalt misschien, Maar God kan het internettijdperk overleven. Hij weet een ding of twee over de opstanding.

Wat millennials echt willen van de kerk is geen verandering in stijl, maar een verandering in inhoud.

De vrouw die in Spreuken 31 wordt beschreven, is niet een ideaal dat daarbuiten bestaat; ze is aanwezig in ieder van ons wanneer we zelfs de kleinste dingen met moed doen.

Een van de meest destructieve fouten die wij christenen maken, is om gedeelde overtuigingen voorrang te geven boven gedeelde relaties, wat zeer ironisch is als je bedenkt dat we een God aanbidden die liever sterft dan de relatie met ons te verliezen.

Als christen is mijn hoogste roeping niet het moederschap; mijn hoogste roeping is om Christus te volgen.

Je kunt niet te ver in de evangeliën komen zonder te merken dat Jezus een behoorlijk waardeloze apologeet was.

Ik denk dat God me misschien probeerde te vertellen dat zachtmoedigheid begint met kracht, rust met zekerheid. Een grote boom is zowel bewogen als onbewogen, want hij verandert met de seizoenen, maar zijn wortels houden hem verankerd in de grond. Het beheersen van een zachte en stille geest betekende niet dat ik mijn persoonlijkheid moest veranderen, dat ik er gewoon de controle over terugkreeg, dat ik sterk genoeg werd om me terug te houden en dat ik veilig genoeg was om te verzachten.

Geloof gaat er niet om dat alles van tevoren is uitgedokterd; geloof gaat over het volgen van de stille stem van God zonder dat alles van tevoren is uitgedokterd.

Wat het Evangelie aanstootgevend maakt, is niet wie het buitenhoudt, maar wie het binnenlaat.

Mijn interpretatie kan alleen maar zo onfeilbaar zijn als ik, en dat is goed om in gedachten te houden.

Wanneer we de Bijbel in een bijvoeglijk naamwoord veranderen en het voor een ander geladen woord plakken, hebben we de neiging om de delen van de Bijbel te negeren of te bagatelliseren die niet helemaal passen bij onze voorkeuren en vooronderstellingen. In een poging om te vereenvoudigen, dwingen we de kakofonie van stemmen van de Bijbel tot één toon en veranderen we een ingewikkelde, mooie en gevarieerde heilige tekst in een lijst met opsommingstekens die we in een manifest of geloofsbelijdenis kunnen plaatsen. Vaker wel dan niet, eindigen we meer toegewijd aan wat we willen dat de Bijbel zegt dan wat het werkelijk zegt.

Ik ben klaar om te stoppen met oorlog voeren en voeten te wassen.

De waarheid is dat een man kan kiezen om een vrouw te objectiveren of ze nu een bikini of een Boerka draagt. We stoppen lust niet door de vrouwelijke vorm te bedekken; we stoppen lust door mannen te leren vrouwen te behandelen als menselijke wezens die respect verdienen.

Misschien kunnen we verder gaan dan deze legalistische genderrollen als we minder tijd besteden aan ons zorgen maken over "zich gedragen als mannen" en "zich gedragen als vrouwen", en meer tijd besteden aan ons gedragen als Jezus.

Van het bakpad tot de postkantoorlijn tot de inpakpapierbak op zolder, vrouwen bevolken elke donkere hoek van Kerstmis. Wie stond er om vier uur op om de ham in de oven te zetten? Vrouw. . . . Wie stuurde de kerstkaart waarin de opsluiting van haar achttienjarige zoon werd beschreven als 'een korte pauze voor de universiteit?' Vrouw. Wie herinnerde zich dat er batterijen aan de onderkant van elke kous zaten? Vrouw. En wie krijgt de eer om het allemaal te doen? Santa.Dat klopt. Man.

Jesaja 55 biedt een heel ander kader voor het denken over Gods gerechtigheid, omdat het suggereert dat we het achterwaarts hebben - het mysterie ligt niet in Gods ondoorgrondelijke toorn, maar in zijn ondoorgrondelijke barmhartigheid. Gods wegen zijn hoger dan onze wegen, omdat zijn vermogen om lief te hebben oneindig groter is dan de onze. Ondanks alles wat we doen om ons van God te vervreemden, alles wat we doen om te beledigen en ongehoorzaam te zijn, vergeeft God overvloedig keer op keer.

Terwijl het woord Charity een enkele daad van geven betekent, spreekt justice over juist leven, van zich op één lijn stellen met de wereld op een manier die de rest van de schepping in stand houdt in plaats van uitbuit. Gerechtigheid is geen geschenk; het is een levensstijl, een toewijding aan het Joodse concept van tikkun Olam om de wereld te herstellen.een€™

Ik weet niet waarom christenen blijven vechten over wat beter is-single zijn of trouwen-terwijl het nogal duidelijk lijkt, zowel uit de Schrift als uit de kerkgeschiedenis, dat beide God kunnen verheerlijken.

