Daniel Pinchbeck beroemde citaten

De werkelijkheid, zoals jullie die momenteel ervaren, is zoiets als een wakkere droom. Het verbergt diepere en meer geïntensiveerde niveaus van zijn en weten. Voor degenen die klaar en gewillig zijn, staan de deuren naar die andere niveaus nu open.

We leven in een cultuur waarin alles goed smaakt, maar niets bevredigt.

In sjamanistische culturen worden sychroniciteiten herkend als tekenen dat je op het juiste pad bent.

Het ononderbroken besef dat je ondeelbaar bent van het universum, van universeel bewustzijn, van de bron van alles - dat je die bron bent, dat er geen ander, geen tweede, niets is dat geen deel uitmaakt van die eenheid, behalve als voorbijgaande illusie. Als je dat besef te allen tijde kon handhaven, door middel van wakkere en slapende bewustzijnstoestanden, over de drempel van de dood zelf, wat zou je dan zijn?

Als je een stap terug doet en echt nadenkt over wat de massamedia op wereldschaal doen, is het belangrijkste dat het doet het gedrag coördineren.

Als Duitse filosoof die schreef in de nasleep van het Nazi-regime, begreep Marcuse de slaapverwekkende kracht van indoctrinatie, de kracht ervan om mensen te laten vergeten en hun eigen echte belangen te verliezen. "Het feit dat de overgrote meerderheid van de bevolking deze samenleving accepteert en moet accepteren, maakt haar niet minder irrationeel en minder verwerpelijk", schreef hij. Het onderscheid tussen waar en vals bewustzijn, echte en onmiddellijke interesse is nog steeds zinvol."

Marcuse schreef: "misschien kan een ongeluk de situatie veranderen, maar tenzij de erkenning van wat er wordt gedaan en wat wordt voorkomen het bewustzijn en het gedrag van de mens ondermijnt, zal zelfs een catastrofe de verandering niet teweegbrengen." ...

Diep van binnen wil niemand dat een baan zijn of haar tijd in beslag neemt. We willen een missie die ons inspireert.

De rit naar Black Rock City vanuit San Francisco leidt door de vlakten van Nevada, langs het zenuwslopende Neon verdriet van Reno.

Het leven als doel verschilt kwalitatief van het leven als middel.

Als bewustzijn de basis is van het zijn in plaats van een epifenomeen van fysieke processen, kunnen we ontdekken dat een fundamentele vraag gesteld door de moderne astronomie en ruimtewetenschap- 'Is er leven daarbuiten?"moet worden herformuleerd. Organisch leven, evenals intelligentie, kan al een eigenschap zijn die verstrikt is in het weefsel van de kosmos, tot bloei gebracht door de spiraalvormige dynamiek van het zonnestelsel en de Melkweg, ingebouwd in de structuur van het universum zelf.

Het universum is een emanatie van de geest. Terwijl het menselijk bewustzijn in een versnelde spiraal evolueert, worden we gedwongen te beseffen dat onze geest de werkelijkheid in steeds toenemende mate manifesteert-onze collectieve schaduwprojecties van verspillende technologieën, oorlogen en wapens weerspiegelen subtielere innerlijke gebieden van onze psyche en de discordante misleidingen in onze intieme relaties. Als deze interpretatie geldig is, legt ze ons een bijkomende verantwoordelijkheid op, een zware last.

Elektronische cultuur creëerde zielloze vervangers voor verbindende rituelen - televisie verdrong stamlegendes die door het vuur werden verteld; 'fastfood' dat in afleiding werd geconsumeerd, nam de plaats in van een gedeelde maaltijd. We vervangen materie voor Mater (vrouwelijk principe), geld voor moedermelk, objecten voor emotionele banden.

De planten die visioenen voortbrengen kunnen functioneren - voor degenen onder ons die de nieuwe wereldorde van onvruchtbaar materialisme hebben geërfd, afgesneden van ons spirituele erfgoed door een hatelijke cultuur die ons niets dan as Geeft - als de Talismans van herkenning die onze geest wakker maken voor de realiteit.

Synchroniciteiten uiten zich door toevallige ontmoetingen en natuurlijke gebeurtenissen, evenals in dromen en bovennatuurlijke episodes.

We leven in een cultuur waar alles is ontworpen voor ons comfort of entertainment, maar niets voldoet. In onze kern blijven we onverzadigbaar, voortdurend op jacht naar nieuwe goederen en aangename sensaties om de leegte te vullen.

Ik realiseerde me dat de meeste gedachten onpersoonlijke gebeurtenissen zijn, zoals zelfmonterende machines. Tenzij we onszelf trainen, hebben de gedachten die door onze geest gaan weinig betrokkenheid bij onze wil. Het is vreemd om te beseffen dat zelfs onze eigen gedachten voorbijgaan als een landschap door het raam van een bus, een bus die we per ongeluk namen terwijl we ergens anders probeerden te komen. Meestal is denken een autonoom proces, iets dat buiten onze controle gebeurt. Deze perceptie van machine-achtige kwaliteit van het zelf is iets wat veel mensen ontdekken, en dan proberen te overwinnen, door middel van meditatie.

De 'komst van het zelf' is een apocalyps voor het ego, De 'jij' die mee wil gaan voor de rit. Het kan zijn dat de enige manier om de Apocalyps te overleven is om het eerst in je eigen wezen te ondergaan.

Onze normale menselijke neigingen zijn afleiding en verkwisting. We beginnen aan één taak, worden dan verleid door een andere optie en verliezen onze focus. We drijven af van wat moeilijk is en waarvan we weten dat het waar is, naar wat comfortabel is en sociaal wordt gedoogd.