Thomas Hood beroemde citaten

Geen schaduw, geen glans, geen vlinders, geen bijen, geen vruchten, geen bloemen, geen bladeren, geen vogels - November!

Ik zag de oude herfst in de mistige morgen staan schaduwloos als stilte, luisteren naar stilte.

Ik herinner me, Ik herinner me, het huis waar ik geboren ben, het kleine raam waar de zon ' s morgens binnen kwam gluren.

Oh, als het is om te kiezen en je de mijne te noemen, liefde, je bent elke dag mijn Valentijn!

Sommige geesten verbeteren door te reizen, andere lijken eerder op koperdraad of messing, die smaller worden door verder te gaan.

De helft van de mislukkingen in het leven komt van het trekken van iemands paard wanneer hij springt.

O bed! O bed! heerlijk bed! Die hemel op aarde naar het vermoeide hoofd.

Wanneer werd honing gemaakt met één bij in een korf?

De lelie is helemaal in het wit, als een heilige, en zo is geen partner voor mij.

De maan, de maan, zo zilver en koud, haar wispelturige temperament is vaak verteld, nu schaduw-nu helder en zonnig-maar van alle maan dingen die veranderen, degene die het meest wispelturig en vreemd toont, en neemt de meest excentrieke bereik, is de maan-zogenaamde-van honing!

Mijn hersenen zijn dof, mijn zicht is vies, ik kan geen vers schrijven of lezen-neem dan, Pallas, uw uil weg en laat ons in plaats daarvan een leeuwerik maken.

Moeder van het licht! hoe eerlijk gaat gij over die grijze toppen, goddelijk geleid! Bent u die jachtster van de zilveren boog die vroeger werd gefantaseerd? Of betreedt u liever die bewolkte toppen van daar om naar beneden te kijken, zoals de wilde gemzen uit haar Alpensneeuw, waar jagers nooit beklommen-veilig voor angst?

Met vermoeide en versleten vingers, met zware en rode oogleden, zat een vrouw in ongetrouwde vodden, met haar naald en draad.

Jasmijn is zoet en heeft vele liefdes.

Apothegms vormen een kortere weg naar veel kennis.

Toen Eva op de eerste van de mensen de appel pers ' D met schijn cant, O! wat een duizend zielenheilen dan, dat Adam niet onvermurwbaar was!

Een moment van denken is een uur in woorden.

Hij ligt als een egel op de verkeerde manier opgerold, zichzelf Kwellend met zijn prikkels.

Opstaan lijkt niet half zo makkelijk als liegen.

De Quaker houdt van een ruime rand, een hoed die voor geen salaam buigt; en de bever is voor hem lief alsof hij nooit een dam heeft gemaakt.

Geen zon, geen maan, geen ochtend, geen middag, geen dageraad, geen schemering, geen juiste tijd van de dag,. . . . . . Geen weg, geen straat, geen andere kant van de weg . . . . . . Geen schaduw, geen glans, geen vlinders, geen bijen, geen vruchten, geen bloemen, geen bladeren, geen knoppen.

Terwijl winderige golven hun zilverige spray omhoog gooien.

Nou, er moet iets gedaan worden voor May, De tijd nadert ... om in de catalogus te verschijnen, en het publiek in de gaten te houden. Iets wat ik moet uitvinden en schilderen; maar oh mijn humor is niet als een van die soort substantieven die antwoord wie en wat?

Wat is Geest? Maakt niet uit. Wat is materie? Laat maar. Wat is de ziel? Het is onbelangrijk.

Ervaring stelt me in staat om de troost en zegen af te leggen die literatuur kan bewijzen in seizoenen van ziekte en verdriet.

Er is geen snaar die op vrolijkheid is afgestemd, maar heeft een akkoord van melancholie.

Goed voor de Darren van de sociale korf dat er bijen zijn van een ijverige wending, bereid, voor een oneindig klein deel van de honing, om de arbeid van de vervaardiging ervan te ondernemen.

Gedoe is het schuim van zaken.

Coquetry is de champagne van de liefde.

Comfort en luiheid zijn vrienden.

Sommigen Zuchten naar dit en dat; mijn wensen gaan niet ver; de wereld kan naar believen kwispelen, dus ik heb mijn sigaar.

Jammer dat je het gemeenste moet doden.

Als hij verlaten, verdord en geschokt is, wat kan een oude man dan anders doen dan sterven?

Een man die al vroeg van roeren houdt, moet een lepel zijn.

Wat is het lot van een moderne dichter? Om zijn gedachten op een lei te schrijven; de criticus spuugt op wat er gedaan is, geeft het een veeg en alles is weg.

Mijn tranen moeten ophouden, want elke druppel belemmert naald en draad.

Vader van rosy day, niet meer Uw wolken van wierook stijgen; maar wakende stroom ' s, in de ochtenduren, geven hun snoep om u te ontmoeten in de lucht.

Want de mens mag vrome teksten herhalen, en toch heeft religie geen innerlijke zetel

Ze stond borsthoog te midden van het graan dat door het gouden licht van de morgen werd vastgeklemd, als de liefje van de zon, die menig gloeiende kus had gewonnen.

De beste vrienden vallen uit, en zo had zijn tanden een paar jaar geleden gedaan.

Om te proberen verwaande mensen te adviseren is als tegen de wind fluiten.

Er is een stilte waar geen geluid is geweest, er is een stilte waar geen geluid kan zijn, - In het koude graf, onder de diepe, diepe zee, of in de wijde woestijn waar geen leven wordt gevonden.

En gij, die met tegenspoed ' s ontploffing hebt ontmoet, en door haar grimmigheid voor de aarde bent gebogen; voor wie de twaalf maanden, die onlangs zijn verstreken, zo hard waren als een bevooroordeelde jury-toch, vul je aan voor de toekomst! en sluit je aan bij onze klokkenluider, de spijt van de herinnering aan cozen, en na een nieuwe beproeving van de tijd te hebben verkregen, schreeuw in de hoop op een vriendelijker dozijn.

Oh! God! Dat brood zou zo duur moeten zijn, en vlees en bloed zo goedkoop!

Het was niet in de winter onze liefdevolle lot werd gegoten! Het was de tijd van de rozen, we plukten ze als we voorbij!

Sommige dromen die we hebben zijn niets anders dan dromen, onnatuurlijk en vol tegenstrijdigheden; nog andere van onze meest romantische plannen zijn iets meer dan ficties.

O mannen met zusters dierbaar, o mannen met moeders en echtgenotes, het is geen linnen dat je draagt, maar het leven van menselijke wezens!

Het was een kinderlijke onwetendheid, maar nu is het weinig vreugde om te weten dat ik verder van de hemel ben dan toen ik een jongen was.

Geen gezegende vrije tijd voor liefde of hoop, maar alleen tijd voor verdriet.

Ik besloot dat ik, net als de zon, zolang mijn dag duurde, naar de zonnige kant van alles zou kijken.