Deborah Tannen beroemde citaten

De grootste fout is te geloven dat er één juiste manier is om te luisteren, te praten, een gesprek te hebben - of een relatie.

Communicatie is een voortdurende evenwichtsoefening, jongleren met de tegenstrijdige behoeften aan intimiteit en onafhankelijkheid. Om te overleven in de wereld, moeten we samenwerken met anderen, maar om te overleven als onszelf, in plaats van gewoon als radertjes in een wiel, moeten we alleen handelen.

Voor de meeste vrouwen is de taal van het gesprek in de eerste plaats een taal van rapport: een manier om verbindingen tot stand te brengen en relaties te onderhandelen.

We weten allemaal dat we unieke individuen zijn, maar we hebben de neiging om anderen te zien als vertegenwoordigers van groepen.

De sleutel tot een gesprek op het werk is flexibiliteit en begrijpen hoe wat je zegt door anderen kan worden waargenomen.

Op sommige dagen wil je je gewoon aankleden en je werk doen. Maar als je een vrouw bent, kan je dat niet, want er is geen ongemerkte vrouw.

De zaden van [de Argumentcultuur] zijn te vinden in onze klaslokalen, waar een leraar een artikel of een idee zal introduceren . . . het opzetten van debatten waar mensen leren niet naar elkaar te luisteren omdat ze het zo druk hebben om het debat te winnen.

Als mensen beseffen dat je op de lange termijn het publiek misschien meer uitschakelt, ook al kijken ze tijdelijk--uiteindelijk keren ze zich af, moeten we echt andere metaforen ontwikkelen en niet over twee kanten praten, maar over alle kanten.

Wanneer degenen die het dichtst bij ons staan anders reageren op gebeurtenissen dan wij, wanneer zij dezelfde scène lijken te zien als onderdeel van een ander toneelstuk, wanneer zij dingen zeggen die we ons niet konden voorstellen in dezelfde omstandigheden, lijkt de grond waarop we staan te beven en is onze voet plotseling onzeker.

Kritiek ontslaat je van de verantwoordelijkheid om integratief te denken.

Het verlangen naar vrijheid en onafhankelijkheid wordt meer een probleem voor veel mannen in relaties, terwijl onderlinge afhankelijkheid en verbinding meer een probleem worden voor veel vrouwen.

Hoewel alle mensen zowel intimiteit als onafhankelijkheid nodig hebben, hebben vrouwen de neiging zich te concentreren op de eerste en mannen op de tweede. Het is alsof hun levensbloed in verschillende richtingen liep.

Als vrouwen vaak gefrustreerd zijn omdat mannen niet reageren op hun problemen door bijpassende problemen aan te bieden, zijn mannen vaak gefrustreerd omdat vrouwen dat wel doen.

Veel vrouwen vinden het natuurlijk om bij elke beurt met hun partners te overleggen, terwijl veel mannen Automatisch meer beslissingen nemen zonder hun partners te raadplegen.

Samenwerking is niet de afwezigheid van conflicten, maar een middel om conflicten te beheersen.

We hebben de neiging om door taal te kijken en niet te beseffen hoeveel macht taal heeft

Woorden kunnen als vernietigingswapens zijn: het kost zoveel moeite, en de medewerking van zoveel mensen, om iets te bouwen - en zo weinig moeite van zo weinigen om het af te breken.

Valse dichotomieën vormen vaak de kern van onenigheid.

Communicatie is een voortdurende evenwichtsoefening, jongleren met de tegenstrijdige behoeften aan intimiteit en onafhankelijkheid

Maar als je individuele punten parry-een negatieve en defensieve onderneming - doe je nooit een stap terug en stel je actief een wereld voor waarin een ander systeem van ideeën waar zou kunnen zijn-een positieve daad.

Om iets te zeggen over vrouwen en mannen zonder zichzelf te markeren als feminist of anti-feminist, Man-basher of apologeet voor mannen lijkt net zo onmogelijk voor een vrouw als proberen zich ' s ochtends aan te kleden zonder interpretaties van haar karakter uit te nodigen. Zittend aan de vergadertafel over deze zaken nadenkend, voelde ik me verdrietig om te denken dat wij vrouwen niet de vrijheid hadden om ongemarkeerd te zijn die de mannen naast ons hadden. Op sommige dagen wil je je gewoon aankleden en je werk doen. Maar als je een vrouw bent, kan je dat niet, want er is geen ongemerkte vrouw.

Mensen hetzelfde behandelen is geen gelijke behandeling als ze niet hetzelfde zijn.

