Edwin Markham beroemde citaten

De kroon op al het goede, de laatste ster van het leven, is Broederschap.

Ah, geweldig is het om de droom te geloven terwijl we in onze jeugd bij de sterrenstroom staan; maar belangrijker is om het leven door te vechten en aan het eind te zeggen: de droom is waar!

Het is beter om te roesten dan te slijten.

Keuzes zijn de scharnieren van het lot.

Gebogen door het gewicht van eeuwen leunt hij op zijn hoeve en kijkt op de grond, De leegte van eeuwen in zijn gezicht, en op zijn rug de last van de wereld.

Er is een lot dat ons broeders maakt; niemand gaat zijn weg alleen. Alles wat we in het leven van anderen sturen, komt terug in het onze.

Nederlaag kan net zo goed dienen als overwinning om de ziel te schudden en de glorie eruit te laten.

De sequoia ' s behoren tot de stiltes van de milleniums. Velen van hen hebben honderd menselijke generaties zien opstaan, hun kleine geroep afgeven en vergaan. Het lijken inderdaad vormen van onsterfelijkheid die hier staan als de voorbijgaande vormen van de tijd.

Hij voedde zijn geest met het brood der boeken.

We hebben de Gouden Regel in ons geheugen vastgelegd; laten we die nu in het leven vastleggen.

Wat ongelooflijk is, is het leven zelf. Waarom zouden we hier in dit door de zon verlichte universum zijn? Waarom zou er groene aarde onder onze voeten moeten zijn?

Verdriet komt plaatsen in het hart uitrekken voor vreugde.

Hij tekende een cirkel die me buitensloot-ketter, rebel, iets om te minachten. Maar love en ik hadden de humor om te winnen: we tekenden een cirkel en namen hem in ! Uit het gedicht " Outwitted

In het hart van de cycloon die de hemel verscheurt, ligt een plaats van centrale rust.

Voor al uw dagen bereid, en ontmoet hen altijd gelijk. Als je het aambeeld bent, beer-als je de hamer bent, sla.

Fight ever on: dit aardse spul als Gods manier wordt gebruikt, zal het genoeg zijn. Gezicht naar de vuurlinie o vriend Vecht de strijd van het leven tot het einde. Een soldaat, toen het gevecht rood was, gooide zijn gebroken zwaard neer en vluchtte. Een ander greep het, won de dag, met wat zijn kameraad weggooide.

Geen ziel kan voor eeuwig verbannen worden, eeuwig beroofd, wie uit Gods rechterhand valt, wordt gevangen in zijn linkerhand.

Hier is de waarheid in een kleine geloofsbelijdenis, genoeg voor alle wegen die we gaan: in de liefde is al de wet die we nodig hebben, in Christus is al de God die we kennen.

In het hart van de cycloon die de hemel scheurt en de wolken en de torens voorbij werpt, Is een plaats van centrale rust: dus hier in het gebrul van sterfelijke dingen, heb ik een plaats waar mijn geest zingt, In de holte van Gods handpalm.

We zijn allemaal blind totdat we zien dat in het menselijke plan niets het maken waard is als het de mens niet maakt. Waarom Bouwen deze steden glorieus als de mens ongebouwd gaat? We bouwen de wereld tevergeefs, tenzij de bouwers ook groeien.

Door een goddelijke paradox, waar er één slaaf is, zijn er twee. Dus in de wonderbaarlijke wederkerigheid van het zijn, kunnen we nooit de hogere niveaus bereiken totdat al onze medemensen met ons ascenderen.

Jezelf aan de kant van de onderdrukten werpen is het enige waardige wat je in het leven kunt doen.

Het toekomstige leven is waar we zullen blijven helpen om het universum tot volmaaktheid te brengen, wat Gods grootse uiteindelijke doel is. [Het doel van het leven] is om God te helpen het universum te runnen. Iedereen in dat betere land zal de hele tijd bezig zijn, en de omgeving zal de hele tijd perfect zijn om het werk te doen dat God aan iedereen toewijst.

Vaak toen de witte, stille dageraad de hemel ophefde en de heuvels uit elkaar duwde, heb ik het als een glorie in mijn hart gevoeld.

Ik (God) zal de mens verlaten om de noodlottige gok te maken, zal hem verscheurd laten tussen het nee en ja, laat hem ongerust totdat hij in mij rust, omhoog getrokken door de keuze die hem vrij maakt, laat hem in tragische eenzaamheid om te kiezen, met alles in het leven om te winnen of alles om te verliezen.

Ik vrees het ongedierte dat zal ondermijnen en citadel en school en Heiligdom.

De Aarde Is Genoeg. Wij mensen van de aarde hebben hier het materiaal van het paradijs - we hebben er genoeg! We hebben geen andere stenen nodig om de Tempel van de onvervulde te bouwen - geen ander ivoor voor de deuren - geen ander marmer voor de vloeren - geen andere ceder voor de balk en koepel van de onsterfelijke droom van de mens. Hier op de paden van elke dag-hier op de gewone menselijke weg Is alles wat de goden zouden nemen om een hemel te bouwen, om nieuwe Edens te vormen en te maken. Van ons is het materiaal subliem om de eeuwigheid in de tijd te bouwen!

Alleen de ziel die de machtige droefheid kent, kan de machtige opname kennen. Verdriet komt om ruimtes in het hart uit te breiden van vreugde.

Nederlaag kan net zo goed dienen als overwinning om de ziel te schudden en de glorie eruit te laten. Als de grote eik in de wind spant, drinken de takken nieuwe schoonheid en stuurt de stam een diepere wortel naar beneden aan de windzijde. Alleen de ziel die het machtige verdriet kent, kan de machtige opname kennen, verdriet komt om ruimtes in het hart uit te breiden van vreugde.

Er is geen ware vrijheid voor het individu, behalve zoals hij die vindt in de Vrijheid van allen. Er is geen echte veiligheid voor het individu, behalve als hij het vindt in de veiligheid voor iedereen.