Joanne Harris beroemde citaten

Geluk. Eenvoudig als een glas chocolade of kronkelig als het hart. Bitter. Zoet. Leven.

Sommige mensen brengen hun hele leven door met wachten op één trein, alleen om te ontdekken dat ze het station niet eens hebben bereikt.

Ik heb het laten gaan. Het is alsof je tegen de stroom in zwemt. Het put je uit. Na een tijdje, wie je ook bent, moet je gewoon loslaten, en de rivier brengt je naar huis.

Ik ben nooit zo goed geweest om dingen achter te laten. Ik heb het geprobeerd, maar ik heb er ook altijd fragmenten van mezelf achtergelaten, als zaden die wachten op hun kans om te groeien.

Het leven is wat je viert. Alles. Zelfs het einde.

Ik kan wel wat meer overdaad gebruiken. Van nu af aan zal ik overmatig zijn-en Vluchtig-Ik zal genieten van luide muziek en grimmige poëzie. Ik zal ongebreideld zijn.

Ik heb een hogere graad in uitstelgedrag en een andere in paranoia.

Guilleaume verliet La Praline met een zakje Florentijnen in zijn zak; voordat hij de hoek van de Avenue des Francs Bourgeois had omgedraaid, zag ik hem bukken om er een aan de hond aan te bieden. Een klopje, een blaf, een Kwispel van de korte stompzinnige staart. Zoals ik al zei, sommige mensen hoeven nooit na te denken over geven.

Je schrijft niet omdat iemand opdrachten stelt! Je schrijft omdat je moet schrijven, of omdat je hoopt dat iemand zal luisteren of omdat schrijven iets zal herstellen dat in je gebroken is of iets weer tot leven zal brengen.

Als je nog steeds kunt schrijven, ondanks het feit dat je niet wordt betaald, dat niemand geeft om wat je schrijft, dat niemand het wil publiceren, dat iedereen je vertelt iets anders te doen, en je wilt het nog steeds en je geniet er nog steeds van en je kunt er niet mee stoppen...Dan ben je schrijver.

Waarzeggerij is een middel om onszelf te vertellen wat we al weten.

Een man die geen schaduw werpt, is helemaal geen man.

Ze had altijd dat om zich heen, die blik van andersheid, van ogen die dingen veel te ver zien, en van gedachten die van de rand van de wereld afdwalen.

Sommige boeken die je leest. Sommige boeken waar je van geniet. Maar sommige boeken slikken je gewoon op, hart en ziel.

De dood moet een feest zijn. Zoals een verjaardag. Ik wil als een raket omhoog gaan als mijn tijd komt, en neervallen in een wolk van sterren, en iedereen horen zeggen: ahh!

Voor mij komt de magie van Hawaï voort uit de stilte, de zee, de sterren.

De wind brengt ons altijd terug naar dezelfde muur

Hun liefde was iets dat de lucht tussen hen kleurde als zonlicht.

Een man kan een boom planten om een aantal redenen. Misschien houdt hij van bomen. Misschien wil hij onderdak. Of misschien weet hij dat hij ooit het brandhout nodig heeft.

Als een huiskat, die overdag op de bank spint, maar ' s nachts, een opscheppende koningin, een natuurlijke Moordenaar, minachtend voor haar andere leven.

Niet vaak liefhebben, maar voor altijd.

Maar ik dacht eerder...Ik bedoel, ik hoorde dat je Balder de kermis had vermoord."Dat heb ik nooit gedaan", snauwde Loki dwars. "Niemand heeft ooit bewezen dat ik dat deed. Wat is er gebeurd met het vermoeden van onschuld? Trouwens, hij zou onkwetsbaar zijn. Was het mijn schuld dat hij dat niet was?

Een beetje driftbui in het echte leven lijkt online zoveel groter.

Alles gebaseerd op oude teksten is moeilijk voor een moderne lezer om hun hoofd rond te krijgen.

