Georges Bernanos beroemde citaten

Het is fijn om boven trots uit te stijgen, maar je moet trots hebben om dat te doen.

Hoop is een risico dat moet worden genomen.

Een arme man met niets in zijn buik heeft hoop, illusie meer nodig dan brood.

Geloof is niet iets dat men verliest, we houden er alleen maar mee op ons leven erdoor vorm te geven.

De wereld wordt opgegeten door verveling. Je kunt het niet allemaal tegelijk zien. Het is als stof. Je loopt rond en merkt het nooit, je ademt het in, je eet en drinkt het. Het is zo fijn gezeefd, dat het niet eens op je tanden gruist. Maar sta even stil en daar is het, je gezicht en handen bedekken.

De wens om te bidden is een gebed op zich.

Zelfmoord beangstigt alleen hen die er nooit door verleid worden en dat ook nooit zullen worden, want de duisternis verwelkomt alleen hen die er voorbestemd voor zijn.

Wat een sluwe mengeling van sentiment, medelijden, tederheid, ironie omringt de adolescentie, wat een wetende waakzaamheid! Jonge vogels op hun eerste vlucht zweven nauwelijks zo rond.

Je bent het aan iedereen verschuldigd die je liefhebt om zakken van rust te vinden in je drukke wereld.

Het eerste teken van corruptie in een samenleving die nog leeft, is dat het doel de middelen heiligt.

Kleine dingen lijken niets, maar ze geven vrede, zoals die weidebloemen die afzonderlijk geurloos lijken, maar samen de lucht parfumeren.

God bepaalt dat bedelaars moeten smeken om grootheid, zoals voor al het andere, wanneer grootheid uit hen schijnt, en ze weten het niet.

Ben je nooit geraakt door de trouw van arme mensen, het beeld van jou dat ze vormen in hun eenvoudige geest? Waarom zou je altijd over hun afgunst spreken, zonder te begrijpen dat wat ze van je vragen niet zozeer jouw wereldse goederen zijn, maar iets heel moeilijk te definiëren, waar ze zelf geen naam aan kunnen geven; maar soms troost het hun eenzaamheid; een droom van pracht, van pracht, een smakeloze droom, een droom van een arme man-en toch zegent God het!

Ik weet dat het medeleven van anderen in het begin een opluchting is. Ik veracht het niet. Maar het kan geen pijn blussen, het glijdt door je ziel als door een zeef. En wanneer ons lijden van het ene medelijden naar het andere is gesleept, als van de ene mond naar de andere, kunnen we het niet langer respecteren of liefhebben.

Feit is dat onze Heer alles wist over de macht van geld: hij gaf het kapitalisme een kleine niche in zijn schema van dingen, Hij gaf het een kans, hij zorgde zelfs voor een eerste tranche van fondsen. Kun je dat verslaan? Het is zo prachtig. God veracht niets. Immers, als de deal was afgelopen, zou Judas waarschijnlijk sanatoria, ziekenhuizen, openbare bibliotheken of laboratoria hebben begiftigd.

Als je denkt aan het enorme ononderbroken succes van een boek als Don Quichot, zul je je realiseren dat als de mensheid nog niet klaar is met wraak te nemen, door puur lachen, omdat ze in de steek is gelaten in hun grootste hoop, dat komt omdat die hoop zo lang werd gekoesterd en zo diep lag!

Gerechtigheid in de handen van de machtigen is slechts een regeringssysteem zoals elk ander. Waarom noemen we het gerechtigheid? Laten we het liever onrecht noemen, maar van een sluwe effectieve orde, volledig gebaseerd op wrede kennis van de weerstand van de zwakken, hun vermogen tot pijn, vernedering en ellende. Onrechtvaardigheid volgehouden in de exacte mate van noodzakelijke spanning om de tandwielen van de enorme machine-voor-het-maken-van-rijke-mannen te draaien, zonder de ketel te barsten.

Een gedachte die niet resulteert in een handeling is niet veel, en een handeling die niet voortkomt uit een gedachte is helemaal niets.

Om te kunnen delen in de vreugde van een ander, dat is het geheim van geluk.

God! hoe komt het dat we niet erkennen dat het masker van plezier, ontdaan van alle huichelarij, dat van angst is?

Het is de eeuwige angst voor Angst, De angst voor angst, die het gezicht van een dapper man vormt.

Wie ben jij om de zonde van een ander te veroordelen? Hij die de zonde veroordeelt, wordt er deel van, omarmt het.

De beschaving bestaat precies zo dat er geen massa 's zijn, maar mensen die alert genoeg zijn om nooit massa' s te vormen.

Niemand ontdekt ooit de diepten van zijn eigen eenzaamheid.

Schijn is niets.... En ten eerste moeten ze niet gevreesd worden, ze zijn alleen gevaarlijk voor de zwakken.

