Tadao Ando beroemde citaten

We lenen van de natuur de ruimte waarop we bouwen.

Mijn hand is het verlengstuk van het denkproces - het creatieve proces.

Als je mensen niets geeft, kunnen ze nadenken over wat er met dat niets bereikt kan worden.

Ik hoop dat Amerika als geheel, en vooral zijn architecten, serieuzer betrokken zullen raken bij het produceren van een nieuwe architectuurcultuur die de natie naar de top zou brengen - waar het eerder stond - en de wereld zou leiden.

In de architectuur is er een deel dat het resultaat is van logisch redeneren en een deel dat door de zintuigen wordt gecreëerd. Er is altijd een punt waarop ze botsen. Ik denk niet dat architectuur kan worden gemaakt zonder die botsing.

Werken in Tokio heeft me ervan overtuigd dat het, in tegenstelling tot wat mensen denken, eigenlijk een van de mooiste steden ter wereld is.

Mensen hebben de neiging om dit woord schoonheid niet te gebruiken omdat het niet intellectueel is - maar er moet een overlap zijn tussen schoonheid en intellect.

Architectuur hoeft niet te veel te zeggen. Het moet stil blijven en de natuur in de gedaante van zonlicht en wind laten

Iedereen die betrokken is bij de bouw van een architectonisch ontwerp, van de architect tot de bouwer, heeft een gehechtheid aan de architectuur, hoewel het moeilijk is om de gehechtheid te kwantificeren.

Ik geloof dat de manier waarop mensen leven een beetje kan worden bepaald door architectuur.

Ik kijk niet zo goed naar vrouwenmode, maar vanaf de 20e eeuw hebben mensen de vrijheid gehad om zichzelf en hun individualiteiten uit te drukken, en mode is een van de meest fundamentele manieren waarop ze dit doen, mannen en vrouwen zijn even goed in staat om zichzelf uit te drukken.

De snelheid van verandering doet je afvragen wat er van architectuur zal worden.

Als ik iets teken, werken de hersenen en de handen samen.

Je kunt niet echt zeggen wat er mooi is aan een plek, maar het beeld van de plek blijft levendig bij je.

Ik wil graag dat mijn architectuur mensen inspireert om hun eigen middelen te gebruiken, om naar de toekomst te gaan.

Zonder deze geest kan de modernistische architectuur niet volledig bestaan. Omdat er vaak een mismatch is tussen de logica en de geest van het modernisme, gebruik ik architectuur om de twee te verzoenen.

Er is een rol en functie voor schoonheid in onze tijd.

Het was niet dat ik een grote droom had om architect te worden. Ik wilde gewoon dingen maken. Of het nu gaat om meubels, schilderkunst, interieurontwerp of architectuur. Ik wilde gewoon iets creëren.

Het niveau van detail en ambacht is iets dat is ingeschreven in het oorspronkelijke ontwerpconcept. Dus als ik begin te tekenen, Weet ik wat voor soort details Ik wil dat het gebouw heeft.

De traditionele Japanse architectuur is gebaseerd op deze omstandigheden. Daarom heb je in de architectuur een zeer hoge mate van verbinding tussen buiten en binnen.

Ik ben geïnteresseerd in dingen die om me heen gebeuren, en ik moet begrijpen wat er gaande is in andere artistieke sectoren zoals muziek en literatuur.

Maar nu, meer en meer, is de samenleving bezig met economie en financiën.

Je wilt altijd proberen iets nieuws te maken, en natuurlijk is Amerika de wereldleider in de economie van vandaag.

Kijk naar Londen of Parijs: ze zijn allebei smerig. Dat krijg je niet in Tokyo. De trotse bewoners zorgen voor hun stad.

Ik denk aan het verleden en de toekomst en het heden om te bepalen waar ik ben, en ik ga verder terwijl ik aan deze dingen denk.

Als je kijkt naar de Japanse traditionele architectuur, moet je kijken naar de Japanse cultuur en haar relatie met de natuur. Je kunt in feite leven in een harmonieus, nauw contact met de natuur - Dit is zeer uniek voor Japan.

