Eugene Delacroix beroemde citaten

Als men het leven als een eenvoudige lening zou beschouwen, zou men misschien minder veeleisend zijn. We bezitten eigenlijk niets; alles gaat door ons heen.

Koude nauwkeurigheid is geen kunst... Het zogenaamde bewustzijn van de meeste schilders is slechts perfectie toegepast op de kunst van het vervelen. Zulke mensen zouden, als ze konden, met dezelfde minutieuze aandacht op de achterkant van hun doek werken.

De kunstenaar die perfectie in alles nastreeft, bereikt het in niets.

Een beeld is niets anders dan een brug tussen de ziel van de kunstenaar en die van de toeschouwer.

Talent doet wat het wil doen. Genie doet alleen wat het kan.

We werken niet alleen om te produceren, maar om waarde te geven aan tijd.

Artistiek kijken gebeurt niet automatisch. We moeten ons waarnemingsvermogen voortdurend ontwikkelen.

De natuur is een woordenboek; men trekt er woorden uit.

Een fijne suggestie, een schets met veel gevoel, kan net zo expressief zijn als het meest afgewerkte product.

De dingen die je alleen met jezelf ervaart zijn veel sterker en zuiverder.

Het resultaat van mijn dagen is altijd hetzelfde; een oneindig verlangen naar wat men nooit krijgt; een leegte die men niet kan vullen; een volkomen verlangen om op alle manieren te produceren, om zoveel mogelijk te vechten tegen de tijd die ons meesleept, en de afleidingen die een sluier over onze ziel werpen.

Je schildert nooit gewelddadig genoeg.

Maak je geen zorgen om een taal, cultiveer je ziel en ze zal zichzelf laten zien.

Vergeet niet dat de vijand van alle schilderijen grijs is: een schilderij zal bijna altijd grijzer lijken dan het is, vanwege zijn schuine positie onder het licht.

Wat ik heb gedaan kan niet van mij worden afgenomen.

Op een afstand lijkt deze fijne eik van gewone grootte te zijn. Maar als ik me onder de takken plaats, verandert de indruk volledig: Ik zie het als groot, en zelfs angstaanjagend in zijn grootheid.

Er is een man wiens kwaliteiten kunnen worden geproefd door mensen die oud worden... De kwaliteiten van de schilder worden naar het hoogste punt in zijn werk gebracht: wat hij doet, wordt door en door gedaan; wanneer hij Ogen schildert, worden ze verlicht met het vuur van het leven.

God is die innerlijke aanwezigheid die ons het mooie laat bewonderen en ons troost omdat we het geluk van de goddelozen niet delen.

Alles is een onderwerp, het onderwerp ben jij. Het is in jezelf dat je moet kijken en niet om je heen... Het grootste geluk is het aan anderen te onthullen, zichzelf te bestuderen, zichzelf voortdurend te schilderen in [iemands] werk.

Zwakheden bij geniale mannen zijn meestal een overdrijving van hun persoonlijke gevoel; in de handen van zwakke navolgers worden ze de meest flagrante blunders. Hele scholen zijn gebaseerd op verkeerde interpretaties van bepaalde aspecten van de meesters. Betreurenswaardige fouten zijn het gevolg van het gedachteloze enthousiasme waarmee mensen inspiratie hebben gezocht bij de slechtste kwaliteiten van opmerkelijke kunstenaars omdat ze niet in staat zijn de sublieme elementen in hun werk te reproduceren.

Vreemd genoeg wordt het sublieme over het algemeen bereikt door gebrek aan proportie.

Mythologische onderwerpen altijd nieuw. Moderne onderwerpen zijn moeilijk vanwege de afwezigheid van naakt en de ellendigheid van moderne kostuums.

In elke kunst zijn we altijd verplicht om terug te keren naar de geaccepteerde uitdrukkingsmiddelen, de conventionele taal van de kunst. Wat is een zwart-wittekening anders dan een conventie waaraan de toeschouwer zo gewend is geraakt dat hij met zijn geestesoog een volledig equivalent ziet in de vertaling uit de natuur?

We moeten onszelf niet toestaan te geloven dat schrijvers als Poe meer verbeelding hebben dan degenen die tevreden zijn met het beschrijven van dingen zoals ze werkelijk zijn. Het is zeker gemakkelijker om op deze manier opvallende situaties uit te vinden dan de gebaande paden te bewandelen die intelligente geesten door de eeuwen heen hebben gevolgd.

Delsarte vertelt me dat Mozart schandalig stal van Galuppi, op dezelfde manier, denk ik, dat MoliÃre stal van iemand waar dan ook, als hij iets werk vond nemen. Ik zei dat wat Mozart was, niet van Galuppi was gestolen,of van iemand anders.

Ze zeggen dat elke generatie erft van degenen die erven; als dit zo was, zou er geen limiet zijn aan de verbeteringen van de mens of aan zijn vermogen om volmaaktheid te bereiken. Maar hij is verre van het intact ontvangen van die schatkamer van kennis die de eeuwen voor hem hebben opgestapeld; hij kan sommige uitvindingen perfectioneren, maar in andere loopt hij achter op de bedenkers, en een groot aantal uitvindingen zijn volledig verloren gegaan. Wat hij aan de ene kant wint, verliest hij aan de andere kant.

