Beverly Cleary beroemde citaten

Ik hoop dat kinderen blij zullen zijn met de boeken die ik heb geschreven en hun hele leven lezers zullen zijn.

Mijn favoriete boeken zijn een voortdurend veranderende lijst, maar één favoriet is constant gebleven: het woordenboek. Is het woord dat Ik wil gebruiken spelt praktijk of praktijk? Het woordenboek weet het. Het woordenboek vertraagt ook mijn schrijven omdat het zo interessant is dat ik afgeleid ben.

Op een regenachtige zondag, toen ik in de derde klas zat, pakte ik een boek om naar de foto ' s te kijken en ontdekte dat ik, hoewel ik dat niet wilde, aan het lezen was. Sindsdien ben ik een lezer.

Heel vaak zal iemand zeggen, in welk jaar vinden je boeken plaats? en het enige antwoord dat ik kan geven is, in de kindertijd.

Ze was geen slowpoke VOLWASSENE. Ze was een meisje dat niet kon wachten. Het leven was zo interessant dat ze moest uitzoeken wat er daarna gebeurde.

Kinderen moeten leren dat lezen plezier is, niet alleen iets dat leraren je op school laten doen.

Als kind had ik een hekel aan boeken waarin kinderen leerden 'betere' kinderen te zijn.

Als ze niet kan spellen, waarom is ze dan bibliothecaris? Bibliothecarissen moeten weten hoe ze moeten Spellen.

Ik had een wijze moeder. Ze hield altijd boeken bij die mijn niveau waren in ons huis.

Als je het boek dat je wilt niet in de schappen ziet liggen, schrijf het dan op.

Gaven de mensen die die kentekenplaten maakten niet om kleine meisjes die Ramona heten?

Ik las mijn boeken voor voordat ze gepubliceerd werden.

Kinderen willen doen wat volwassenen doen.

We hadden in die tijd geen televisie en veel mensen hadden zelfs geen radio ' s. Mijn moeder las ' s avonds hardop voor aan mijn vader en mij.

Ik heb soms het gevoel dat er in kinderboeken steeds meer grimmige problemen zijn, maar ik weet niet dat ik de derde - en vierdeklassers ermee wil belasten.

Wat mij interesseert is wat kinderen meemaken terwijl ze opgroeien.

Ik schrijf met de hand op gele juridische pads.

Vandaag ontdekte ik twee soorten mensen die naar de middelbare school gaan: degenen die nieuwe kleren dragen om te pronken op de eerste dag, en degenen die hun oudste kleren dragen om te laten zien dat ze denken dat school onbelangrijk is.

Ik ga nooit op Internet. Ik weet niet eens hoe het werkt.

Ik had een slechte tijd op school in de eerste klas. Omdat ik een vrij eenzaam kind was geweest op een boerderij, maar ik was vrij en wild en om opgesloten te worden in een klaslokaal - er waren 40 kinderen op die dagen in de klas, en het was nogal een schok.

Ik schreef over de kindertijd zoals ik die kende.

Ik denk dat de beste leraren een echte interesse hadden in het onderwerp dat ze onderwezen en een liefde voor kinderen.

Ik wilde ballerina worden. Ik ben van gedachten veranderd.

In mijn middelbare school jaren terug in de jaren 1920 gebruikte ik mijn tien cent per week toelage voor zaterdag matinees van Douglas Fairbanks films. Al dat zwaaiend en springend rond in het midden van de zeilen van schepen!

Als we klaar waren met ons werk, zou de leraar zeggen: 'lees nu niet vooruit. Maar soms verborg ik het boek dat ik aan het lezen was achter mijn aardrijkskundeboek en las ik vooruit. Je kunt veel verstoppen achter een aardrijkskundeboek.

Mijn moeder las ' s avonds hardop voor aan mijn vader en mij. Ze Las vooral reisboeken.

Toen ik in de eerste klas zat, was ik bang voor de leraar en had ik een ellendige tijd in de leescirkel, een moeilijkheid die werd overwonnen door het liefdevolle geduld van mijn tweede klas leraar. Hoewel ik kon lezen, weigerde ik dat te doen.

Met een tweeling was hardop voorlezen de enige kans die ik kon krijgen om te gaan zitten. Ik las ze prentenboeken tot ze zelf aan het lezen waren.

Ik ben geen plaag", vertelde Ramona Quimby aan haar grote zus Beezus.

Ze bedoelt het goed, maar ze slaagt er altijd in om het verkeerde te doen. Ze heeft er echt talent voor.

De vernedering die Jane had gevoeld, veranderde in iets anders-verdriet misschien, of spijt. Spijt dat ze niet wist hoe ze zich moest gedragen met een jongen, spijt dat ze niet wijzer was geweest.

Al haar hele leven wilde ze de tandpasta echt knijpen,niet alleen een kleine spuit...De pasta werd opgerold en gedraaid en in de wastafel geplaatst. Ramona versierde de heuvel met tandpasta rozen alsof het een tandpasta verjaardagstaart was

Ramona stapte terug in haar kast, gleed de deur dicht, drukte op een denkbeeldige knop, en toen haar denkbeeldige lift zijn denkbeeldige afdaling had gemaakt, stapte ze naar de echte eerste verdieping en rende een echt probleem op. Haar moeder en vader gingen naar de ouderavond.

Noch de muis, noch de jongen waren ook maar enigszins verbaasd dat de een de ander kon begrijpen. Twee wezens die een liefde voor motorfietsen deelden, spraken natuurlijk dezelfde taal.

Hij was gekleed alsof alles wat hij droeg uit verschillende winkels of uit een rommelverkoop was gekomen, behalve dat de plooi in zijn broek scherp was en zijn schoenen scheen.

Ik heb mooie herinneringen aan Los Angeles in de jaren 1930. ik kwam bij de neef van mijn moeder wonen en ze nodigden me uit om een jaar naar de middelbare school te komen.

Ik was een groot lezer van sprookjes. Ik heb geprobeerd het hele sprookjesgedeelte van de bibliotheek te lezen.

Otis werd geïnspireerd door een jongen die tegenover mij zat in de zesde klas. Hij was een levendig persoon. Mijn beste vriend verschijnt in verschillende boeken in verschillende vermommingen.

Alle kennis is waardevol voor een bibliothecaris.

Ik vind het vooral leuk om voor de derde en vierde klas te schrijven.

Ik begin niet per se met het begin van het boek. Ik begin gewoon met het deel van het verhaal dat het meest levendig is in mijn verbeelding en werk van daaruit vooruit en achteruit.

Ik denk niet dat de innerlijke gevoelens van kinderen veranderd zijn. Ze willen nog steeds een moeder en vader in hetzelfde huis; ze willen plaatsen om te spelen.

Ik was enig kind, Ik had geen zus of zussen.

Schrijvers zijn goed in het uitplukken van wat ze hier en daar nodig hebben.

Het oplossen van problemen, en ik bedoel niet algebra, lijkt mijn levenswerk te zijn. Misschien is het ieders levenswerk.

Ik ben niet begonnen met schrijven om kinderen hoop te geven, maar ik ben blij dat sommigen het hebben gevonden.

Ik ben opgegroeid voordat er strenge regels waren.

Mensen zijn meestal verbaasd om dit te horen, maar ik lees niet echt kinderboeken.

Ik was een heel oplettend kind. De jongens in mijn boeken zijn gebaseerd op jongens in mijn buurt die opgroeien.