Robert W. Service beroemde citaten

Het is niet de berg voor je die je uitput; het is de zandkorrel in je schoen.

Teken gewoon op je grit; het is zo gemakkelijk om te stoppen-het is moeilijk om je kin omhoog te houden.

Een belofte is een onbetaalde schuld.

Ah! de klok is altijd traag, het is later dan je denkt.

De Wanderlust heeft me te pakken... bij het buikpijn vuur

Wees meester van je kleine ergernissen en bewaar je energie voor de grote, waardevolle dingen. Het is niet de berg voor je die je uitput-het is de zandkorrel in je schoen.

Er is een ras van mensen die er niet in passen, een ras dat niet stil kan zitten; dus breken ze de harten van kith en kin, en ze zwerven de wereld rond naar believen. Ze lopen over het veld en zwerven door de vloed, en ze beklimmen de top van de berg; hun is de vloek van het zigeunerbloed, en ze weten niet hoe ze moeten rusten.

Ik heb een hekel aan de kunstmatige samenleving. In Frankrijk kon men een vrij leven leiden - om te doen wat men wilde doen zonder inmenging of kritiek van de buren.

Zijn leven, hoewel niet te lang, Was nooit saai: van vrouw, wijn en lied had Bill zijn volle.

Het zijn de stabiele, stille, ploeterende die winnen in de levenslange race.

Vermijd extremen: wees gematigd in sparen en uitgeven; een gelijkmatige en gemakkelijke gang zal een gemakkelijk einde winnen.

Wees er zeker van dat je verstandigste woorden zijn die je niet zegt.

Niemand kan een mislukkeling zijn als hij denkt dat hij een succes is; als hij denkt dat hij een winnaar is, dan is hij dat.

Helaas! de weg naar waar dan ook is bezaaid met Rampen; er is honger, gebrek en vermoeidheid, maar O, We hielden er zo van! Zoals we met vreugde vertrapten, en niemand was onze meester, en niemand raadde welke dromen van ons waren, zoals we met zwaaiende hiel en teen de weg naar waar dan ook vertrapten, de magische weg naar waar dan ook, de tragische weg naar waar dan ook, zo dierbaar, vaag jaren geleden.

Dan heb je een voorgevoel wat de muziek betekende . . . honger en nacht en de sterren.

Ik herinner me weinig van de Yukon of wat ik daar schreef.

Dit is de wet van de Yukon, dat alleen de sterken zullen gedijen; dat zeker de zwakken zullen vergaan, en alleen de fitten zullen overleven.

Onze adem is kort, en zo laten we onze hemel hier beneden maken, en overvloedige vriendelijkheid als we gaan.

Sommigen prijzen de Heer voor het licht, de levende vonk; ik dank God voor de nacht, de helende duisternis.

Schrijf gedichten, geen gedichten. Het publiek wil vers. Als je een talent hebt voor poëzie, probeer het dan op geen enkele manier, maar probeer het vers.

De enige maatschappij die ik leuk vind is ruw en stoer, en hoe stoer hoe beter. Daar ga je naar bedrock en ontmoet je mensen.

Het is gemakkelijk om te vechten als alles goed is en je bent gek van de sensatie en de glorie; het is gemakkelijk om te juichen als de overwinning nabij is, en je te wentelen in bloedige velden. Het is een ander lied als alles verkeerd is, als je je infernaal sterfelijk voelt; als het tien tegen één is, en hoop dat er geen is, Buck up, little soldier, en chortle!

Wanneer de kinderen van kinderen zullen spreken van oorlog als een waanzin die misschien niet is; wanneer we onze God danken voor ons verdriet vandaag, en wapen van zee tot zee in de naam van de doden de banier van vrede ... dat zal een overwinning zijn.

Nu is een belofte een onbetaalde schuld, en het pad heeft zijn eigen stern code.

De eenzame zonsondergangen flarden verlaten valleien vreselijk verlaten; de eenzame bergen zweven in minachting zo stil als de dood, zo streng als het lot.

En iedereen vergeet, terwijl hij zich uitkleedt en rent met een briljant, onregelmatig tempo, dat het de stabiele, stille, ploeterende zijn die winnen in de levenslange race. En ieder vergeet dat zijn jeugd is gevlucht, vergeet dat zijn bloei voorbij is, totdat hij op een dag staat, met een hoop die dood is, eindelijk in de schittering van de waarheid.

De paden van de wereld zijn ontelbaar, en de meeste paden worden beproefd; je loopt op de hielen van de velen, totdat je komt waar de wegen zich verdelen;en de ene ligt veilig in het zonlicht, en de andere is somber en wan,maar je kijkt aslant naar het eenzame pad, en het eenzame pad lokt je op.

Zelfs geiten kunnen sterrenlicht in hun ogen hebben.

Ga door! Ga door! Vecht de goede strijd en waar; geloof in je missie, begroeten het leven met een juichende;

Oud Jaar! op het podium van de tijd sta je om je laatste adieu te buigen; een moment, en het klokkenspel van de prompter zal het gordijn voor je doen rinkelen.

Ik twijfel er niet aan dat de duivel grijnst, als zeeën van inkt die ik spat. O goden, vergeef mijn "letterlijke" zonden-de andere soort doet er niet toe.

Ik denk graag dat wanneer ik val, een regendruppel in de kustloze zee van de dood, deze plank met boeken langs de muur, naast mijn bed, om mij zal rouwen.

De gelukkige man is hij die zijn beperkingen kent, maar zich niet buigt voor valse goden.