Frank Gehry beroemde citaten

Ik weet niet waarom mensen architecten inhuren en hen dan vertellen wat ze moeten doen.

Niet iedereen heeft dezelfde talenten, dus je ontdekt wat de jouwe zijn en werkt met hen samen.

De boodschap die ik hoop te hebben gestuurd is slechts het voorbeeld van jezelf zijn. Ik zeg dit tegen mijn studenten: het gaat niet om het kopiëren van mij of mijn logische systemen. Het gaat erom dat je jezelf toestaat om jezelf te zijn.

Architectuur moet spreken over zijn tijd en plaats, maar verlangen naar tijdloosheid.

Voor mij is elke dag iets nieuws. Ik benader elk project met een nieuwe onzekerheid, bijna zoals het eerste project dat ik ooit deed. En ik krijg het zweet. Ik ga naar binnen en begin te werken, Ik weet niet zeker waar ik heen ga. Als ik wist waar ik heen ging, zou ik het niet doen.

Je beste werk is je expressie van jezelf. Je bent er misschien niet de beste in, maar als je het doet, ben je de enige expert.

Een architect krijgt een programma, budget, plaats en schema. Soms wordt het eindproduct kunst - of zo noemen mensen het tenminste.

Ik denk dat mijn beste vaardigheid als architect het bereiken van hand-tot-oog coördinatie is. Ik kan een schets omzetten in een model in het gebouw.

Het beste advies dat ik heb gekregen is om jezelf te zijn. De beste artiesten doen dat.

Er zijn mensen die gebouwen ontwerpen die technisch en financieel niet goed zijn, en er zijn mensen die dat wel doen. Twee categorieën-eenvoudig.

Architectuur is een klein stukje van deze menselijke vergelijking, maar voor degenen onder ons die het beoefenen, geloven we in het potentieel ervan om een verschil te maken, om de menselijke ervaring te verlichten en te verrijken, om de barrières van misverstanden te doorbreken en een prachtige context te bieden voor het drama van het leven.

Je moet vooruit naar het onbekende.

Man, er is een andere vrijheid daarbuiten, en het komt ergens anders vandaan, en dat ergens anders is de plaats waar ik in geïnteresseerd ben.

Je beste werk is je expressie van jezelf.

Uiteindelijk is het karakter van een beschaving ingekapseld in zijn structuren.

Ik heb veel mensen beloofd dat ik zou vertragen als ik 80 werd.

Als ik wist waar ik heen ging, zou ik het niet doen. Als ik het kan voorspellen of plannen, doe ik het niet.

Ik zou een gebouw willen maken dat even intellectueel gedreven is als sculpturaal en zo positief als het aanvaardbaar zou zijn om te hopen.

Ik schetste altijd-zo dacht ik hardop. Toen maakten ze een boek van mijn schetsen, en ik werd zelfbewust, dus nu doe ik het niet veel.

Ik heb nooit gezegd dat ik tegen het LEED - programma of tegen groen bouwen was.

Vloeibare architectuur. Het is als jazz - je improviseert, je werkt samen, je speelt tegen elkaar, je maakt iets, zij maken iets. En ik denk dat het een manier is om - voor mij, het is een manier om te proberen de stad te begrijpen, en wat er in de stad zou kunnen gebeuren.

Toen ik een kind was, had mijn vader niet echt veel hoop voor mij. Hij dacht dat ik een dromer was; hij dacht niet dat ik iets zou betekenen. Mijn moeder ook.

Laat de ervaring beginnen!

Groene kwesties zijn gebruikt als marketinginstrument. Soms zijn deze groene claims volkomen zinloos.

Ik kan niet zelf beslissen wat er gebouwd wordt. Iemand beslist wat hij wil, dan werk ik voor hem.