En zo stroomt, althans symbolisch, het bloed van Eva door de aderen van elk van haar dochters. We zijn elk verbonden met het leven; elk onderworpen aan de onmogelijke verwachtingen en wrede projecties van mensen; elk gevallen, beschuldigd en verkeerd begrepen; en elk koppig vitaal voor het proces van het brengen van iets nieuws-misschien iets beters-in deze wereld...We zijn allemaal Eva.

We veranderden een volkslied in een opdracht, een gedicht in een functieomschrijving.

Wanneer we verwijzen naar' de bijbelse benadering van economie' of de bijbelse reactie op politiek 'of' bijbelse vrouwelijkheid', gebruiken we de Bijbel als een wapen vermomd als een bijvoeglijk naamwoord.

De onze is inderdaad een cultuur die de neiging heeft om waarde toe te kennen aan een vrouw op basis van haar sexappeal in plaats van haar karakter, en dat is iets waar we aan moeten werken om te veranderen.

Ik ben met enige argwaan gekomen over degenen die beweren dat de Bijbel hen nooit verontrust. Ik kan alleen maar aannemen dat dit betekent dat ze het niet echt hebben gelezen.

Mijn vriendin Adele beschrijft fundamentalisme als zo stevig vasthouden aan je overtuigingen dat je vingernagels afdrukken achterlaten op de palm van je hand... Ik denk dat ze gelijk heeft. Ik was een fundamentalist, niet vanwege de overtuigingen die ik had, maar vanwege de manier waarop ik ze had: met een doodsgreep. Het zou God zelf kosten om ze eindelijk uit mijn handen te wrikken. (blz. 17-18)

God and The Gay Christian is een game changer. Bereid je voor om uitgedaagd en verlicht te worden, geprovoceerd en geïnspireerd.

Soms moet je gedwongen worden weg te gaan van je werk om te beseffen dat je er te veel van hebt gemaakt, om te onthouden dat het je niet definieert.

Zoals iedereen die uit angst naar de waarheid zoekt, wilde ik wanhopig dat iemand anders me precies vertelde wat ik moest doen.

Evangelicalisme is als mijn religieuze moedertaal. Ik keer ernaar terug wanneer ik boos of opgewonden ben of omringd door andere mensen die begrijpen wat ik zeg. En het is de taal waarin ik het vaakst Gods stem hoor bij de zeldzame gelegenheid dat deze boven het lawaai uitstijgt.

Het is een tragische en pijnlijke ironie dat instructies die ooit werden gegeven om onnodige beledigingen te vermijden, nu worden aangeroepen op manieren die onnodig beledigen, dat woorden die ooit bedoeld waren om mensen naar het evangelie te trekken, hen nu afstoten.

We houden vast aan de letter omdat de geest zoveel moeilijker te beheersen is.

Als homoseksuele relaties echt zondig zijn, waarom produceren ze dan zo vaak goede, vruchtlievende gezinnen, open huizen, zelfopoffering, toewijding, trouw, vreugde? En als conservatieve christenen echt gelijk hebben in hun reactie op relaties tussen personen van hetzelfde geslacht, waarom produceert die reactie dan vaak slechte vruchten-geheimen, schaamte, depressie, eenzaamheid, gebroken gezinnen en angst?

Twijfel is een moeilijk te beheersen dier omdat het vereist dat we het verschil leren tussen twijfelen aan God en twijfelen aan wat we over God geloven. De eerste heeft het potentieel om het geloof te vernietigen; de tweede heeft de kracht om het te verrijken en te verfijnen. De eerste is een ondeugd, de tweede een deugd.

Misschien is het meest radicale wat wij volgelingen van Jezus in het informatietijdperk kunnen doen, elkaar als mensen behandelen - geen helden, geen schurken, geen avatars, geen statussen, geen Republikeinen, geen Democraten, geen calvinisten, geen opkomende mensen-gewoon mensen. Dit zou niet betekenen dat we het oneens zouden zijn, maar ik denk dat het zou betekenen dat we het goed oneens zouden zijn.

Millennials zijn niet op zoek naar een hipper Christendom. We zijn op zoek naar een waarachtiger christendom, een authentieker Christendom. Zoals elke generatie voor de onze en elke generatie na ons, zoeken we naar Jezus-dezelfde Jezus die gevonden kan worden op de vreemde plaatsen waar hij altijd gevonden is: in brood, in wijn, in het doopsel, in het woord, in lijden, in gemeenschap en onder de minste van deze.