Marian Keyes beroemde citaten

Ik draag nooit flats. Mijn schoenen zijn zo hoog dat soms als ik er uit stap, mensen in verwarring rondkijken en vragen: "Waar is ze naartoe? en ik moet zeggen: "Ik ben hier beneden.

Je gaat verder en ontmoet iemand anders en Ik zal gewoon een hoofdstuk in je verhaal zijn, maar voor mij was je, je bent en je zult altijd zijn, het hele verhaal.

Chick Lit gebruikt humor om het leven weer te geven. Het is een zeer geruststellend genre, en het is de eerste keer dat onze generatie een stem heeft. Het is een heel belangrijk genre om al die redenen.

Sommigen denken dat liefde kan worden gemeten aan de hoeveelheid vlinders in hun buik. Anderen denken dat liefde kan worden gemeten in bosjes bloemen, of door de woorden 'voor altijd' te gebruiken. Maar liefde kan alleen echt gemeten worden door daden. Het kan iets kleins zijn, zoals een sinaasappel schillen voor een persoon van wie je houdt omdat je weet dat ze het niet leuk vinden.

Ik ben anders als mijn nagels klaar zijn. Ik ben dynamischer. Ik gesticuleer meer, ik ben beter in het bang maken van mijn personeel. Ik kan ongeduld aangeven door op tafelbladen te drummen en ik kan een vergadering afsluiten met een paar uitgelezen geklap.

Mislukte relaties kunnen worden omschreven als zoveel verspilde make-up.

wanneer geluk een gastoptreden maakt in iemands leven,is het belangrijk om het meeste uit je leven te halen. it.It kan niet blijven rond voor lang en als het is gegaan zou het niet verschrikkelijk zijn om te denken dat alle tijd die men kon gelukkig zijn was verspild zorgen te maken wanneer het geluk zou worden weggenomen.

Het gevoel van hen (boeken) en de geur van hen. Een boekhandel was voor mij als een grot van Aladdin. Hele werelden en levens zijn te vinden net achter die glanzende omslag. Je hoefde alleen maar te kijken."Claire (Watermeloen)

Ik denk dat ik mijn taart wilde hebben en opeten. Maar wat zou je met je taart doen als je het niet opeet? Erin luizen? Gebruik het als zakje in je ondergoedla?

Ik heb mijn hele leven heimwee gehad. Het enige verschil tussen ons beiden was dat ik niet wist wat of waar thuis was.

Ik eet liever niets dan een wortel.

Slasher Hathaway markeert zijn territorium door geld uit te geven. Hij had net zo goed op haar kunnen pissen. Het betekent niets.

Bakken doet me focussen. Bij het wegen van de suiker. Op het zeven van de bloem. Ik vind het kalmerend en lonend omdat het eerlijk gezegd een soort magie is - je begint met al deze uiteenlopende dingen, zoals boter en eieren, en wat je uiteindelijk krijgt is zo totaal anders. En ook heerlijk.

Mijn vriendin Kathy is de enige die half eerlijk tegen me zal zijn. 'Heb je ooit een cowboyfilm gezien, waarin iemand door de Indianen is gevangen en vastgebonden tussen twee wilde hengsten, die elk in tegengestelde richtingen trekken?'vroeg ze.Ik knikte stom.'Dat is een beetje hoe een bevalling is.

Het oude Chinese spreekwoord komt in me op: geen pijn, geen winst.

Niet alleen was hij niet gek, maar hij was een muzikant, en mijn favoriete mannen waren altijd muzikanten of schrijvers of iets dat het creatieve proces betrof en zich gedroeg als gemartelde kunstenaars. ... Ik vond financiële onzekerheid een geweldig afrodisiacum.

Liefde en vriendelijkheid gaan hand in hand.

Hij leek wild en gevaarlijk en zorgeloos ... nou, dat zou hij, niet? Wat waren motorfietsen en zwarte leren broeken anders dan het uniform van een wilde, gevaarlijke en zorgeloze man?

Mislukte relaties kunnen worden omschreven als zoveel verspilde make-up. Vergeet de lach, vergeet de gevechten, vergeet de seks, vergeet de jaloezie. Maar neem je hoed af en neem een moment stilte in acht voor de legioenen Onbekende tubes foundation, mascara, eyeliner, blusher en lippenstift die stierven dat het allemaal mogelijk was geweest. Maar die tevergeefs stierf.

Ik heb geen Botox gehad omdat mijn gezicht een beetje scheef is en ik afhankelijk ben van het levendig houden van alles, zodat mensen het niet merken.

Dus ik ben weer terug bij de eeuwige vraag, degene die me mijn hele leven heeft geplaagd: hoe doen andere mensen het? Hoe komt het dat ze de regels van het leven kregen en ik het miste? Waar was ik toen God capaciteit en cop aan het uitdelen was? Naar schoenen kijken, waarschijnlijk.

