Kenneth Goldsmith beroemde citaten

Een bijgewerkt begrip van genie zou zich moeten richten op iemands beheersing van informatie en de verspreiding ervan.

Twitter is geen kunst. Maar het inspireert me op de manier waarop kunst me inspireerde.

Als je elke dag een beetje aan iets werkt, eindig je met iets dat enorm is.

New York City is slechts één knooppunt op de wereldwijde culturele scene. Sociale media weerspiegelen de toestand van de wereld, dus ik ben daar meer toegewijd aan geworden. Om een NYC kunstenaar voelt lokaal en klein. Social media voelt nu aan.

Dichters denken in korte lijnen. Tenzij je Samuel Beckett bent, kan Twitter moeilijker zijn voor romanschrijvers.

Ik ben al heel vaak in de val gelopen. Maar ik begrijp trollen voor wat ze zijn en ik laat ze niet bij me komen. Ze nemen mijn aas, dus ik ben verantwoordelijk voor het discours.

Het is moeilijk te begrijpen als je veel mensen tegelijk aanspreekt. Hoe kun je ooit weten of je begrepen wordt? Ik ben net intelligent provocerend begonnen. En mensen nemen het aas.

Ik onderschrijf vaak niet wat ik tweet, maar Ik wil dingen gooien om een gesprek of controverse te ontketenen. Wat ik over iets denk is niet bijzonder belangrijk als ik met duizenden Onbekende vreemden praat.

Het favoriteren van tweets is een vorm geworden van erkennen dat je hebt gelezen wat iemand anders heeft geschreven.

Twitter is een publieke persona. Het is UbuWeb of Kenneth Goldsmith (in tegenstelling tot Kenny Goldsmith). Ik heb geen interactie. Het is een slechte vorm voor gesprek en mening (wat kun je echt zeggen in 140 tekens?), maar een prachtig propaganda-en slogansinstrument. Ik gebruik het als eenrichtingsverkeer.

Iedereen klaagt dat we niet langer grote stukken tekst kunnen opnemen. Dat vind ik een reden om te vieren. Het is iets dat diepe wortels heeft in het modernisme, van het gebruik van typografie door de futuristen tot Pounds gebruik van ideogrammen tot concrete poëzie.

Het is Twitter ' s combinatie van eenvoud en complexiteit die verbazingwekkend is op dezelfde manier als minimalistische beeldhouwkunst inspirerend en verhelderend was.

Kunst zorgde ervoor dat ik de wereld anders zag, op een nieuwe manier over dingen dacht - dat doet het zelden meer voor mij, maar technologie doet dat dagelijks voor mij.

Ik denk dat het tijd is om toe te geven dat ons schrijven wordt geleid door de technologie die we gebruiken, net als door onze eigen subjectiviteit.

Het beste aan conceptuele poëzie is dat het niet gelezen hoeft te worden. Je hoeft het niet te lezen. In feite kun je boeken schrijven, en je hoeft ze niet eens te lezen. Mijn boeken zijn bijvoorbeeld onleesbaar. Het enige wat je moet weten is het concept erachter. Dit is elk woord dat ik een week lang sprak. Hier is een jaar aan weerberichten... en zonder deze dingen ooit te hoeven lezen, begrijp je ze.

Het is geen plagiaat in het digitale tijdperk - het is herbestemming.

En ik denk dat dit de echte openbaring is: de manieren waarop cultuur wordt verspreid, worden diep intrigerender als een cultureel artefact zelf. Wat we hebben meegemaakt is een omkering van de consumptie, een waarin we de handelingen van verwerving hebben verkiezen boven wat we verwerven, de flessen boven de wijn.