Als wensen paarden waren, zouden bedelaars rijden.

Ik hou van de herfst. Het drama ervan; de gouden leeuw brult door de achterdeur van het jaar, schudt zijn manen van bladeren. Een gevaarlijke tijd; van gewelddadige woede en bedrieglijke rust, van vuurwerk in de zakken en conkers in de vuist.

Ik vond haar leuker omdat ze een beetje geestdrift toonde.

Bibliotheek-denigrators, let op: suggereren dat het Internet een levensvatbare vervanging is voor bibliotheken is als zeggen dat ***** je vrouw kan vervangen.

Een van de dingen die schrijven me heeft geleerd, is dat fictie een eigen leven heeft. Fictieve plaatsen zijn soms realistischer dan het uitzicht vanuit ons slaapkamerraam. Fictieve mensen kunnen soms net zo dicht bij ons komen als onze geliefden.

Klonen passen erin. Freaks vallen op. Vraag me welke ik liever heb.

Op de een of andere manier kan het anticiperen op pijn nog verontrustender zijn, meer een ellende dan de pijn zelf.

Jullie priesters. Jullie zijn allemaal hetzelfde. Je denkt dat vasten je helpt om aan God te denken, terwijl iedereen die kan koken je zou vertellen dat vasten je alleen maar aan eten doet denken.

Het verleden is een hardnekkige vreemdeling die ons net zoveel merken als we proberen op te leggen.

In mijn dromen versla ik chocolade, rol ik chocolade in, en hun textuur is niet broos maar zacht als vlees, als duizend monden op mijn lichaam, die me verslinden in fladderende kleine hapjes. Sterven onder hun tedere gulzigheid lijkt het hoogtepunt van elke verleiding die ik ooit heb gekend.

Een genoemd ding is een getemd ding.

Alles wat je kunt dromen is waar.

Het mooie aan boeken is dat je kunt eindigen met een vraagteken.

Onze levens zijn als deze dingen die ik maak. Draai ze om, Bouw ze, bak ze in vuur. Dat is wat je bent geweest, zoon. Gebakken en gebakken. Maar een pot heeft niet het recht om te kiezen of hij voor water, wijn of gewoon leeg is. Dat heb je, zoon. Dat heb je.

Het is niet de eerste keer dat de wereld vergaat en het zal ook niet de laatste zijn.

Mensen onthullen zoveel van hun mentale processen online, simpelweg omdat het psychologische effect van anonimiteit gewoon betekent dat een hele reeks remmingen met rust worden gelaten wanneer mensen inloggen.

Om van alles afgesloten te zijn, en toch te voelen, te denken...Dit is de waarheid van de hel, ontdaan van zijn schitterende middeleeuwse opvattingen. Dit verlies van contact.

De strijd van goed en kwaad gereduceerd tot een dikke vrouw die voor een chocoladewinkel staat en zegt: Zal ik dat doen? Won ' t I? in zielige besluiteloosheid.

Ik heb niet de neiging om categorie fictie te doen erg goed. Een van mijn problemen toen ik begon was dat uitgevers aarzelden om mijn boeken te behandelen omdat ze nooit zeker waren wat ik vervolgens ging doen.

Verandering is niet altijd comfortabel, maar het is een feit van het leven.

Ik ben niet dol op steden: de constante activiteit en zwermen mensen.

Ik weet niet zeker of ik geloof in het hele 'ghost-afterlife' ding, maar ik denk dat plaatsen worden gemarkeerd door mensen die er zijn geweest.

Ik ben fobisch over het idee om beperkt te zijn.

Ik heb niets tegen kinderen die lezen wat ze willen, maar ik heb wel een probleem met roze boeken voor meisjes en zwarte boeken voor jongens.

Soms is overleven het slechtste alternatief dat er is.

Het is een gevoel dat me vertelt dat elke vrouw mooi kan zijn in de ogen van een man die van haar houdt.