In haar leven was ze zorgvuldig geweest, heldhaftig over middelmatige wezens die nauwelijks echt waren, over dingen van geen waarde.

Alleen het heden telt.

Ik heb in deze wereld geen fatsoenlijk werk gedaan dat mij in eerste instantie niet nutteloos leek - absurd nutteloos, nutteloos tot het punt van misselijkheid. Mijn geheime demon heet:;: Wat is het nut?

Ten eerste, wees wat je bent.

Optimisme heeft mij altijd het sluwe alibi van egoïsten geleken, die hun toestand van chronische zelfgenoegzaamheid willen verdoezelen. Ze zijn optimisten om medelijden met andere mannen en hun ongeluk te vermijden. Toch is medelijden een lastige vraag.

Geldmisdrijven hebben een abstracte kwaliteit. De geschiedenis is beladen met de slachtoffers van goud, maar hun overblijfselen zijn geurloos.

Een groot aantal verdachten, zowel mannen als vrouwen, ontsnapte aan de staat van beleg wegens gebrek aan enig bewijs tegen hen waarvoor een krijgsraad kon veroordelen. Toen begonnen zij hen in groepen te bevrijden, volgens hun geboorteplaats. Maar halverwege zou de auto-lading in een greppel worden geleegd.

Een man die aan ondeugd is overgegeven, is altijd een idealist.

In plaats van de obsessie met onzuiverheid, kun je beter bang zijn voor de nostalgie naar zuiverheid.

Ik kan nu tot de bodem van mijn eigen diepten zien, er is niets dat mijn blik tegenhoudt, er staat geen obstakel in de weg. En daar is niets.

De wieg is ondieper dan het graf.

Ik denk niet dat we ooit veel kunnen leren van ultragevoelige, sluwe gezichten, bedreven in vermomming, die zich verbergen in lust, zoals beesten zich verbergen om te sterven.

Lust is een mysterieuze wond aan de zijde van de mensheid, of beter gezegd, aan de bron van haar leven! Deze begeerte in de mens verwarren met dat verlangen dat de seksen verenigt, is als het verwarren van een tumor met het orgaan dat het verslindt, een tumor waarvan de misvorming de vorm op afschuwelijke wijze reproduceert.

Onze woede, dochters van wanhoop, kruipen en kronkelen als wormen. Gebed is de enige vorm van opstand die rechtop blijft.

Wanneer men over zichzelf schrijft, moet men geen genade tonen. Maar waarom lijkt bij de eerste poging om de eigen waarheid te ontdekken alle innerlijke kracht weg te smelten in overstromingen van zelfmedelijden en tederheid en stijgende tranen?

De waarheid is bedoeld om je eerst te redden. De troost komt daarna.

De gevaarlijkste van onze berekeningen zijn die we illusies noemen.

Angst, echte angst, is een wilde razernij. Van alle waanzin waartoe we in staat zijn, is het zeker de wreedste. Er is niets om zijn drijfveer te evenaren, en niets kan zijn stuwkracht overleven.

De moderne staat heeft niets meer dan Rechten; hij erkent geen plichten meer.

Reinheid wordt ons niet opgelegd alsof het een soort straf is, het is een van die mysterieuze maar voor de hand liggende voorwaarden van die bovennatuurlijke kennis van onszelf in het Goddelijke, waarover we spreken als geloof. Onreinheid vernietigt deze kennis niet, het doodt onze behoefte eraan.

Wat maakt het uit, alles is genade.

Maar Ik zal minder nadenken over de toekomst, Ik zal werken in het heden. Ik heb het gevoel dat dit werk binnen mijn macht ligt. Want ik ben alleen succesvol in kleine dingen, en wanneer ik door angst wordt beproefd, moet ik zeggen dat het de kleine vreugden zijn die mij bevrijden.

De hel, madame, is niet meer liefhebben.

Wat doet de waarheid ertoe? Hebben wij moeders niet allemaal onze zonen een voorliefde gegeven voor leugens, leugens die hen van de wieg naar boven in slaap sussen, geruststellen, in slaap brengen: leugens zo zacht en warm als een borst!

En wat hebben jullie leken van de hel gemaakt? Een soort strafdienst voor de eeuwigheid, in de lijn van uw gevangenisgevangenissen op aarde, waartoe u bij voorbaat alle ellendige misdadigers veroordeelt die uw politie vanaf het begin heeft opgejaagd - vijanden van de samenleving, zoals u ze noemt. Je bent zo vriendelijk om de godslasteraars en de profanen erbij te betrekken. Welke trotse of redelijke man zou zo ' n idee van Gods gerechtigheid kunnen verdragen? En als je dat idee ongemakkelijk vindt, is het gemakkelijk genoeg om het aan één kant te zetten. De hel is niet meer liefhebben, Madame. Niet meer liefhebben!