Mijn vader was een egel die in Hell ' S Kitchen woonde. Hij was lid van een gezin van negen. Ik bedoel, er waren tijden die beter en slechter waren, maar meestal, tegen de tijd dat we in L. A. aankwamen, waren ze alles kwijt wat ze hadden. En het was een trieste tijd. Hij en ik werden vrachtwagenchauffeurs voor verschillende bedrijven.

Ik heb altijd gedacht dat L. A. Een motorstad is die Lineaire binnensteden ontwikkelde.

Ik weet niet hoe ik de perceptie moet overwinnen dat ik extravagant ben.

Ik maak geen dingen met mijn handen, hoewel ik houtbewerking heb gestudeerd en meubels heb gemaakt.

Ik wil geen architectuur maken die droog en saai is.

Als je weet waar het naartoe gaat, is het niet de moeite waard.

Neem wat op je pad komt. Doe er het beste mee. Wees zo verantwoordelijk als je kunt en er zal iets goeds gebeuren...

Ik ben geobsedeerd door architectuur. Het is waar, ik ben rusteloos, ik probeer mezelf te vinden als architect en hoe ik het beste kan bijdragen in deze wereld vol tegenstrijdigheid, ongelijkheid en ongelijkheid, zelfs passie en kansen.

Ik weet dat ik teken zonder mijn pen van de pagina te halen. Ik blijf gewoon doorgaan, en dat mijn tekeningen ik zie ze als krabbels. Ik denk niet dat ze iets betekenen voor iemand behalve voor mij, en dan aan het eind van de dag, het einde van het project, ze wiel uit deze kleine tekeningen en ze zijn verdomd dicht bij wat het afgewerkte gebouw is en het is de tekening...

Er is een terugslag tegen mij en iedereen die gebouwen heeft gemaakt die beweging en gevoel hebben.

Er zijn veel dingen over architectuur die verborgen zijn voor het ongetrainde oog.

Ik hou van het idee van samenwerking - het duwt je. Het is een rijkere ervaring...

Mijn vader waarschijnlijk-hij had flitsen van creativiteit - hij gebruikt om etalages te maken voor fruit winkels die hij werkte in en zo.

Het feit is dat ik een opportunist ben. Ik neem materialen om me heen, materialen op mijn tafel, en werk ermee terwijl ik op zoek ben naar een idee dat werkt.

Sommige mensen zeggen misschien dat mijn gebogen panelen op zeilen lijken. Nou, ik ben een Zeeman, dus ik denk dat ik die metafoor waarschijnlijk wel gebruik in mijn werk-hoewel niet bewust.

Nou, ik heb altijd ... Ik ben nooit echt op zoek gegaan naar werk. Ik wachtte altijd tot het me op het hoofd sloeg.

En ik realiseerde me, toen ik naar de vergaderingen kwam met dit golfkarton en kettingschakel spul, en mensen naar me keken alsof ik net van Mars was geland. Maar ik kon niets anders doen. Dat was mijn reactie op de mensen en de tijd.

De meeste van onze steden die sinds de oorlog zijn gebouwd, zijn saai. Ze zijn modernistisch, ze zijn koud, en nu willen architecten daar terug naar.

Ik denk niet dat alle gebouwen iconisch hoeven te zijn, maar de geschiedenis van de wereld heeft ons laten zien dat culturen iconische gebouwen bouwen voor hun grote openbare gebouwen.

Ik werk van binnenuit.

Ik weiger te werken tenzij ik betaald krijg, dus ik krijg soms niet veel werk.

Elk project, Ik lijd alsof ik opnieuw begin in het leven. Er is veel gezonde onzekerheid die dit spul voedt.

Kijk, architectuur heeft veel plaatsen om je achter te verschuilen, veel excuses. "De klant heeft me dit laten doen. De stad heeft me dit laten doen.'Oh, het budget. Dat geloof ik niet meer.

Bilbao werd geopend in 1997. Pas tien jaar later werd ik gevraagd om een ander museum te maken. Veel andere mensen kregen werk vanwege Bilbao.

Chicago is een van de zeldzame plaatsen waar architectuur zichtbaarder is.