Beryl Markham beroemde citaten

Ik heb geleerd dat als je een plaats moet verlaten waar je hebt gewoond en waar je van hebt gehouden en waar al je vroegere jaren diep begraven zijn, laat het dan op elke manier, behalve op een langzame manier, laat het op de snelste manier die je kunt. Keer nooit terug en geloof nooit dat een uur dat je je herinnert een beter uur is omdat het dood is. De afgelopen jaren lijken veilig, verslagen, terwijl de toekomst in een wolk leeft, formidabel van een afstand.

Een mooi paard is altijd een belevenis.... Het is een emotionele ervaring van het soort dat wordt bedorven door woorden.

Je kunt een leven lang leven en aan het einde ervan meer weten over andere mensen dan je over jezelf Weet.

We zwaaiden over de heuvels en over de stad en weer terug, en ik zag hoe een man meester van een ambacht kan zijn, en hoe een ambacht meester van een element kan zijn. Ik zag de alchemie van perspectief mijn wereld, en al mijn andere leven, reduceren tot korrels in een beker. Ik leerde om te kijken, om mijn vertrouwen in andere handen dan de mijne te stellen. En ik heb leren dwalen. Ik heb geleerd wat elk dromend kind moet weten - dat geen enkele horizon zo ver is dat je er niet boven of voorbij kunt komen.

De afgelopen jaren lijken veilig, verslagen, terwijl de toekomst in een wolk leeft, formidabel van een afstand. De wolk verdwijnt als je er binnenkomt. Ik heb dit geleerd, maar zoals iedereen, heb ik het laat geleerd.

Wie denkt dat het alleen maar beoordeeld wordt door een enkele fout?

Succes kweekt vertrouwen.

Ik heb geleerd wat elk dromend kind moet weten, dat geen horizon zo ver is dat je er niet boven of voorbij kunt komen.

De manier om een naald in een hooiberg te vinden is om te gaan zitten.

Als een mens enige grootheid in zich heeft, komt het aan het licht, niet in één extravagant uur, maar in het grootboek van zijn dagelijkse werk.

Het is absurd voor een man om een olifant te doden. Het is niet wreed, het is niet heldhaftig en zeker niet gemakkelijk; het is slechts een van die belachelijke dingen die mensen doen, zoals het leggen van een dam over een grote rivier, waarvan een tiende deel de hele mensheid zou kunnen overspoelen zonder het huiselijk leven van een enkele meerval te verstoren.

Een kaart zegt het je. Lees me aandachtig, volg me op de voet, twijfel niet aan me... Ik ben de aarde in de palm van uw hand.

Als je voorgevoel goed blijkt te zijn, ben je geïnspireerd; als het slecht blijkt, ben je schuldig aan het toegeven aan gedachteloze impuls.

Een woord groeit uit tot een gedachte-een gedachte tot een idee-een idee tot een daad. De verandering is traag, en het heden is een trage reiziger die op het pad loopt dat morgen wil nemen.

We vliegen, maar we hebben de lucht niet 'overwonnen'. De natuur leidt in al haar waardigheid, en laat ons de studie en het gebruik van haar krachten toe die wij kunnen begrijpen. Het is wanneer we ons aanmatigen tot intimiteit, nadat we alleen tolerantie hebben gekregen, dat de harde stok over onze onbeschaamde knokkels valt en we de pijn wrijven, naar boven staren, geschokt door onze onwetendheid.

Wat een kind niet weet en niet wil weten over ras en kleur en klasse, leert hij al snel genoeg als hij opgroeit om elke man onverbiddelijk in een voorbestemde groove te zien veranderen als een cent of een soeverein in een bankiersrek. Kibii, de Nandi jongen, was mijn goede vriend. Arab Ruta (dezelfde jongen die volwassen is geworden), wo zit voor me, is mijn goede vriend, maar de handgreep zal korter zijn, de glimlach zal niet zo gretig op zijn lippen zijn, en hoewel het pad een tijdje hetzelfde is, zal hij nu achter me lopen, toen we eens, in de eenvoud van onze nonage, samen liepen.

Tienduizend dieren ongetemde en niet gebrandmerkt met de symbolen van de menselijke handel is als het beklimmen van een onoverwinnelijke berg voor de eerste keer, of als het vinden van een bos zonder wegen of voetpaden, of de smet van een bijl. U weet dan wat u altijd was verteld-dat de wereld ooit leefde en groeide zonder machines en krantenpapier en met bakstenen ommuurde straten en de tirannie van klokken.

