Hans Christian Andersen beroemde citaten

Alleen leven is niet genoeg... men moet zonneschijn, vrijheid en een kleine bloem hebben.

De hele wereld is een reeks wonderen, maar we zijn er zo aan gewend dat we ze gewone dingen noemen.

Het leven zelf is het mooiste sprookje.

Alles waar je naar kijkt kan een sprookje worden en je kunt een verhaal krijgen van alles wat je aanraakt.

Vraag me niet hoe het met me gaat! Ik begrijp niets meer!

Van nut zijn voor de wereld is de enige manier om gelukkig te zijn.

Maar een zeemeermin heeft geen tranen, en daarom lijdt ze zoveel meer.

Het leven van elke man is een sprookje geschreven door Gods vingers.

Waar woorden falen, spreekt Muziek.

Een menselijk leven is een verhaal verteld door God.

Toen zag ze een ster vallen, die een heldere streep van vuur achterliet. "iemand is stervende," dacht het kleine meisje, want haar oude grootmoeder, de enige die ooit van haar gehouden had, en die nu dood was, had haar verteld dat wanneer een ster valt, een ziel opgaat naar God.

Niets is te hoog voor een man om te bereiken, maar hij moet met zorg en vertrouwen klimmen

Bewegen, ademen, vliegen, zweven, alles winnen terwijl je geeft, over de wegen van afgelegen landen zwerven, reizen is leven.

Mijn leven zal de beste illustratie zijn van al mijn werk.

Geniet van het leven. Er is genoeg tijd om dood te zijn.

Hij vond hele figuren die een geschreven woord vertegenwoordigden; maar het lukte hem nooit om precies het woord weer te geven dat hij wilde - dat woord was 'eeuwigheid', en de Sneeuwkoningin had gezegd: 'als je dat figuur kunt ontdekken, zul je je eigen meester zijn, en Ik zal je een geschenk maken van de hele wereld en een paar nieuwe schaatsen."Maar hij kon het niet ontdekken.

Het leven is als een mooie melodie, alleen de teksten zijn verpest.

Geboren worden in een eendenwerf maakt niet uit, als je maar uit het ei van een zwaan bent uitgekomen.

Als je naar de bodem van mijn ziel keek, zou je de bron van mijn verlangen volledig begrijpen en-medelijden met mij hebben. Zelfs het open, transparante meer heeft zijn Onbekende dieptes, die geen enkele duiker kent.

Reizen is leven.

Almachtige God, u alleen heb ik; u stuurt mijn lot, Ik moet mezelf aan u overgeven! Geef me een levensonderhoud! Geef me een bruid! Mijn bloed wil liefde, net als mijn hart.

Toen ritselde hij zijn veren, boog zijn slanke nek en riep vreugdevol uit het diepst van zijn hart: 'Ik heb nooit van zo' n geluk als dit gedroomd, terwijl ik een lelijk eendje was.

Mijn leven is een mooi verhaal, gelukkig en vol incidenten.

De mens daarentegen heeft een ziel die eeuwig leeft, leeft nadat het lichaam tot stof is veranderd. Het stijgt op door de heldere, zuivere lucht voorbij de glinsterende sterren.

De meeste mensen die na mij zullen lopen, zullen kinderen zijn,dus maak de beat houd de tijd met korte stappen.

Ze lachte en danste met de gedachte aan de dood in haar hart.

Het is de kracht van het denken die de mens macht geeft over de natuur.

Maar moeten we niet allemaal op aarde het beste geven dat we hebben aan anderen en bieden wat in onze macht ligt?

Wanneer de vogel van het hart begint te zingen, zal de rede te vaak haar oren stoppen.

Zeemeerminnen hebben geen tranen, en dus lijden ze des te meer.

Het was mij duidelijk, toen ik terugkeek op mijn vroegere leven, dat een liefdevolle Voorzienigheid over mij waakte, dat alles voor mij werd geleid door een hogere macht.

Een gelukkig huiselijk leven is als een mooie zomeravond; het hart is gevuld met vrede; en alles om zich heen ontleent een bijzondere glorie.

