Bill Watterson beroemde citaten

Wat heeft het voor zin om je favoriete raketonderbroek te dragen als niemand ooit vraagt om ze te zien?

Hoe meer woorden je tot je beschikking hebt, hoe nauwkeuriger je jezelf kunt uitdrukken.

Weekends tellen niet mee, tenzij je ze besteedt aan iets dat helemaal zinloos is.

Te vaak kijken cartoonisten gewoon naar andere cartoonisten en na veel inteelt heeft iedereen dezelfde grappige blik. De uitdaging van tekenen is dat er geen juiste manier is om iets visueel te beschrijven. Het is goed om af en toe je beperkingen en vooroordelen onder ogen te zien.

Mijn historische betekenis is een vreselijke Last. ~ Calvijn

Animatie is noodzakelijkerwijs een teamsport, en hoe minder mensen met input in mijn werk, hoe beter ik het leuk vind.

De waarheid is dat de meesten van ons ontdekken waar we naartoe gaan als we aankomen.

Boeken zijn bijna altijd beter dan de films die er van gemaakt zijn, omdat er dingen zijn die boeken goed doen en dingen die films goed doen, maar meestal overlappen die dingen niet: hetzelfde met strips en animatie.

Kijk! Een druppeltje water dat door wat vuil stroomt! Ik zou zeggen dat onze middag net volgeboekt is!

In een strip kun je beweging en tijd voorstellen, maar het is erg grof vergeleken met wat een animator kan doen. Ik heb een groot gevoel voor goede animatie.

Het zekerste teken dat intelligent leven elders in het universum bestaat, is dat het nooit heeft geprobeerd contact met ons op te nemen.

Ik heb altijd geprobeerd om de strip geanimeerd te maken, zelfs als de personages niet bewegen, met uitdrukkingen of perspectieven of een soort van overdrijving. Er is een groot potentieel voor dat wat nog niet volledig is ontgonnen.

Je geest laten spelen is de beste manier om problemen op te lossen.

Je kunt een pinguïn op een toilet tekenen met de New York Times en het is schattig, maar probeer het te doen met een volwassen mannelijk personage, en het is walgelijk.

Weet je wat raar is? Dag na dag lijkt er niets te veranderen. Maar al snel is alles anders.

Ik trek verschillende aspecten van mijn persoonlijkheid uit bij het schrijven van elk personage en, als ik mijn werk goed doe, ben ik trouw aan de situatie en trouw aan het personage.

Ik vroeg mijn moeder of ik een begaafd kind was. Ze zei dat ze zeker niet voor me zouden hebben betaald.

Wat ik probeer te doen bij het schrijven van een personage is mezelf in zijn positie te plaatsen.

Het is geen ontkenning. Ik ben selectief in de realiteit die ik accepteer.

Er zijn geen beperkingen van smaak, benadering of onderwerp. De poortwachters zijn weg, dus het vooruitzicht op nieuwe en andere stemmen is spannend. Tenminste, als iemand ze leest. En het wordt nog spannender als iemand ervoor betaalt. Het is moeilijk om toegang te vragen zonder poort.

Er is niet genoeg tijd om al het niets te doen dat we willen doen.

We consumeren alles zoals chips. In deze omgeving vermoed ik dat de band van de cartoonist met lezers waarschijnlijk oppervlakkig en vluchtig is, tenzij hij gebruik maakt van een vurige speciale interesse niche. En dat publiek zal, bijna per definitie, klein zijn.

Elk soort verhaal heeft zijn eigen problemen in het schrijven, maar mijn belangrijkste zorg is echt om de lezer op zijn tenen te houden, of om de strip onvoorspelbaar te houden. Ik probeer een soort evenwicht tussen de twee te bereiken waardoor de lezer zich afvraagt wat er nu gaat gebeuren en verrast wordt.

Ik geniet meer van het tekenen dan van het schrijven, dus probeer ik ideeën te bedenken waarmee ik de visuele kant van de strip zo volledig mogelijk kan ontwikkelen.

Niets helpt een slecht humeur als het verspreiden ervan.

Pap, hoe lossen soldaten die elkaar doden de problemen van de wereld op?