David Plotz beroemde citaten

Het veranderen van de manier waarop we praten is geen politieke correctheid die amok is. Het weerspiegelt een bewonderenswaardige bereidheid om anderen te erkennen die ooit nauwelijks zichtbaar waren voor de dominante cultuur, en om te erkennen dat iets dat onschuldig lijkt voor jou, pijnlijk kan zijn voor anderen.

Ik weet dat ik veel zou hebben geleerd als ik de Bijbel had gelezen met mijn rabbijn. Maar ik zou ook een enorme hoeveelheid gemist hebben, en ik zou langs de smalle paden geleid zijn waar de rabbijn me naartoe leidde, niet de paden die ik voor mezelf koos.

Mijn moeder - zowel mijn moeder als mijn vader hadden een zeer succesvolle carrière. Mijn moeder is professor Engels en mijn vader is wetenschapper en arts. Ze werkten hun hele leven op dezelfde baan, elk 50 jaar.

Er zullen winnaars en verliezers zijn in de 21e eeuw.

Het hebben van goede relaties met veel verschillende mensen helpt veel.

Op een project was ik rondhangen met Brad Pitt, en Ryan Gosling, en Steve Carrel, en Christian Bale, en proberen om economie uit te leggen aan hen voor een film Ik ben een adviseur op.

Ik ga een projectgebaseerd leven hebben in plaats van een werkgebaseerd leven.

Ik heb het gevoel dat er veel mensen zijn die financiën en economie beter kennen dan ik. Er zijn veel mensen die betere verhalenvertellers zijn dan ik. Maar de ruimte die ik in beslag neem van verhalen vertellen over financiën en economie is - meer mensen willen het dan het kunnen doen.

Ik heb het geluk dat ik in print en radio kan werken. Ik heb het geluk om te kunnen werken in een tijd waarin financiën en economie echt belangrijk zijn. En het aantal mensen dat financiële en economische verhalen vertelt op een soort toegankelijke manier, er is veel meer vraag dan aanbod.

Ik denk dat ik een cultuur van gezonde scepsis heb ontwikkeld over beweringen van zekerheid aan elke kant van het gangpad. Een soort stoutmoedigheid in het gebruik van economie, ongeacht waar het je in politieke kringen brengt, Weet je, in plaats van je zorgen te maken over links of rechts of bevooroordeeld of dit of dat.

Mijn moeder is iemand waarvan ik denk dat ze gewoon een intense close focus heeft. Ze is iemand die echt heel, heel veel aandacht kan besteden aan datgene waar ze zich heel lang op richt, en dat heeft haar ongelooflijk goed gediend in haar professionele carrière. Ze weet-de dingen die ze weet, ze kent ze zo diep.

Ik denk dat studenten op openbare scholen (en privé) verplicht moeten worden om de Bijbel te bestuderen. Als een kwestie van puur onderwijs, is het schokkend dat wij [de Amerikanen] niet gedwongen zijn om het boek te leren, dat de bron is van onze taal, Onze gemeenschappelijke verhalen, onze politieke structuur, onze conflicten.

Ik las het niet als literatuur. Ik las het als literatuur, en als geschiedenis, en als een morele gids, en als antropologie en recht en cultuur.

De Bijbel is verboden als je hem begint te lezen. De taal is vreemd. De verhalen beginnen en stoppen herkily-jerkily. De personages gedragen zich op onverklaarbare manieren. Het kost een beetje tijd om in het ritme van het boek te komen. Ik vond het lezen van de eerste 15 hoofdstukken van Genesis erg moeilijk. Toen ik daar eenmaal voorbij was, hield ik van lezen en vond het heel gemakkelijk. Als je aan de Bijbel gewend raakt, wordt het spannend om te lezen (zoals elk geweldig boek - Ik had gewoon precies dezelfde ervaring met de Odyssee).