Ik had nog nooit van zoveel geluk gedroomd toen ik het lelijke eendje was!

Ver weg in de oceaan, waar het water zo blauw is als de mooiste korenbloem, en zo helder als kristal, is het heel, heel diep; zo diep, inderdaad, dat geen kabel het kon doorgronden: veel kerktoren, op elkaar gestapeld, zouden niet van de grond onder naar het oppervlak van het water boven reiken. Daar wonen de zeekoning en zijn onderdanen.

Vele, vele torens zouden op elkaar moeten worden gestapeld om van de bodem naar het oppervlak van de zee te reiken.

De zon schijnt op goed en kwaad.

Een zeemeermin heeft geen onsterfelijke ziel, noch kan ze er een krijgen tenzij ze de liefde van een mens wint. Aan de macht van een ander hangt haar eeuwige bestemming.

Nou, het is niet zo makkelijk om een antwoord te geven als je een domme vraag stelt!

Elke keer denk ik dat het liedje voorbij is ... iets hoger en beter begint voor mij.

Ver weg, waar de zwaluwen in de winter hun toevlucht zoeken, woonde een koning die elf zonen en een dochter, Elise, had. De elf broers-het waren allemaal prinsen-gingen naar school met sterren op hun borsten en zwaarden aan hun zijkanten. Ze schreven op gouden leien met diamantpotloden en konden net zo goed lezen zonder een boek als met een boek, dus er was geen fout dat ze prinsen waren. Hun zuster Elise zat op een kleine voetbank van spiegel, en ze heeft een prentenboek dat de helft van een koninkrijk had gekost. O, deze kinderen waren zeer gelukkig,maar het zou niet eeuwig duren.

Sommige zijn gemaakt voor schoonheid, en sommige voor gebruik; en er zijn sommige die men helemaal zonder kan.

In het midden van een tuin groeide een Rozenboom; het was vol rozen, en in de mooiste van allemaal woonde een elf. Hij was zo klein dat geen enkel menselijk oog hem kon zien. Hij had een knus kamertje achter elk bloemblaadje van de roos. Hij was even goed gemaakt en volmaakt als elk mensenkind, en hij had vleugels die van zijn schouders tot zijn voeten reikten. Oh, wat een heerlijke geur was er in zijn kamer, en hoe mooi en doorzichtig de muren waren, want ze waren bleekste roze, rozenblaadjes.

Er was eens een bundel lucifers, en ze waren verschrikkelijk trots vanwege hun hoge afkomst. Hun stamboom, dat wil zeggen de grote dennenboom waarvan ze elk een kleine splinter waren, was de reus van het bos geweest.

Ik zou graag alle honderden jaren geven die ik nog te leven heb, om maar één dag mens te zijn en de hoop te hebben het geluk te kennen van die glorieuze wereld boven de sterren.

Elke keer als een goed kind sterft, komt er een engel van God naar de aarde. Hij neemt het kind in zijn armen, spreidt zijn grote witte vleugels uit en vliegt ermee over de plaatsen waar het kind op aarde van hield. De engel plukt een grote handvol bloemen en ze dragen het mee naar God, waar de bloemen helderder bloeien dan ze ooit op aarde hebben gedaan.

We kunnen niet verwachten altijd gelukkig te zijn ... door zowel het kwade als het goede te ervaren, worden we wijs.

Men kan het woord van potbloemen niet helemaal vertrouwen, "dacht de vlinder," ze hebben te veel met mensen te maken.

Er was eens een koopman die zo rijk was dat hij misschien de hele straat en een klein steegje met zilver geld had geplaveid. Maar hij deed het niet-hij wist beter hoe hij zijn geld moest gebruiken dan dat.

Nee, het licht is te intens; we hebben nog geen ogen die alle glorie kunnen zien die God heeft geschapen. Maar misschien zullen we ooit zulke ogen hebben. Dat zal het mooiste sprookje van allemaal zijn, want wijzelf zullen er deel van uitmaken.

Het naïeve was slechts een deel van mijn Sprookjes; humor was het echte zout in hen.