Leslie Jamison beroemde citaten

Empathie is niet alleen luisteren, het stelt de vragen waarvan de antwoorden moeten worden beluisterd. Empathie vereist evenveel onderzoek als verbeelding. Empathie vereist dat je weet dat je niets weet. Empathie betekent het erkennen van een horizon van context die voortdurend verder reikt dan wat je kunt zien.

Empathie is niet zomaar iets dat ons overkomt-een meteorenregen van synapsen die door de hersenen schieten-het is ook een keuze die we maken: aandacht schenken, onszelf uitbreiden.

Ik ben blij dat ik het niet weet. Meestal (behalve als ik een neurotische puinhoop ben over onzekerheid) ben ik blij dat de horizon een mysterie is.

Het wereldwijde fenomeen van armoedetoerisme - of 'poorisme' - is de afgelopen jaren steeds populairder geworden. Toeristen betalen om door de favela ' s van Brazilië en de sloppenwijken van Zuid-Afrika te worden geleid. De onlangs geopende Los Angeles Gang Tour voert bezoekers door door de strijd geteisterde gebieden van stedelijk geweld en ontbering.

De uitgeversindustrie is, niet verwonderlijk, vol met verschillende mensen die van verschillende dingen houden en die liefde in verschillende talen uiten. Zoek de mensen, de redacteuren en agenten, met wie je wat taal deelt, en een gevoel van wat literatuur de moeite waard maakt om te lezen.

Hoewel er misschien geen gemakkelijke antwoorden zijn op het probleem van armoede, geven de meest overtuigende schrijvers zich niet over aan vertegenwoordiging uitsluitend ter wille van die eeuwenoude waarheden van waarheid en schoonheid.

Wanneer ik vastzit aan een project, heeft het me altijd troost gebracht bij de terugkeer naar boeken die me in het verleden hebben geraakt. Het is een leuke manier om buiten mijn eigen hoofd te komen; en het brengt me terug naar een van de belangrijkste redenen waarom ik schrijf: om lezers wat plezier te geven, om hen te laten denken of voelen.

Je passeert de oude L. A. County jail, die verrassend mooi is. Het heeft een mooie stenen gevel en statige zuilen. De nieuwe L. A. County jail - genaamd De Twin Towers-is helemaal niet mooi; het is een stucwerk panopticon de kleur van ziek vlees.

Ik had mensen nodig om mijn gevoelens terug te geven in een vorm die leesbaar was. Dat is een superlatieve vorm van empathie om te zoeken, of te leveren: een empathie die duidelijker herformuleert wat het wordt getoond.

Gemeenschappelijkheid inent niet tegen pijn.

We denken dat we moeten werken om te voelen. We willen dat onze taart ons weerstaat; en dan willen we het ook opeten.

Zich de pijn van iemand anders voorstellen met te veel zekerheid kan net zo schadelijk zijn als het niet voorstellen ervan.

Het is een van de meest bevrijdende dingen die ik ervaar in het schrijven - jezelf te laten ontdoen van een gebaar of Karakter of plot punt dat altijd zeurde, zelfs als je niet kon toegeven aan jezelf dat het deed.

Ik heb het geluk gehad om onderweg met buitengewone leraren te werken en ik ben verheugd om te delen wat ik heb geleerd met afgestudeerde studenten van SNHU. Ik ben net zo enthousiast over wat ik van hen zal leren.

Armchair poverty toerisme bestaat al zolang auteurs over Klasse hebben geschreven. Als auteur heb ik mezelf geworsteld met de nuances van het schrijven over armoede zonder een gemeenschap te reduceren tot een catalogus van haar moeilijkheden.

We willen geen wonden zijn ("nee, jij bent de wond!maar we moeten ze mogen hebben, om te praten over het hebben ervan, om iets meer te zijn dan gewoon een ander meisje dat er een heeft. We moeten in staat zijn om deze dingen te doen zonder het feminisme van onze moeders te laten falen, en we moeten in staat zijn om vrouwen te vertegenwoordigen die pijn doen zonder achteruit te lopen in een voyeuristische herhaling van de oude culturele modellen.

Empathie vereist dat je weet dat je niets weet.

Geen trauma heeft discrete randen. Trauma bloedt. Uit wonden en over grenzen heen.

Ik hield van de volle hitte van dronken zijn, alsof ik gemaakt was van het smelten van chocolade en het verspreiden in alle richtingen.

Als andere mensen slechte dingen overkwamen, stelde ik me voor dat ze mij overkwamen. Ik wist niet of dit empathie of diefstal was.

Wat we ook niet kunnen vasthouden, we hangen aan een haak die het vasthoudt.

De pijn is wat je ervan maakt. Je moet er iets in vinden dat oplevert. Ik begreep mijn leidende imperatief als: blijf bloeden, maar vind wat liefde in het bloed.

Gewonde vrouwen weten dat houdingen van pijn spelen in beperkte en verouderde opvattingen over vrouwelijkheid. Hun pijn heeft een nieuwe moedertaal die in verschillende dialecten wordt gesproken: sarcastisch, verveeld, ondoorzichtig; cool en slim. Ze waken voor die momenten waarop melodrama of zelf-medelijden hun zorgvuldige naden van intellect zou kunnen splitsen, de schaamte van zelf-absorptie blootstellen zonder zelf-bewustzijn.

Na het afronden van een concept, hoe ruw ook, ik zet het bijna altijd een tijdje opzij. Het maakt niet uit of het een verhaal of een roman is, Ik merk dat als het nog vers in mijn hoofd is, ik ofwel grondig ziek ben van de gebreken ervan of volledig blind voor ze. Hoe dan ook, ik kan geen inhoudelijke bewerkingen van enige waarde maken.

Misschien als we het eerlijk zeggen, vermoeden we, als we onze gevoelens te overdreven of te direct uiten, zullen we ontdekken dat we niets dan banaal zijn.