David Henry Hwang beroemde citaten

Ik ben gelukkig. Wat er vaak gek uitziet.

. . . Ik voelde dat ik eindelijk in staat was om niet alleen de artistieke inhoud van het Amerikaanse theater te beïnvloeden, maar ook de institutionele structuren. Dit is een belangrijk doel van mij geweest, omdat er altijd een verscheidenheid aan kwesties zijn geweest - artistieke vrijheid, auteursrechten, toegang voor minderheidsgroepen - die mij hebben verontrust en zelfs mijn beslissing om toneelschrijver te worden in de eerste plaats hebben beïnvloed.

Waarom, in de Peking Opera, worden vrouwenrollen gespeeld door mannen?...Want alleen een man weet hoe een vrouw zich moet gedragen.

Nu zie ik-we zijn altijd het meest verontwaardigd door de dingen die in ons verborgen zijn.

Soms haat ik je, soms haat ik mezelf, maar altijd mis ik je

Oorspronkelijk was de structuur . . . een moderne verteller die af en toe verscheen en sprak over zijn herinneringen aan zijn grootmoeder, die vervolgens tegenover scènes uit het verleden werden geplaatst. Maar de verhalen uit het verleden waren altijd interessanter dan de dingen in het heden. Ik vind dit bijna endemisch in moderne toneelstukken die tussen verleden en heden draaien. . . . Dus terwijl we GOLDEN CHILD hebben ontwikkeld, zijn de scènes uit het verleden dominanter geworden, en alles wat overblijft van het heden zijn deze twee kleine boekensteunen die de actie omlijsten.

Ja, ik ben een van die mensen die het gevoel heeft dat het grootste deel van mijn werk een soort aanpassing is. Voor mij is het een manier om de motor te starten. Sommige mensen gebruiken bijvoorbeeld de techniek om een personage op een vriend te baseren. Ze beginnen met zijn of haar stem te schrijven, en op een bepaald moment gaat het personage op eigen benen. Het lijkt waarschijnlijk niet meer op het model, maar het hielp de auteur om op gang te komen. Dat geldt ook voor de vorm. Voor elk stuk dat ik heb geschreven, Weet ik welk stuk ik probeerde na te bootsen. Dat helpt me op weg.

We zijn allemaal gevangenen van onze tijd en plaats.

Yellow Face markeert mijn samenvatting van multiculturalisme.

De Chinese cultuur is over het algemeen niet erg religieus. Confucianisme is meer een ethische code dan een religie, en voorouderverering is een manier voor ouders om je te controleren, zelfs nadat ze dood zijn.

Ik wist dat Ik Chinees was, maar toen ik opgroeide, kwam het nooit bij me op dat dat een bepaalde implicatie had of dat het me op een of andere manier zou moeten onderscheiden. Ik dacht dat het een klein detail was, zoals rood haar.

Ik definieer de Amerikaanse droom als het vermogen om je een manier voor te stellen waarop je wilt dat je leven uitpakt, en een redelijke hoop hebben dat je dat kunt bereiken.

Ik voelde me vrij goed opgroeien. Ik voelde niet veel vooroordelen of racisme. Maar ik herinner me dat als er een film of een TV-show met Aziatische personages zou zijn, ik er alles aan zou doen om ze te vermijden, omdat ze alle Aziaten afschilderden als belachelijk goed of belachelijk slecht; je weet wel, het hele Charlie Chan-Fu Manchu ding.

Ik bezocht in 2005 een nieuw cultureel centrum in Shanghai dat vrijwel perfect was, behalve de echt slecht vertaalde Chinglish-borden: een gehandicapten toilet met de woorden misvormd Mans Toilet, dat soort dingen.

Ik weet nu dat ik, om een waardevolle familiegeschiedenis te maken, het verleden moet interpreteren zonder te vervallen in demoniserende of onvoorwaardelijke acceptatie. . . . Als toneelschrijver Ben ik tegen elke vorm van fundamentalisme, of het nu nationalistisch, religieus of etnisch is. . . . Ik vind het belachelijk - en fundamentalistisch trouwens - om te zeggen dat ik niet veranderd ben door de cultuur om me heen.

Het zijn de verhalen die mijn hart sneller doen kloppen ...dat zijn degenen om over te schrijven

Beschouw het als volgt: wat zou je zeggen als een blonde homecoming queen verliefd werd op een kleine Japanse zakenman? Hij behandelt haar wreed, gaat dan drie jaar naar huis, gedurende welke tijd ze bidt tot zijn foto en weigert het huwelijk van een jonge Kennedy. Als ze ontdekt dat hij hertrouwd is, pleegt ze zelfmoord. Nu denk ik dat je dit meisje moet beschouwen als een gestoorde idioot, toch? Maar omdat het een Oosters is die zelfmoord pleegt voor een westerling-ah!"je vindt het prachtig.

Vanavond heb ik eindelijk geleerd om fantasie van realiteit te onderscheiden. En omdat ik het verschil ken, kies ik voor Fantasie.

De tijd vliegt als je dom bent.

Dit is de ultieme wreedheid, nietwaar? Dat ik kan praten en praten en tegen iedereen die luistert, is het alleen maar lucht-een te rijk dieet om door een alledaagse wereld te worden ingeslikt.

Er is geen garantie voor mislukking in het leven zoals geluk op de middelbare school.

De dood met eer is beter dan het leven... leven met oneer.

Goed schrijven is voor mij een strijd tegen stereotypen. Goed schrijven is driedimensionale personages creëren die menselijk lijken.

Het Westen gelooft dat het Oosten, diep van binnen, gedomineerd wil worden, omdat een vrouw niet voor zichzelf kan denken

Ik heb het idee van een seizoen nooit helemaal begrepen."Wanneer een artistiek directeur tegen me zegt: 'Ik heb dit slot', krijg ik altijd het gevoel dat we auto ' s parkeren of zoiets.

Er is een reden waarom de vorm oorspronkelijk stil was

Ik heb Chinees gestudeerd op de universiteit, maar in principe ben ik niet tweetalig.