J. Courtney Sullivan beroemde citaten

Vrouwen verlaten hun huwelijk als ze niet meer kunnen. Mannen vertrekken als ze een nieuw iemand vinden.

We doen niet altijd de dingen die onze ouders willen dat we doen, maar het is hun fout als ze toch geen manier kunnen vinden om van ons te houden.

Om welke reden dan ook, verschillende media en individuen zijn toegewijd om de wereld te laten denken dat jonge meisjes niet meer praten of geven om feminisme, dat het helemaal voorbij is. Maar dat is het niet.

Het lezen van poëzie geeft me een gevoel van rust, welzijn en liefde voor de mensheid-dezelfde dingen die flexibelere vrouwen krijgen van yoga.

Fictie zal altijd mijn grootste liefde zijn, met poëzie dicht achter me.

Op de middelbare school, tijdens marathontelefoongesprekken, goedkope pizza-diners en lange autoritten in de buitenwijken, begon ik voor jongens te vallen vanwege wie ze eigenlijk waren, of op zijn minst wie ik dacht dat ze zouden worden.

Ik lees zoveel poëzie als de tijd toelaat en de omstandigheden dicteren: geen hartzeer kan voorbijgaan zonder een kleine Dorothy Parker, geen onweer zonder W. H. Auden, geen slapeloze nacht zonder W. B. Yeats.

Zo gedroeg het moderne werkende meisje zich. Ze verborg haar vrouwelijkheid niet of verontschuldigde zich er niet voor, zoals ze vroeger deden. Ze pronkte ermee en omdat ze meer had gekregen dan elke vrouw voor haar, eiste ze nog meer dan dat.

Ik hou van de geur van de huid van een man.

Ik bewonder de lineaire en beslissende manier waarop een bepaald soort mens denkt, tot mijn krullende grenzeloze overdenking.

Ik hou ervan om me te verkleden voor dates en een etentje te ontleden met een nieuwe man om te bepalen of hij de ware is.

Timing was alles als het ging om een vrouw te zijn-het moment dat je de wereld betrad kon je lot bezegelen.

Een kind denkt dat haar moeder dat is. Een moeder is ook een vrouw, een onafhankelijk wezen, die door niemand, kind of anderszins, herinnerd wil worden aan haar boomstamdijen. De wereld maakte van het privéleven van vrouwen een publieke aangelegenheid voor mensen die hen kenden en zelfs voor mensen die dat niet deden.

Jullie lijken allemaal te denken dat je met iemand moet trouwen als je deze intense emotie voelt, die je liefde noemt. En dan verwacht je dat de liefde na verloop van tijd zal vervagen, naarmate het leven moeilijker wordt. Wanneer wat je moet doen is jezelf een aardige kerel vinden en echte liefde laten ontwikkelen in de loop van jaren en geboorten en sterfgevallen enzovoort.

Ze dacht de hele tijd aan hem-niet zozeer aan Doug het individu, maar eerder aan de aard van liefde, en de schok van het leren hoe snel het kon verdwijnen.

De meisjes zeiden dat ze te cynisch was over liefde, maar hoe kon je dat niet zijn? Aan de oppervlakte waren de relaties tussen mannen en vrouwen allemaal zachte kussen en witte jurken en hand vasthouden. Maar onder hen was een enge, gecompliceerde, lelijke puinhoop, die gewoon wachtte om naar de oppervlakte te komen.

Als het anders was geweest, zou ze nu in Carolyn ' s plaats zijn. Ze wilde dat soort bestaan niet, maar er was iets zo aantrekkelijk aan de zekerheid van het gevoel alsof je was gestopt met bewegen naar je leven, en daadwerkelijk was aangekomen.

Ze had ooit gezegd dat ze geloofde dat de vrouwenbeweging van de jaren zestig en zeventig eigenlijk een truc was van mannen om vrouwen meer te laten doen.

"Elke vrouw heeft geheimen nodig", zei haar moeder met een glimlach toen ontmoette ze Sally in de achteruitkijkspiegel. Vergeet niet dat als je oud bent zoals ik, pompoen, omdat de wereld een manier heeft om het leven van een vrouw van iedereen te maken-je moet een kleine plek graven die alleen van jou is.

Toen ze zwanger was van Teddy, vreesde ze dat ze een kind zou baren dat niet van lezen hield. Het zou zijn als het baren van een vreemde soort.

Ze herinnerde zich hoe ze zich had gevoeld om de kleren van haar vader schoon te maken, en wilde onmiddellijk elke vuile zakdoek en muffe laken vasthouden, en toch wenste ze dat ze ergens anders op aarde was, vrij van alles.

Toen ik in de vierde klas zat, kwam een romanschrijver naar mijn Engelse klas. Ze vertelde ons dat schrijver zijn betekende dat je in pyjama aan de keukentafel zat en thee dronk met de honden aan je voeten.

Er waren zoveel manieren om zesentwintig jaar oud te zijn.

Karakterontwikkeling is wat ik het meest waardeer als lezer van fictie. Als een auteur erin slaagt om het soort personages te creëren die zich volledig echt voelen, waar ik me zorgen over maak terwijl ik een week later door de gangpaden van de supermarkt loop, is dat Voor mij zo dicht mogelijk bij perfectie.