Wat een kind niet weet en niet wil weten over ras en kleur en klasse, leert hij al snel genoeg als hij groeit om elke man onverbiddelijk in een voorbestemde groove te zien veranderen als een cent of een soeverein in een bankiersrek.

Je kunt een leven lang leven en, aan het eind ervan, meer weten over andere mensen dan je over jezelf Weet. Je leert naar andere mensen te kijken, maar je kijkt nooit naar jezelf omdat je tegen eenzaamheid Vecht. Als je een boek leest, of een kaartspel schudt, of voor een hond zorgt, vermijd je jezelf. De afkeer van eenzaamheid is net zo natuurlijk als willen leven. Als het anders was, zouden de mensen nooit de moeite hebben genomen om een alfabet te maken, noch om woorden te hebben gevormd uit wat slechts dierlijke geluiden waren, noch om continenten te hebben overgestoken - elk mens om te zien hoe de ander eruit zag.

Op een dag zullen de sterren voor elke man even vertrouwd zijn als de landmarks, de bochten en de heuvels op de weg die naar zijn deur leidt, en op een dag zal dit een leven in de lucht zijn. Maar tegen die tijd zullen de mensen vergeten zijn hoe ze moeten vliegen; ze zullen passagiers zijn op machines waarvan de geleiders zorgvuldig worden bevorderd tot een vertrouwdheid met gelabelde knoppen, en in wiens geest kennis van de hemel en de wind en de weg van het weer vreemd zal zijn als voorbijgaande fictie.

Over Denys (Finch-Hatton) is al eerder geschreven en hij zal er weer over geschreven worden. Als iemand het nog niet heeft gezegd, zal iemand zeggen dat hij een groot man was die nooit grootheid heeft bereikt, en dit zal niet alleen banaal zijn, maar verkeerd; hij was een groot man die nooit arrogantie heeft bereikt.

Voor een adelaar of een uil of een konijn moet de mens een meesterlijk en toch een verlaten dier lijken; hij heeft maar twee vrienden. In zijn bijna universele impopulariteit wijst hij er met trots op dat deze twee de hond en het paard zijn. Hij gelooft, met een onschuld die eigen is aan hem, dat zij even trots zijn op deze vermeende broederschap. Hij zegt: 'Kijk naar mijn twee edele vrienden-ze zijn dom, maar ze zijn loyaal.'Ik heb al jaren het vermoeden dat ze alleen tolerant zijn.

Er is een oud gezegde, vertaald uit het oude Koptisch, dat alle wijsheid van de eeuwen bevat - "leven is leven en plezier is leuk, maar het is allemaal zo stil als de goudvis sterft.

Daarna werk en hoop. Hoop nooit meer dan je werkt

Op een dag zullen de sterren voor elke man net zo vertrouwd zijn als de oriëntatiepunten, de bochten en de heuvels op de weg die naar zijn deur leidt, en op een dag zal dat een leven in de lucht zijn.

Er zijn Allerlei stiltes en elk van hen betekent iets anders.

De wereld wordt groter als het licht hem verlaat. Er zijn geen grenzen en geen landmarks. De bomen en de rotsen en de mierenhoop beginnen te verdwijnen, één voor één, weggevoerd onder de magische mantel van de avond.

Een mens kan jarenlang doorzeefd zijn met malaria, met zijn koude rillingen en zijn koorts en zijn nachtmerries, maar als hij op een dag ziet dat het water uit zijn nieren zwart is, weet hij dat hij die plaats niet meer zal verlaten, waar hij ook is, of waar hij ook hoopte te zijn.

In Afrika leren mensen elkaar te dienen. Ze leven op kredietbalansen van kleine gunsten die ze geven en kunnen op een dag vragen om terug te keren.

Geen enkel menselijk streven bereikt waardigheid totdat het werk kan worden genoemd.

In de familie van continenten is Afrika de Stille, de broodende zuster, eeuwenlang gecourteerd door Ridder-dwalende rijken - die ze één voor één en afzonderlijk verwerpen, omdat ze te wijs is en een beetje verveeld is door de opdringerigheid van dit alles.

Afrika is nooit meer hetzelfde voor iemand die het verlaat en weer terugkeert. Het is geen land van verandering, maar het is een land van stemmingen en zijn stemmingen zijn ontelbaar. Het is niet wispelturig, maar omdat het niet alleen mensen heeft verwekt, maar rassen, en wiegen niet alleen steden, maar beschavingen - en ze hebben zien sterven, en nieuwe zien wedergeboren - kan Afrika passievrij, onverschillig, warm of cynisch zijn, vol met de vermoeidheid van te veel wijsheid.