Misschien wel het meest opmerkelijke wat ik aan de Bijbel vond, was hoe flexibel hij is. Hier hebben we een boek geschreven 3000 jaar geleden, met bizarre verhalen, eigenaardige wetten, grillige godheid, en toch zijn we in staat - door middel van argument, selectief lezen en verlangen - een krachtig kader van wetten en morele redenering te vinden die een zeer succesvolle samenleving hebben opgebouwd. Dus deze Bijbel, ondanks al zijn eigenaardigheden en gebreken, dient ons prachtig na al die jaren.

Ik heb drie categorieën lezers. De eerste is niet-gelovigen die blij zijn dat ik de Bijbel lees, zodat ze zich geen zorgen hoeven te maken. De tweede groep, die vrij groot is, bestaat uit zeer Bijbels geletterde Joden. En de derde, die ook erg groot is, zijn Christenen, de meesten van hen Evangelisch. De Evangelische Lezers en de Joodse lezers zijn over het algemeen zeer bemoedigend geweest, omdat ze het waarderen dat iemand het boek waar ze van houden zo serieus neemt, en het daadwerkelijk leest en ermee worstelt.

God is grillig, soms wraakzuchtig, soms barmhartig. De mensen die ik leerde waren helden - Jakob of Mozes of David - waren ambivalente figuren, of erger. Maar die rommel was vrolijk en uitdagend. Ik vond het leuk om een Bijbel te hebben waar ik mee kon discussiëren.

De christenen denken dat ik een fout maak door het Nieuwe Testament niet te proberen en Jezus te ontmoeten. De Joden hebben de neiging om te denken dat ik een fout maak door te lezen zonder steun van opgeleide mensen. Er is immers 2000 jaar wetenschap over het boek, zeggen ze, dus het is pervers van mij om het te negeren.

Als je te veel tijd met iets hebt doorgebracht, verlies je misschien uit het oog wat er geweldig aan is.

Je leeft in een samenleving die op alle mogelijke manieren wordt gevormd door de Bijbel. De taal die je gebruikt, de wetten die je gehoorzaamt (en ongehoorzaam bent), de grondbeginselen van je natie, de geschillen over abortus, homoseksualiteit, overspel - deze en zoveel andere dingen in je wereld zijn geworteld in de Bijbel. Je hoeft het niet te lezen voor zijn waarheidswaarde. Je zou het moeten lezen om te begrijpen hoe je wereld is geworden zoals het is, de manier waarop je de grondwet of Shakespeare zou lezen.

Een probleem met hoe we over de Bijbel denken, is dat mensen de neiging hebben om het in smallere categorieën te verdelen, terwijl het in feite veel dingen tegelijk is.

Ik ben Hugo Lindgren, Jon Kelly en de mensen die me de kans gaven om een wekelijkse column te schrijven zo dankbaar. Het is een geweldig ding om te doen, en toen ik begon zeiden ze allebei, Weet je, het probleem met kolommen is dat ze gewoon voor altijd bestaan.

Ik wil genoeg ruimte hebben om, Weet ik niet, gedachten te denken. Ik bedoel, ik weet niet of ik in staat ben om elke week een spannende, diepgaande gedachte te hebben die een column waard is.

Mijn vriend Alex Blumberg leerde-hij was heel publiekelijk over zijn leerproces, en ik weet zeker omdat we vele jaren naast elkaar zaten, dat hij niets wist over risicokapitaal of zaadrondes of "A" - rondes of hoe je ze ook noemt, en hij moest echt leren, zoals, pitch voor pitch. Hij heeft de pitches verpest.

Mensen die de neiging hebben om te investeren, gaan ofwel investeren in iets waar je $5 miljoen ophaalt of ze gaan investeren in iets waar je $1 miljoen ophaalt, maar als je $2,5 miljoen probeert op te halen, is het een beetje een raar bedrag.

