Hermann von Helmholtz beroemde citaten

De totale hoeveelheid van alle krachten die in staat zijn te werken in het hele universum blijft eeuwig en onveranderd gedurende al hun veranderingen. Elke verandering in de natuur komt hierop neer, dat de kracht haar vorm en plaats kan veranderen, zonder dat haar kwantiteit wordt veranderd. Het universum bezit eens en voor altijd een krachtopslag die niet veranderd wordt door enige verandering van verschijnselen, die niet vergroot of verminderd kan worden, en die elke verandering die op het universum plaatsvindt, in stand houdt.

Alles wat de wetenschap kan bereiken is een perfecte kennis en een perfect begrip van de werking van natuurlijke en morele krachten.

Windmolens, die in de grote vlakten van Holland en Noord-Duitsland worden gebruikt om het gebrek aan vallend water te voorzien, bieden een ander voorbeeld van de werking van snelheid. De zeilen worden aangedreven door lucht in beweging - door wind.

Warmte kan ook worden geproduceerd door de impact van onvolmaakt elastische lichamen en door wrijving. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer wij vuur produceren door vuursteen tegen staal te slaan, of wanneer een ijzeren staaf enige tijd wordt bewerkt door krachtige slagen van de hamer.

We noemen dat aangeboren vermogen om wetten te ontdekken en ze met gedachten toe te passen.

Een bewegend lichaam waarvan de beweging niet werd vertraagd door enige weerstandskracht, zou tot in alle eeuwigheid blijven bewegen.

Een verhoogd gewicht kan werk voortbrengen, maar daarbij moet het noodzakelijkerwijs van zijn hoogte zinken, en wanneer het zo diep is gevallen als het kan vallen, blijft zijn zwaartekracht zoals voorheen, maar het kan geen werk meer verrichten.

De vorming van schalen en van het web van harmonie is een product van artistieke uitvinding en wordt op geen enkele manier gegeven door de natuurlijke structuur of door het natuurlijke gedrag van ons gehoor, zoals tot nu toe algemeen werd gehandhaafd.

Zoals u weet, zijn geen waarnemingen die door de zintuigen worden verkregen slechts sensaties die op ons zenuwstelsel worden afgedrukt. Er is een bijzondere intellectuele activiteit nodig om van een zenuwsensatie over te gaan naar de conceptie van een extern object, dat de sensatie heeft gewekt. De gewaarwordingen van onze zinszenuwen zijn slechts symbolen die bepaalde uiterlijke objecten aanduiden, en het is gewoonlijk pas na aanzienlijke oefening dat we de kracht verwerven om juiste conclusies te trekken uit onze gewaarwordingen met betrekking tot de overeenkomstige objecten.

Er is een soort, zou ik bijna kunnen zeggen, van artistieke voldoening, wanneer we in staat zijn om de enorme rijkdom van de natuur te onderzoeken als een regelmatig geordende geheel een kosmos, een beeld van de logische gedachte van onze eigen geest.

De hoeveelheid kracht die in de hele natuur in werking kan worden gesteld, is onveranderlijk en kan niet worden vergroot of verminderd.

In de eerste helft van de huidige eeuw hadden we een Alexander von Humboldt, die in staat was om de wetenschappelijke kennis van zijn tijd in detail te scannen en binnen één grote generalisatie te brengen. Op dit moment is het duidelijk zeer twijfelachtig of deze taak op een soortgelijke manier kon worden volbracht, zelfs door een geest met gaven die zo bijzonder geschikt waren voor het doel als die van Humboldt, en of al zijn tijd en werk aan het doel waren gewijd.

Net zoals een natuurkundige de telescoop en galvanometer waarmee hij werkt moet onderzoeken; een duidelijk beeld moet krijgen van wat hij ermee kan bereiken en hoe ze hem kunnen misleiden; zo leek het mij ook noodzakelijk om eveneens de mogelijkheden van ons denkvermogen te onderzoeken.

Het meest verrassende resultaat van Faraday ' s wet is misschien dit. Als we de hypothese aanvaarden dat de elementaire substanties uit atomen bestaan, kunnen we niet vermijden te concluderen dat ook elektriciteit, zowel positief als negatief, is verdeeld in bepaalde elementaire delen, die zich gedragen als atomen van elektriciteit.

Geïsoleerde feiten en experimenten hebben op zichzelf geen waarde, hoe groot hun aantal ook mag zijn. Ze worden alleen waardevol in theoretisch of praktisch opzicht wanneer ze ons vertrouwd maken met de wet van een reeks van uniform terugkerende verschijnselen, of, het kan zijn, alleen een negatief resultaat geven dat een onvolledigheid toont in onze kennis van een dergelijke wet, die tot dan toe als volmaakt werd beschouwd.

Wie bij het nastreven van de wetenschap onmiddellijk praktisch nut zoekt, kan er in het algemeen zeker van zijn dat hij tevergeefs zal zoeken.

Een metafysische conclusie is een valse conclusie of een verborgen experimentele conclusie.

Toen de jonge Galileo, toen een student in Pisa, op een dag tijdens de kerkdienst een kroonluchter zag die heen en weer zwaaide, en zichzelf ervan overtuigde, door zijn pols te tellen, dat de duur van de schommelingen onafhankelijk was van de boog waardoor hij zich bewoog, wie zou kunnen weten dat deze ontdekking het uiteindelijk in onze macht zou brengen, door middel van de slinger, om een nauwkeurigheid te bereiken in de meting van de tijd die tot dan toe onmogelijk werd geacht, en de door de storm overspoelde zeeman in de verste oceanen in staat zou stellen te bepalen in welke Lengtegraad hij zeilde?

Zwart is een echte sensatie, zelfs als het wordt geproduceerd door volledige afwezigheid van licht. Het gevoel van zwart is duidelijk anders dan het ontbreken van alle sensaties.

Niet dat ik op enigerlei wijze wil ontkennen, dat het mentale leven van individuen en volkeren ook in overeenstemming is met de wet, zoals het doel is van de filosofische, filologische, historische, morele en sociale wetenschappen te vestigen.

Ik heb toen getracht aan te tonen dat dit verschil vooral bestaat in de grondige overeenstemming met de wet die natuurverschijnselen en natuurproducten vertonen, en in het relatieve gemak waarmee wetten kunnen worden gesteld.

Elk individueel feit, op zichzelf genomen, kan inderdaad onze nieuwsgierigheid of onze verbazing wekken, of nuttig zijn voor ons in zijn praktische toepassingen.

De kleinste hoeveelheid alcohol jaagt nieuwe ideeën weg.

Ik denk dat de feiten geen twijfel laten bestaan dat de machtigste chemische krachten van elektrische oorsprong zijn. De atomen klampen zich vast aan hun elektrische ladingen, en tegengestelde elektrische ladingen klampen zich vast aan elkaar.

Wanneer we spreken over het werk van machines en van natuurkrachten, moeten we natuurlijk in deze vergelijking alles elimineren waarin activiteit van intelligentie een rol speelt. De laatste is ook in staat tot het harde en intense werk van het denken, dat een man net zo beproeft als spierinspanning.