Maar de ziel van Afrika, haar integriteit, de langzame onverbiddelijke pols van haar leven, is haar eigen en van zo ' n uniek ritme dat geen buitenstaander, tenzij doordrenkt van de kindertijd in haar eindeloze, zelfs beat, ooit kan hopen om het te ervaren, behalve alleen als een omstander een Masai oorlogsdans zou kunnen ervaren zonder iets te weten van haar muziek of de Betekenis van haar stappen.

de zon is even passievrij als de hand van een man die je begroet met zijn gedachten over andere dingen.

alle wetenschap van het vliegen is vastgelegd in de breedte van een instrumentenbord, maar niet de religie ervan.

Bevleesdheid ... maar niet veel anders. Fokken, maar een te klein hart. Je zag het overal - bij mannen, paarden en vrouwen.

geheugen is een drug. Het geheugen kan je tegen je kracht en tegen je wil vasthouden ...

Ik veronderstel dat als er een deel van de wereld was waarin mastodon nog leefde, iemand een nieuw geweer zou ontwerpen, en de mensen, in hun eeuwige onbeschaamdheid, zouden op mastodon jagen zoals ze nu op olifanten jagen. Brutaliteit lijkt het woord te zijn. David en Goliath waren tenminste van dezelfde soort, maar voor een olifant kan een mens alleen een mug zijn met een dodelijke steek.

De wortels van het onkruid zuigden het eerste leven uit het ontstaan van de aarde en houden de essentie ervan stil. Altijd keert het onkruid terug; de gekweekte plant trekt zich daarvoor terug.

Ik heb mijn vliegtuig opgeheven . . . misschien wel duizend vluchten en ik heb nog nooit haar wielen van de aarde in de lucht gevoeld zonder de onzekerheid en de opwinding van het eerstgeboren avontuur te kennen.

Afrika is mystiek; het is wild; het is een zinderend inferno; Het is een paradijs voor fotografen, een walhalla voor jagers, een utopie voor escapisten. Het is wat je wilt en het is bestand tegen alle interpretaties. Het is het laatste overblijfsel van een dode wereld of de wieg van een glanzende nieuwe. Voor veel mensen, net als voor mij, is het gewoon 'thuis'. Het is al deze dingen, maar één ding-het is nooit saai.

Voor alle professionele piloten bestaat er een soort gilde, zonder charter en zonder statuten. het vereist geen vereisten voor opname behalve een begrip van de wind, het kompas, het roer en eerlijke omgang.

Harmony komt geleidelijk aan bij een piloot en zijn vliegtuig. De vleugel wil niet zozeer echt vliegen als wel trekken aan de handen die hem leiden; het schip jaagt liever op de wind dan haar neus ver voor de horizon te leggen. Ze heeft een verwaarloosde kwaliteit in haar karakter; ze speelt met vrijheid en doet een hint naar bevrijding, maar geeft haar eigen verlangens zachtjes toe.

Ik kijk naar mijn gisteren voor de afgelopen maanden, en vind ze zo goed veel van gisteren als iedereen zou willen. Ik zit daar in het vuur en zie ze allemaal. De uren die ze maakten waren goed, en dat waren ook de momenten die de uren maakten. Ik heb verantwoordelijkheden en werk gehad, gevaren en plezier, goede vrienden en een wereld zonder muren om in te leven.

Een kaart in de handen van een piloot is een getuigenis van het geloof van een man in andere mannen; het is een symbool van vertrouwen en vertrouwen. Het is niet als een gedrukte pagina die slechts woorden bevat, dubbelzinnig en kunstzinnig, en waarvan de meest gelovige lezer - zelfs wiens auteur misschien - in zijn geest een pauze voor twijfel moet toestaan. Een kaart zegt tegen je: 'Lees me aandachtig, volg me nauwlettend, twijfel niet aan me. Hij zegt: "Ik ben de aarde in de palm van uw hand. Zonder mij ben je alleen en verloren.

Maar voor een tijdje is dit de plek voor ons-ook een goede plek-een plaats van goed voorteken, een plaats van begin dingen-en van het beëindigen van dingen waarvan ik nooit dacht dat ze zouden eindigen.

Er zijn net zoveel Afrika ' s als er boeken over Afrika zijn...

Afrika is minder een wildernis dan een opslagplaats van primaire en fundamentele waarden, en minder een barbaars land dan een onbekende stem

Dat is wat de dood zo moeilijk maakt-ontevreden nieuwsgierigheid

Het leven had een andere vorm; het had nieuwe takken en sommige van de oude takken waren dood.