Ieder onderschat zijn eigen kracht en overschat die van de ander.

alle communicatie is min of meer intercultureel. We leren taal te gebruiken als we opgroeien, en opgroeien in verschillende delen van het land, met verschillende etnische, religieuze of klassenachtergronden, zelfs als we gewoon man of vrouw zijn - resulteren allemaal in verschillende manieren van praten ...

elke kritiek gehoord tweedehands klinkt erger dan het zou face to face. Woorden die vanuit onze aanwezigheid worden gesproken, lijken ons krachtiger, net zoals mensen die we alleen kennen door reputatie groter lijken dan het leven.

In een voortdurende relatie bevat elke huidige kritiek de klappen van alle anderen die er eerder zijn geweest.

Alle gesprekken, naast wat het ook doet, tonen en vragen om erkenning van onze competentie.

Degene die beslist wie er gaat, heeft de overhand, ongeacht wie er gaat. Dit is de reden waarom veel vrouwen zich niet gemachtigd voelen door privileges zoals het openhouden van deuren voor hen. Het voordeel om als eerste door de deur te gaan is minder opvallend voor hen dan het nadeel van het recht om door een deur te lopen te krijgen door iemand die door zijn grootmoedige gebaar wordt ingeluisd als de scheidsrechter van het recht van doorgang.

Om te zeggen dat iemand zich gehoord voelt, betekent veel meer dan alleen hun ideeën worden gehoord. Het is een teken van respect. Het laat mensen zich gewaardeerd voelen.

De argumentcultuur spoort ons aan om de wereld - en de mensen daarin - in een vijandige gemoedstoestand te benaderen. Het berust op de veronderstelling dat oppositie de beste manier is om iets gedaan te krijgen: de beste manier om een idee te bespreken is door een debat op te zetten; de beste manier om nieuws te verslaan is door woordvoerders te vinden die de meest extreme, Gepolariseerde opvattingen uiten en deze als 'beide kanten' presenteren; de beste manier om geschillen op te lossen is een rechtszaak die de ene partij tegen de andere opzet; de beste manier om een essay te beginnen is door iemand aan te vallen; en de beste manier om te laten zien dat je echt denkt is door kritiek te leveren.

Het publieke discours vereist het maken van een argument voor een standpunt, niet het hebben van een argument - zoals in het hebben van een gevecht.

In dialoog is er oppositie, Ja, maar geen frontale botsing. Hoofden breken opent geen geest.

Het leven van elke persoon wordt geleefd als een reeks gesprekken.

Een deel van de reden waarom beelden van vrouwen in gezagsposities worden gekenmerkt door hun geslacht, is dat het begrip gezag alleen al geassocieerd is met mannelijkheid.

Relaties zijn gemaakt van praten - en praten is voor meisjes en vrouwen.

Zoals de meeste mannen, is mijn vader geïnteresseerd in actie. En daarom stelt hij mijn moeder teleur als ze hem vertelt dat ze zich niet goed voelt en hij biedt aan om haar naar de dokter te brengen. Hij is gefocust op wat hij kan doen, terwijl zij sympathie wil.

Meer mannen voelen zich op hun gemak bij het spreken in het openbaar, terwijl meer vrouwen zich op hun gemak voelen bij het spreken in het privé.

De ridderlijke man die een deur openhoudt of een vrouw een signaal geeft om voor hem uit te gaan als hij rijdt, onderhandelt over zowel status als verbinding.

Meisjes zijn niet gewend om op een voor de hand liggende manier om status te strijden; ze zijn meer bezorgd dat ze geliefd zijn.

Veel mannen weten eerlijk gezegd niet wat vrouwen willen, en vrouwen weten eerlijk gezegd niet waarom mannen vinden wat ze willen zo moeilijk te begrijpen en te leveren.

Man-vrouw gesprek is interculturele communicatie

Het is onze neiging om elk probleem te benaderen alsof het een gevecht tussen twee partijen is. We zien het in krantenkoppen die altijd metaforen voor oorlog gebruiken. Het is een algemene sfeer van vijandigheid en twist die ons publieke discours heeft overgenomen.

Zeggen dat mannen over honkbal praten om te voorkomen dat ze over hun gevoelens praten, is hetzelfde als zeggen dat vrouwen over hun gevoelens praten om te voorkomen dat ze over honkbal praten.

Het kan de beste relatie en de slechtste relatie zijn - vaak tegelijkertijd. De band tussen moeder en dochter is een van de sterkste, maar het is ook een van de meest gecompliceerde.