Mensen worden ziek en soms worden ze beter en soms niet. en het maakt niet uit of de ziekte kanker is of dat het depressie is. Soms werken de drugs en soms niet, soms werken de drugs een tijdje en dan stoppen ze. Soms werkt het alternatieve spul en soms niet. en soms vraag je je af of geen enkele inmenging van buitenaf enig verschil maakt; als een ziekte als een storm is, als het gewoon zijn loop moet volgen en aan het einde ervan, afhankelijk van hoe robuust je bent, zul je leven. Anders ben je dood.

Wachten om 'beter' te zijn is de verkeerde aanpak. Het is ermee leren leven.

Het is niet alsof je de juiste bocht neemt en je eeuwig geluk krijgt en je neemt de verkeerde en je leven is een ramp. In het echte leven is het vaak onmogelijk om te zeggen welke beslissing je moet nemen, omdat wat je kunt winnen en wat je kunt verliezen soms-vaak-nek aan nek zijn.

Pas toen het zout water van mijn tranen in mijn snijwonden liep en ze deed steken, ontdekte ik dat ik huilde.

Geen vernedering meer voor mij, heel erg bedankt. Ik slik mijn woede niet meer in. Eerlijk gezegd, kon ik niet nog een mond vol houden. Maar het was heerlijk. Heb je het zelf gemaakt?

Ik vond het zo leuk om in mijn eigen hoofd te zijn, dat het steeds moeilijker werd om met andere mensen samen te zijn.

Ik ken mensen die het niet geloven, maar depressie is een ziekte, maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld een gebroken been, Weet je niet wanneer het beter zal worden.

Het lijdt geen twijfel dat relaties lijden wanneer de omstandigheden diepgaand veranderen.

Optimisme kan opnieuw worden geleerd.

Mijn moeder is de beste verhalenverteller. En haar moeder ook.

Medisch gezien bestaat er niet zoiets als een zenuwinzinking. Wat erg vervelend is om te ontdekken als je er midden in zit.

Ik heb nooit een geheim gemaakt van het feit dat ik graag kinderen zou hebben gehad.

Ik werd grijs op mijn 12e, mijn gezichtsvermogen op mijn 17e. Ik ben al heel vroeg een zwendelaar.

Ik krijg nog steeds een vreselijke depressie. Zo ben ik.

Ik hou van hoodies. Ze geven me gewoon een veilig gevoel.

Ik hou niet van dit idee van verdeeldheid: dat als je een slimme vrouw bent, je een bepaalde manier moet zijn. Omdat mannen dat niet doen.mannen behagen zichzelf.

Ik heb zo gedoucht in het leven, voorbij mijn stoutste dromen, zoals het hebben van een liefdevolle partner die ik nooit had gedacht dat ik zou hebben.

Elke dag word ik wakker met de angst dat ik niet meer kan schrijven, dat het vandaag de dag is dat het me heeft verlaten.

Vind je het erg om een chick-lit schrijver genoemd te worden? Het is niet het ergste wat er kan gebeuren.

Zoals je weet, geloof ik niet in angst, alleen een uitvinding van mannen zodat ze al het geld en goede banen krijgen.

Ik ben geneigd tot wanhoop. We worden allemaal geboren met een bepaalde persoonlijkheid. Ik word bang en dan wil ik het huis niet verlaten.

Ik wist het, Ik wist het gewoon! De persoon die de taak had om de dialogen van mijn leven te schrijven, werkte vroeger aan een soap met een zeer laag budget.

Ik wou dat er een schakelaar in mijn hersenen zat. Dat ik het uit kon zetten op dezelfde manier als ik de televisie uit kon zetten. Klik het gewoon af en maak onmiddellijk mijn geest leeg van al deze beelden en verontrustende gedachten. En laat gewoon een leeg scherm achter. Of als ik gewoon mijn hoofd kon verwijderen en het op het nachtkastje kon leggen en het tot de ochtend kon vergeten. En bevestig het dan weer wanneer ik het nodig had.

slimmer dan ik. Maar dit is wat mijn leven beter maakte. Ik besloot mijn dromen los te laten, omdat ze me doodden, en ik stopte met het onmogelijke van mezelf te vragen. Ik veranderde mijn houding en besloot me te concentreren op wat ik had in plaats van wat ik niet had.

Als God de ene deur sluit, slaat hij de andere in je gezicht.

Ze zeggen dat het pad van ware liefde nooit soepel loopt. Nou, Luke en mijn ware liefde ' s pad liep helemaal niet, het liep langs in nieuwe laarzen die zijn hielen schuren. Blaren en gesneden, rood en rauw, elke hoppende, scheve stap, een klein stukje pijn.

Hoe kan je God aan het lachen maken? Vertel hem je plannen.

Waarom hebben we zo ' n eindig vermogen tot genot, maar een oneindig vermogen tot pijn?

... Ik ben meer een ambler. Ik hoorde ooit mijn oude baas in Dublin me beschrijven als zeer " Hallo bomen, Hallo bloemen."Het was bedoeld als een belediging en het vervulde zijn opdracht; Ik werd beledigd. Ik had weinig interesse in het begroeten van bomen en bloemen, maar ik behandelde het leven ook niet als een loopband, waarop het van vitaal belang was om naar voren te blijven vluchten om te voorkomen dat ik van de rug en uit het spel werd gezogen.