De Japanse architectuur is traditioneel gebaseerd op houten structuren die regelmatig moeten worden gerenoveerd.

Spirituele ruimte gaat verloren in het verkrijgen van gemak. Ik zag de noodzaak om een mix van Japanse spirituele cultuur en moderne westerse architectuur te creëren.

Ik hoop dat Amerika ook de culturele leider van de wereld kan zijn en deze grensgeest kan gebruiken om anderen te leiden en te laten zien dat we moed nodig hebben om naar plaatsen te gaan waar we nog niet eerder zijn geweest.

In het Westen is er altijd geprobeerd om het religieuze gebouw, of het nu een middeleeuwse of Renaissancekerk is, tot een eeuwig object voor de viering van God te maken. Het gekozen materiaal, zoals steen, baksteen of beton, is bedoeld om eeuwig te behouden wat erin zit.

Italië staat vol met historische gebouwen. En Europa heeft een grote geschiedenis van filosofie van Griekenland tot vandaag. Ik lees al die boeken en zie deze gebouwen, en ik denk aan waar ik sta als ik mijn architectuur ontwerp.

Omdat ik een Japanse man ben die bouwt door de ervaring van Japanse architectuur, komen mijn werkelijke ontwerpen uit Japanse architecturale concepten, hoewel ze gebaseerd zijn op Westerse methoden en materialen.

Als er maar één cultuur in de wereld is, is dat geen goede zaak.

Tegelijkertijd zou ik eraan willen toevoegen dat het Amerikaanse volk veel moed heeft.

De computer biedt een andere vorm van creativiteit. Je kunt de creativiteit die computertechnologie kan brengen niet negeren. Maar je moet kunnen bewegen tussen die twee verschillende werelden.

Ik denk dat architectuur interessant wordt als het een dubbel karakter heeft, dat wil zeggen, als het zo eenvoudig mogelijk is, maar tegelijkertijd zo complex mogelijk.

Als ik een ruimte kan creëren die mensen nog niet eerder hebben meegemaakt en als het bij hen blijft of hen een droom voor de toekomst geeft, is dat het soort structuur dat ik probeer te creëren.

Wanneer ik gebouwen ontwerp, denk ik aan de algehele samenstelling, net zoals de delen van een lichaam bij elkaar passen. Daarnaast denk ik na over hoe mensen het gebouw gaan benaderen en die ruimte gaan ervaren.

In Italië zijn er zoveel belangrijke architectonische structuren in de geschiedenis, zoals het Pantheon in Rome of de Duomo.

In Japan is er minder een cultuur van het behoud van oude gebouwen dan in Europa.

Ik creëer afgesloten ruimtes voornamelijk door middel van dikke betonnen muren. De belangrijkste reden is om een plaats voor het individu te creëren, een zone voor zichzelf binnen de samenleving. Wanneer de externe factoren van de omgeving van een stad vereisen dat de muur zonder openingen is, moet het interieur bijzonder vol en bevredigend zijn.

Hoe geavanceerd de samenleving ook wordt, institutioneel of technologisch, een huis waarin de natuur kan worden waargenomen, vertegenwoordigt voor mij de ideale omgeving om in te leven. Vanuit een functioneel oogpunt dwingt de binnenplaats van het rijhuis in Sumiyoshi de inwoner af en toe de ontberingen te doorstaan. Tegelijkertijd kan de open binnenplaats echter het vitale orgaan van het huis worden, het dagelijks leven introduceren en kostbare prikkels zoals veranderingen in de natuur opnemen.

Ik hou van Ruïnes omdat wat overblijft niet het totale ontwerp is, maar de helderheid van het denken, de naakte structuur, de geest van het ding.

Je kunt niet zomaar iets nieuws op een plek zetten. Je moet absorberen wat je om je heen ziet, wat er op het land bestaat, en dan die kennis gebruiken samen met het hedendaagse denken om te interpreteren wat je ziet.

Alle architectuur heeft een publiek karakter, denk ik, dus ik zou graag een openbare ruimte willen maken.