Volmaakte schoonheid impliceert volmaakte eenvoud, een eigenschap die op het eerste gezicht niet de emoties wekt die we voelen voor gigantische werken, objecten waarvan de zeer onevenredigheid een element van schoonheid vormt.

Kan iemand met zekerheid zeggen dat hij gelukkig was op een bepaald moment dat hij zich herinnert als verrukkelijk? Het herinneren ervan maakt hem zeker gelukkig, omdat hij beseft hoe gelukkig hij had kunnen zijn, maar op het moment dat het vermeende geluk zich voordoet, voelde hij zich echt gelukkig? Hij was als een man die een stuk grond bezat waarin, onbekend voor hemzelf, een schat begraven lag.

Gewone mensen hebben een antwoord op alles en niets verrast hen ooit. Ze proberen te kijken alsof ze wisten wat je ging zeggen beter dan je zelf deed, en als het hun beurt is om te spreken, herhalen ze met grote zekerheid iets dat ze andere mensen hebben horen zeggen, alsof het hun eigen uitvinding was.

Er is geen verdienste om waarheidsgetrouw te zijn wanneer men van nature waarheidsgetrouw is, of liever wanneer men niets anders kan zijn; het is een gave, zoals poëzie of muziek. Maar het heeft moed nodig om waarheidsgetrouw te zijn na zorgvuldig de zaak te hebben overwogen, tenzij er een soort trots bij betrokken is; bijvoorbeeld, de man die tegen zichzelf zegt: "Ik ben lelijk", en dan zegt: "Ik ben lelijk" tegen zijn vrienden, opdat zij niet zouden denken dat zij de eerste zijn die de ontdekking doet.

Om begrepen te worden moet een schrijver bijna alles uitleggen.

Altijd, achter in je ziel, is er iets dat tegen je zegt: 'sterveling, getrokken uit het eeuwige leven voor een korte tijd, bedenk hoe kostbaar deze momenten zijn.

Men moet altijd een foto een beetje bederven, om het af te maken.

Een vrouw van uw eigen gestalte is de grootste van alle zegeningen.

Als iets je verveelt, Doe het dan niet.

Koude nauwkeurigheid is geen kunst; ingenieuze kunst, wanneer het wil of wanneer het uitdrukt, is kunst zelf.

Wat voor mij echt is, zijn de illusies die ik met mijn schilderijen maak. Al het andere is drijfzand.

De contour moet als laatste komen, alleen een zeer ervaren oog kan het goed plaatsen.

Wat geniale mensen beweegt, wat hun werk inspireert, zijn geen nieuwe ideeën, maar hun obsessie met het idee dat wat al gezegd is nog steeds niet genoeg is.

Als je niet bekwaam genoeg bent om een man te schetsen die uit een raam springt in de tijd die nodig is om van de vierde verdieping op de grond te vallen, zul je nooit in staat zijn om grote werken te produceren.

Je verhoogt je zelfrespect wanneer je voelt dat je alles hebt gedaan wat je had moeten doen, en als er niets anders is om van te genieten, blijft er dat belangrijkste van genoegens over, het gevoel tevreden te zijn met jezelf. Een mens krijgt een enorme hoeveelheid voldoening uit de wetenschap dat hij goed werk heeft verricht en dat hij zijn dag optimaal heeft benut, en wanneer ik in deze toestand ben, merk ik dat ik ten volle geniet van mijn rust en zelfs van de mildste vormen van ontspanning.

Doe al het werk dat je kunt; dat is de hele filosofie van de goede manier van leven.

Iedereen weet dat geel, oranje en rood ideeën van vreugde en overvloed suggereren. Ik kan je de huid van Venus schilderen met modder, op voorwaarde dat je het laat omringen zoals Ik wil.

Het levende model beantwoordt nooit goed aan het idee of de indrukken die de schilder wenst uit te drukken; men moet daarom leren het zonder te doen, en daarvoor moet je gemak verwerven, je geheugen tot het punt van oneindigheid verschaffen en talloze tekeningen maken naar de oude meesters.

Elke keer als ik op een model wacht, zelfs als ik het meest tegen de tijd ben, ben ik overgelukkig als de tijd komt en beef ik als ik de sleutel in de deur hoor draaien.

Ik geloof dat het veilig is om te zeggen dat alle vooruitgang niet tot verdere vooruitgang moet leiden, maar uiteindelijk tot de ontkenning van vooruitgang, een terugkeer naar het vertrekpunt.

De enigen die echt kunnen profiteren van het raadplegen van het model zijn degenen die hun effect kunnen produceren zonder een model.

Ik ga naar mijn werk terwijl anderen zich haasten om hun minnaressen te zien, en als ik vertrek, neem ik terug naar mijn eenzaamheid, of te midden van de afleidingen die ik nastreef, een charmante herinnering die niet in het minst lijkt op het verontruste plezier van geliefden.

De natuur schept eenheid, zelfs in de delen van een geheel.

Kunstenaars die perfectie in alles zoeken, zijn degenen die het in niets kunnen bereiken.