Caleb Carr beroemde citaten

Ieder mens moet zijn eigen manier vinden om met ernstig verlies om te gaan, en de enige taak van een echte vriend is om welke methode hij ook kiest, te vergemakkelijken.

Het is de grootste waarheid van onze tijd: informatie is geen kennis.

Ik wilde niets minder dan een fictie schrijver te zijn toen ik een kind was. Als je me had verteld dat ik een kunstenaar of schrijver zou worden toen ik opgroeide, zou ik je in je gezicht hebben uitgelachen.

Dus als het lijkt dat een deel van wat ik in de komende pagina ' s zal zeggen niet de verzachtende leeftijd weerspiegelt, is dat alleen omdat ik nooit heb ontdekt dat leven en herinneringen op tijd reageren zoals tabak dat doet.

Toch is het een interessante techniek-het achterlaten van één persoon om hem of haar ergens anders te vinden. En in iemand anders.

Ik kon, net als de meeste van mijn vrienden, niet geloven dat ik een berg kocht die Misery Mountain heette, omdat het zo gepast was.

De definitie van terrorisme is het doden van burgers met de bedoeling hun politieke affiliatie te veranderen.

Ik was een behoorlijk boos kind, en ik kwam in de militaire geschiedenis grotendeels als een manier om mijn eigen woede te ventileren. Naarmate ik ouder werd, werd het beperkt tot een meer specifieke focus op individueel geweld. Ik probeer alleen te begrijpen waar het vandaan kwam.

Ik ben een behoorlijk ascetisch persoon. Ik schrijf het meeste ' s nachts. Je wordt niet afgeleid, je hersenen gaan in waar je over schrijft, in de wereld waar je over schrijft, in plaats van in de wereld waarin je je bevindt.

Niets brengt het moordinstinct in de hogere lagen van de New Yorkse samenleving naar boven als een liefdadigheidsfeest.

Het was toen niet logischer voor mij dan nu, hoe het leven problemen kan opstapelen op een man die ze niet verdient, terwijl ze enkele van de grootste klootzakken en schurken in leven hun weg laten walsen door lange, ongestoorde levens.

Ik heb een grimmige kijk op de wereld, en in het bijzonder op de mensheid. Ik heb het jarenlang ontkend, maar ik ben erg misantropisch. En ik woon alleen op een berg met een reden.

Mensen worden al genoeg gestoord door seriemoordenaars, maar het hele idee van vrouwelijk geweld, in het bijzonder moederlijk geweld - het idee van moeders die moorden - maakt mensen echt zenuwachtig.

Stel je voor, zei Kriezler, dat je een grote, enigszins afbrokkelende zaal binnengaat die weerklinkt met de geluiden van mensen die herhaaldelijk tegen zichzelf mompelen en praten. Overal om je heen vallen deze mensen in neergeworpen posities, sommigen van hen huilen. Waar ben je? Saraâ € ™s antwoord was onmiddellijk: in een gesticht. Misschien, antwoordde Kreizler, maar je zou ook in een kerk kunnen zijn. Op de ene plaats zou het gedrag als krankzinnig worden beschouwd; op de andere plaats niet alleen gezond, maar zo respectabel als elke menselijke activiteit kan zijn.

De verdedigers van de fatsoenlijke samenleving en de discipelen van de degeneratie zijn vaak dezelfde mensen.

Ze heeft die kwaliteit, doet de Hudson, zoals ik me alle grote rivieren voorstel: het diepe, blijvende gevoel dat die activiteiten die plaatsvinden op de kust onder mensen van het moment zijn, voorbijgaan, en zijn niet de verhalen waardoor het grotere verhaal van deze planeet uiteindelijk zal worden verteld.

Ik moet echter heel voorzichtig zijn, omdat ik niet van plan ben een excuus te bieden voor dit gedrag. Het is een poging om uit te leggen hoe zoveel vrouwen uit een achtergrond komen waar de druk om een goede moeder te zijn zo groot is dat als ze het niet kunnen, er iets echt knapt.

Oorlogvoering tegen burgers mag nooit in natura worden beantwoord. Terreur mag nooit beantwoord worden met terreur.

Je wilt geloven dat er één relatie in het leven is die verder gaat dan verraad. Een relatie die verder gaat dan dat soort pijn. En dat is er niet.