Li Bai beroemde citaten

Vanuit een huis stuurt een jade fluit donkere noten die drijven, verspreid op de lentewind die Lo-yang vult. Als we vanavond het wilgenbrekende lied zouden horen, wie zou er dan anders kunnen verlangen naar de tuinen van thuis?

Van de muren van Baidi hoog in de gekleurde dageraad tot Jiangling bij nacht-herfst is driehonderd mijl, maar apen roepen nog steeds op beide oevers achter mij naar mijn boot deze tienduizend bergen verderop.

Alle vogels zijn op en neer gevlogen; een eenzame wolk zweeft rustig voorbij. We worden nooit moe om naar elkaar te kijken - alleen de berg en ik.

Laat jij en ik vandaag wijn kopen! Waarom zeggen we dat we de prijs niet hebben? Mijn paard bespot met vijf bloemen, mijn bontjas waard duizend goudstukken, deze zal ik eruit halen, en mijn jongen roepen om ze te ruilen voor zoete wijn. En met jullie twee, laat me het verdriet van tienduizend eeuwen vergeten!

De wereld is als een grote, lege droom. Waarom zou je je leven moeten verpesten?

Om onze zielen te wassen en te spoelen van hun eeuwenoude smarten,hebben we honderd kannen wijn leeggezogen.Het was een prachtige avond . . . In het heldere maanlicht hadden we geen zin om naar bed te gaan,maar ten slotte dronkenschap overviel ons;en we legden ons neer op de lege berg,de aarde als kussen, en de grote hemel als bedekking

Ik buig in eerbied voor de witte wolk.

Je vraagt waarom ik mijn thuis maak in het bergwoud, en ik glimlach, en ben stil, en zelfs mijn ziel blijft stil: het leeft in de andere wereld die niemand bezit. De perzikbomen bloeien, het water stroomt.

De herfstlucht is helder, de herfstmaan is helder. Gevallen bladeren verzamelen zich en verspreiden zich, de jakdaw gaat zitten en begint opnieuw. We denken aan elkaar-wanneer ontmoeten we elkaar? Dit uur, Deze nacht, mijn gevoelens zijn hard.

Beren, draken, stormachtig op bergen en rivieren, schrikken het bos af en laten de hoogten beven. De wolken worden donkerder onder de duisternis van de regen, de stromen worden bleek met een bleekheid van mist. De goden van donder en bliksem verbrijzelen het hele gebied.

De hemel is hoog, de aarde breed. Bitter tussen hen vliegt mijn verdriet.

Voor altijd en voor altijd en voor altijd

Onder de bloesems met een pot wijn, geen vrienden bij de hand, dus ik goot alleen; ik hief mijn beker om de maan uit te nodigen, draaide zich naar mijn schaduw, en we werden drie.

Omdat het leven slechts een droom is, waarom zou je dan tevergeefs zwoegen?

Zachtjes roer ik een witte veer ventilator, met open shirt zitten in een groen hout. Ik doe mijn pet af en hang hem op een uitstekende steen; een wind van de dennenboom druppelt op mijn blote hoofd.

De gepaarde vlinders zijn al geel met augustus Over het gras in de Westelijke tuin; Ze hebben me pijn gedaan. Ik word ouder.

De vogels zijn verdwenen in de lucht, en nu de laatste wolk draineert weg. We zitten samen, de berg en ik, totdat alleen de berg overblijft.

U vraagt mij waarom ik in de groene berg woon; ik glimlach en geef geen antwoord, want mijn hart is vrij van zorg. Terwijl de perzikbloesem stroomafwaarts stroomt en het onbekende ingaat, heb ik een wereld apart die niet onder de mensen is.

Schaduw en licht zijn in elke vallei verschillend.