Mary Antin beroemde citaten

We worden niet in één keer geboren, maar door stukjes. Het lichaam eerst, en de geest later; en de geboorte en groei van de geest, in degenen die aandacht hebben voor hun eigen innerlijke leven, zijn traag en buitengewoon pijnlijk. Onze moeders worden geteisterd door de pijnen van onze fysieke geboorte; wijzelf lijden de langere pijnen van onze geestelijke groei.

Het is alleen dat mijn illusie voor mij meer echt is dan de werkelijkheid. En zo bouwen we onze wereld vaak op een dwaling, en roepen we uit dat het universum in stukken valt, als iemand maar een vinger optilt om de dwaling door de waarheid te vervangen.

Zijn strijd om een blote levensonderhoud liet hem geen tijd om te profiteren van de openbare avondschool. Na verloop van tijd leerde hij lezen, een gesprek of een lezing volgen; maar hij leerde nooit correct schrijven; en zijn uitspraak blijft tot op de dag van vandaag uiterst vreemd.

De eerste maaltijd was een voorbeeld van veel variatie. Mijn vader produceerde verschillende soorten voedsel, klaar om te eten, zonder koken, van kleine blikjes die overal bedrukt waren.

Een kenmerk van de aspirant-immigrant is het feit dat hij niet tevreden is met alleen vooruitgang. Eenzaam succes is onvolmaakt succes in zijn ogen. Hij moet zijn familie meenemen als hij opstaat.

Een echte autobiografie is een bekentenis op het sterfbed. Een echte man vindt zoveel werk te doen dat hij geen tijd heeft om over zijn gisteren na te denken; want vandaag en morgen zijn hier, met hun ongeduldige taken. De wereld heeft het ook zo druk dat ze het zich niet kan veroorloven om iemands onvoltooide werk te bestuderen; want het einde kan bewijzen dat het een mislukking is, en de wereld heeft meesterwerken nodig.

Een echte autobiografie is een bekentenis op het sterfbed.

Ik heb de kunst van het rustige leven zo weinig onder de knie dat ik overal waar ik ga, stormwolken van drama om me heen volg.

Wat we krijgen in steerage is niet het afval, maar de pezen en botten van alle naties.

Er is nooit een Joodse gemeenschap zonder haar geleerden, maar waar Joden misschien niet zowel intellectuelen als Joden zijn, blijven ze liever Joden.

Het verleden was slechts mijn wieg, en nu kan het me niet meer vasthouden, omdat ik te groot ben geworden.

Ik wil nu van vandaag zijn. Het is pijnlijk om je bewust te zijn van twee werelden. De zwervende Jood in mij zoekt vergetelheid.

Zulke wezens van toeval zijn wij, vatbaar voor duizend doden voordat we geboren worden. Maar als we hier eenmaal zijn, kunnen we onze eigen wereld creëren, als we dat willen.

Onze moeders worden geteisterd door de pijnen van onze fysieke geboorte; wijzelf lijden de langere pijnen van onze geestelijke groei.

Het is niet dat ik tot het verleden behoor, maar het verleden dat mij toebehoort.

Tot de levendigste herinneringen behoren die van eten en drinken; en ik zou liever enkele van mijn heerlijke herinneringen aan wandelingen, groene bomen, koele luchten en alles opgeven, dan mijn beelden te verliezen van maaltijden die op Sabbatavonden worden gegeten aan het einde van die wandelingen.

Op een koninklijke verjaardag moet elk huis een vlag voeren, anders wordt de eigenaar naar een politiebureau gesleept en een boete van vijfentwintig roebel opgelegd.

Het hoogtepunt van mijn burgerlijke trots en persoonlijke tevredenheid werd bereikt op de heldere septembermorgen toen ik de openbare school binnenging.

Een lang verleden dat levendig wordt herinnerd, is als een zwaar kleed dat zich aan je ledematen vastklampt wanneer je zou rennen.

Er was één openbare school voor jongens en één voor meisjes, maar Joodse kinderen werden in beperkte aantallen toegelaten - slechts tien tot honderd; en zelfs de gelukkigen hadden hun problemen.

Je hoorde van alle kanten dat de slimste Joodse kinderen werden afgewezen als de onderzoeksambtenaren de draai van hun neus niet leuk vonden.

U ging naar boven om onderzocht te worden met de andere Joodse kinderen, uw hart was zwaar over die kwestie van uw neus.

Het is pijnlijk om bewust van twee werelden te zijn. De zwervende Jood in mij zoekt vergetelheid. Ik ben niet bang om door en door te leven, als ik maar niet te veel hoef te onthouden. Een lang verleden dat levendig wordt herinnerd, is als een zwaar kleed dat zich aan je ledematen vastklampt wanneer je zou rennen.

Een kleine instructie in de elementen van chartographyâ € " een kleine oefening in het gebruik van het kompas en de waterpas, een topografische kaart van de stad gemeenschappelijk, een excursie met een routekaartâ€"zou me een dikke ronde aarde in plaats van mijn papieren geest hebben gegeven.

De tsaar kreeg altijd zijn rechten, ongeacht of het een gezin ruïneerde.

[Ik begon] de piramide van eerbewijzen, burgerlijke en literaire, die op mij was gestapeld door het koppige proces van het belonen van een populair succes. Op een dag ging ik zitten en schreef een heleboel ontslagbrieven. Toen ik klaar was, behoorde ik niet tot een enkele auteursclub of patriottische vereniging. Ik was weer mezelf, wat dat ook was.