Bill Bowerman beroemde citaten

Slecht weer bestaat niet, alleen zachte mensen.

Alles wat je nodig hebt is al binnen.

De overwinning is dat je je best hebt gedaan. Als je je best hebt gedaan, heb je gewonnen.

Het echte doel van hardlopen is niet om een race te winnen, het is om de grenzen van het menselijk hart te testen.

Het idee dat hoe harder je werkt, hoe beter je zult zijn, is gewoon vuilnis. De grootste verbetering wordt gemaakt door de man of vrouw die het meest intelligent werkt.

Als je een lichaam hebt, ben je een atleet!

Als iemand zegt: 'Hé, ik heb deze week 100 mijl gelopen. Hoe ver ben je gerend? negeer hem! Wat maakt het uit?.... De magie zit in de man, niet in de 100 mijl.

Mannen van Oregon, ik nodig jullie uit om studenten van jullie evenementen te worden. Rennen, zou je kunnen zeggen, is in feite een absurd verleden tijd waarop we onszelf moeten uitputten. Maar als je Betekenis kunt vinden, in het soort rennen dat je moet doen om in dit team te blijven, is de kans groot dat je Betekenis kunt vinden in een ander absurd verleden: het leven.

De atleet maakt zichzelf, de coach maakt niet de atleet.

Een leraar is nooit te slim om van zijn leerlingen te leren. Maar hoewel hardlopers verschillen, veranderen de basisprincipes nooit. Het is dus een kwestie van je huidige praktijken aanpassen aan het evenement en het individu. Wat goed voor je is, is misschien niet de moeite waard voor de volgende.

Verschillende van mijn critici hebben gezegd: 'Bowerman plakt gewoon een stuk papier in de kleedkamer en laat zijn lopers los."Ze hebben gedeeltelijk gelijk. Ik geef de atleten een relatief vrije teugel en met een goede reden. Een van mijn principes is? Niet overcoacheren.'

God bepaalt hoe snel je gaat rennen; Ik kan alleen helpen met de mechanica.

Ik denk dat mensen 150 tot 200 mijl per week kunnen verwerken. Maar iets moet ergens geven. Als hij een student is, hoe gaat hij dan studeren? Hij kan op de leeftijd van jagen en verkering zijn, en dat is ook een belangrijke vorm van sport en recreatie.

Het doden van Israëlische atleten is een oorlogsdaad. En als er één plek is waar oorlog niet thuishoort, dan is het hier. 1200 jaar. Van 776 v. Chr.tot 393 n. Chr. legden uw mede-Olympiërs hun wapens neer om aan deze spelen deel te nemen. Ze begrepen dat er meer eer was om een man uit de weg te jagen dan om hem te doden. Ik hoop dat de competitie zal hervatten, en als dat zo is, moet je niet denken dat hardlopen of gooien of springen frivelous is. De Spelen waren ooit je mede-Olympiërs antwoord op oorlog-concurrentie, niet verovering. Zij moeten uw antwoord zijn.

Een leraar is nooit te slim om van zijn leerlingen te leren.

Om inspiratie en innovatie te brengen aan elke atleet* in de wereld.

Het is makkelijker om vergeving te vragen dan om toestemming.

Er is geen slecht weer, alleen zachte lopers.

Geef niets weg. Maak het nooit gemakkelijk voor de jongens die je probeert te verslaan.

Ik ben nog steeds bezig met lopers die ik hamburgers noem. Ze gaan nooit een recordtijd halen. Maar ze kunnen hun eigen potentieel vervullen.

Nu om de grenzen te verkennen van de enige concurrent boven iedereen die je altijd al graag tegenkwam: Steve Prefontaine.