Ik moet zeggen, het enige waar je tegenaan loopt is, als je een ronde probeert op te halen, moet je beslissen, nou, hoeveel geld probeer je op te halen? En dan moet je dat rechtvaardigen tegenover je investeerders, omdat ze willen weten waarom je zoveel ophaalt? Waarom verhoog je niet twee keer zoveel of half zoveel?

Ik denk dat ik 97 pitchvergaderingen heb gedaan, en zelfs op de 97e vergadering, waren er vragen die ik kreeg die ik niet had gehad in de - weet je, geen van de 96 voorgaande.

The New York Times is het grootste mediabedrijf dat er is, en de mensen bij The New York Times weten veel meer over het maken van een gigantisch succesvol mediabedrijf dan ik.

Wat is Atlas Obscura? Het was een klein digitaal mediabedrijf. Het is een atlas, het is letterlijk een atlas van plaatsen, prachtige, ongewone plaatsen.

Ik heb tijdsblokken waarin ik intensief aan iets werk.

En mijn vrouw is-je kent mijn vrouw, Hanna Rosin-het is moeilijk, er is geen twijfel. We hebben drie kinderen en het is pijnlijk. Ik ben veel weg en het is moeilijk voor haar, maar ze is er erg gul over geweest en mijn kinderen zijn er ook erg goed over geweest. Het stelt me ook in staat als ik Washington ben om meer Intentie met hen te zijn.

Je praat met investeerders - en investeerders, ze kijken naar je en ze beseffen, Weet je, niet elk bedrijf waarin ze investeren zijn de oprichters of de mensen die het runnen, zullen alle vaardigheden hebben - en ik denk dat ze naar me keken en beseften, OK, dit is een man die veel heeft - Ik ben veel ouder dan de gebruikelijke reeks mensen die ze financieren.

Het proces van gewoon voor mensen staan, opkomen voor je ideeën en vragen - en dan mensen om geld vragen, wat heel moeilijk is om te doen.

Mensen vonden het ongebruikelijk om een baan te verlaten waar jij de baas bent.

Ik heb bijvoorbeeld één keuze gemaakt: ik beperk het werk tot werktijden. Ik ga niet werken in het weekend. Ik ga niet werken terwijl ik 's ochtends en' s avonds bij mijn zoon Ben.

Hier was een periode waarin ik bijzonder werd aangevallen, en op onware manieren zeiden sommige mensen online dingen die niet waar waren over mij - maar het was erg kwetsend. En er was een periode dat het erg paniekerig was, ik was erg van streek. En mijn zoon was toen, denk ik, zeven, acht maanden oud, en ik werd vroeg wakker met hem en liet mijn vrouw slapen.

Ð de wekelijkse column is echt moeilijk.

Als je voor de New York Times schrijft, kent iemand die het leest het onderwerp beter dan jij en weet wanneer je het hebt verpest.

Het schrijven van een column, een wekelijkse column voor de New York Times, is echt moeilijk, en ik was niet voorbereid op de eisen die dat met zich meebrengt.

Dat economie en financiën vaak worden behandeld als technische onderwerpen, een soort saaie onderwerpen, en of je weet er al veel van en je volgt het, of je weet er niet veel van en je wilt het niet weten.

Slate is geen politiek tijdschrift, maar veel van wat het doet is politiek.

Ik klink als een evangelist of zo.

Het is veel gemakkelijker om zulke geweldige mensen aan te nemen in New York en in Brooklyn in het bijzonder, dan in Washington.

Dus hoewel de naam Redskins slechts een beetje aanstootgevend is, is het extreem kleverig en gedateerd-zoals een oude tante die nog steeds praat over gekleurde mensen of haar pols hinkt om iemands homo te suggereren.

Elke suggestie dat Mexicanen fundamenteel anders zijn dan Amerikanen moet als racistisch worden opgevat; Amerika is tenslotte een pluralistische samenleving en Mexico is nauwelijks de buitenaardse beschaving die sommigen (echt, alleen Samuel Huntington) zouden suggereren.